Rejon szabłykiński
| Rejon | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
900 km² | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
9,9 os./km² | ||||
Położenie na mapie obwodu orłowskiego  | |||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||
| 52°51′15″N 35°11′50″E/52,854167 35,197222 | |||||
| Strona internetowa | |||||
.gif)
.png)
Rejon szabłykiński, ros. Шаблыкинский район – rejon w zachodniej Rosji, w obwodzie orłowskim.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Rejon, tak jak cały obwód orłowski leży we wschodniej Europie, na terenie Wyżyny Środkoworosyjskiej.
Rejon szabłykiński leży w zachodniej części obwodu orłowskiego.
Powierzchnia
[edytuj | edytuj kod]Rejon ma powierzchnię 900 km².
Teren ten stanowi niewysoka wyżyna, stanowiąca część Wyżyny Środkoworosyjskiej. Powierzchnię rejonu stanowią głównie grunty orne i lasy, złożone przede wszystkim z drzew liściastych z niewielką domieszką gatunków iglastych, które zawierają także gatunki roślin typowe dla obszarów lasostepu. Na terenie rejonu występują także skupiska roślinności stepowej.
Przez obszar rejonu przepływają liczne drobne rzeczki i strumienie, spośród których największymi są Nawla, Wołocza i Con.
Ludność
[edytuj | edytuj kod]W rejonie zamieszkuje ok. 8,9 tys. osób; liczba ta w ostatnich latach spada w wyniku niskiego przyrostu naturalnego i emigracji zarobkowej do innych regionów Rosji, najczęściej dużych miast, zwłaszcza Moskwy.
Ponieważ wyjeżdżają głównie ludzie młodzi, średnia wieku mieszkańców rejonu jest dość wysoka.
Ludność miejska stanowi ok. 42% mieszkańców rejonu.
Niemal całą populację rejonu stanowią Rosjanie. Większość ludności wyznaje prawosławie, istnieje także spora liczba niewierzących, pozostała po okresie przymusowej ateizacji za czasów Związku Radzieckiego.
Gęstość zaludnienia w rejonie wynosi 9,9 os./km².
Stolica i ośrodki osadnicze
[edytuj | edytuj kod]Ośrodkiem administracyjnym jest osiedle typu miejskiego Szabłykino, liczące 3.730 mieszkańców (1 stycznia 2005 r.). Jest ono jedynym ośrodkiem miejskim na terenie rejonu.
Poza nim na obszarze tej jednostki podziału administracyjnego znajduje się 81 punktów osadniczych - większych i mniejszych wsi, liczących od kilku do kilkuset mieszkańców.
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Gospodarka rejonu, po rozpadzie ZSRR pogrążona jest w kryzysie.
Podstawowymi źródłami utrzymania dla mieszkańców rejonu jest praca w rolnictwie, przemyśle i usługach.
Głównym centrum gospodarczym i ośrodkiem przemysłowym na terenie rejonu jest jego stolica – osada Szabłykino. Znajdują się tam zakłady przemysłu olejowego, przedsiębiorstwo produkujące skrobię (mąkę ziemniaczaną), fabryka obróbki konopi, cegielnie i drukarnia. Także w innych większych ośrodkach osadniczych na terenie rejonu znajduje się drobny przemysł spożywczy, który stanowią niewielkie zakłady, zatrudniające po kilka - kilkanaście osób (jak piekarnie czy masarnie), produkujące głównie na rynek lokalny, a także niewielki przemysł włókienniczy (jak szwalnie) i budowlany.
Duże znaczenie w gospodarce rejonu odgrywa rolnictwo, któremu sprzyjają korzystne warunki klimatyczne i glebowe. Najczęściej uprawiane są zboża, głównie kukurydza i pszenica, w mniejszym stopniu żyto, a także konopie siewne, buraki cukrowe, rośliny pastewne oraz ziemniaki i warzywa, a także, na niewielką skalę - owoce.
Hodowla obejmuje głównie bydło i trzodę chlewną, a także drób, a w mniejszym zakresie – owce i kozy.
Rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Historia ziem wchodzących w skład rejonu szabłykińskiego jest zbieżna z historią całego obwodu orłowskiego. Jako odrębna jednostka administracyjna rejon został utworzony w 1964 roku.
Klimat
[edytuj | edytuj kod]W rejonie panuje klimat umiarkowany ciepły, o charakterze kontynentalnym. Zima jest niezbyt długa i dość ciepła (średnia temperatura stycznia to ok. –7°C), zaś lato długie i ciepłe (średnia temperatura lipca to nieco ponad +19°C).
W rejonie notuje się dość wysoki poziom opadów, głównie w postaci deszczu, którego największe nasilenie przypada na czerwiec.