Przejdź do zawartości

Randy Johnson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Randy Johnson
Ilustracja
Randy Johnson podczas gry w New York Yankees
miotacz
Pełne imię i nazwisko

Randall David Johnson

Pseudonim

Big Unit

Data i miejsce urodzenia

10 września 1963
Walnut Creek

Odbijał

prawą

Rzucał

lewą

Debiut

15 września 1988

Ostatni występ

4 października 2009

Statystyki
Win–loss record

303–166

ERA

3,29

Strikeouty

4875

Kariera klubowa
Lata Kluby
1988–1989 Montreal Expos
1989–1998 Seattle Mariners
1998 Houston Astros
1999–2004 Arizona Diamondbacks
2005–2006 New York Yankees
2007–2008 Arizona Diamondbacks
2009 San Francisco Giants
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

2015

Głosów

97,3% (1. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Randall David Johnson (ur. 10 września 1963) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 22 sezony w Major League Baseball.

Kariera zawodnicza

Po ukończeniu szkoły średniej w 1982 został wybrany w drafcie przez Atlanta Braves, jednak nie podpisał kontraktu, gdyż zdecydował się na kontynuowanie nauki na University of Southern California, gdzie w latach 1983–1985 występował w drużynie uniwersyteckiej USC Trojans[1][2]. W czerwcu 1985 po raz drugi przystąpił do draftu i został wybrany w drugiej rundzie przez Montreal Expos i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Indianapolis Indians, reprezentującym poziom Triple-A[3][4]. W MLB zadebiutował (jako starter) 15 września 1988 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates, w którym zaliczył pierwsze w karierze zwycięstwo[5][6]. W Expos rozegrał zaledwie 11 spotkań, po czym w maju 1989 w ramach wymiany przeszedł do Seattle Mariners[3][5].

Będąc zawodnikiem Mariners, 2 czerwca 1990 w meczu przeciwko Detroit Tigers rozegrał no-hittera[7]. Miesiąc później po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd[5]. W latach 1992–1995 zwyciężał w lidze w klasyfikacji strikeoutów, a w sezonie 1995 miał najlepszy wskaźnik ERA (2,48) i otrzymał nagrodę Cy Young Award dla najlepszego miotacza w American League[5][8]. W lipcu 1998 został oddany do Houston Astros, w którym występował przez pół sezonu[5][9].

W grudniu 1998 jako wolny agent podpisał kontrakt z Arizona Diamondbacks[3]. Jako zawodnik D-backs pięciokrotnie zwyciężał w klasyfikacji strikeouts (1999–2002, 2004), trzykrotnie miał najlepszy ERA (1999, 2001–2002) i czterokrotnie był nagradzany Cy Young Award[5][8]. 24 marca 2001 podczas meczu przeciwko San Francisco Giants w ramach spring training, po narzuceniu fastballa (piłka, która osiąga prędkość 90–100 mil na godzinę) trafił w nadlatującego gołębia[10][11]. W tym samym roku wystąpił w World Series, gdzie Diamondbacks pokonali New York Yankees w siedmiu meczach; Johnson został wybrany wraz z Curtem Schillingiem World Series MVP przy statystykach 3–0 W–L, 1,04 ERA, 19 SO[12].

18 maja 2004 w meczu przeciwko Atlanta Braves został najstarszym baseballistą (40 lat i 7 miesięcy), który rozegrał perfect game, zaś 29 czerwca 2004 w spotkaniu z San Diego Padres czwartym w historii MLB zawodnikiem, który zaliczył 4000. strikeout w karierze[13][14].

Występował jeszcze w New York Yankees, ponownie w Arizona Diamondbacks i San Francisco Giants, w którym zakończył karierę[3]. W 2015 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[15]. W sierpniu 2015 numer 51, z którym występował został zastrzeżony przez Arizona Diamondbacks[16].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
10× All-Star 1990, 1993, 1994, 1995, 1997, 1999, 2000, 2001, 2002, 2004 [5]
Cy Young Award 1995, 1999, 2000, 2001, 2000, 2002 [8]
Zwycięzca w World Series 2001 [12]
World Series MVP 2001 [17]
Babe Ruth Award 2001 [18]
MLB Triple Crown 2001 [17]
Baseball Hall of Fame od 2015 [15]
# 51 zastrzeżony przez Diamondbacks 2015 [16]

Przypisy

  1. Scouts weren't always on the mark. espn.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  2. University of Southern California. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  3. a b c d Randy Johnson Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  4. Randy Johnson Minor Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  5. a b c d e f g Randy Johnson Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  6. Pirates - Expos Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  7. Box Score of Randy Johnson's No-Hitter. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  8. a b c Cy Young Award winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 marca 2012)]. (ang.).
  9. Mariners / Randy Johnson Trade - What Happened?. seattletimes.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  10. Randy Johnson Kills Dove With Pitch. abcnews.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  11. Johnson smashes bird. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  12. a b 2001 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  13. Randy Johnson's perfect game. mlb.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  14. Big Unit joins 4,000-strikeout club. mlb.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  15. a b Pedro, Big Unit, Smoltz, Biggio make Hall of Fame. mlb.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  16. a b D-backs retire Big Unit's No. 51 jersey. dbacks.mlb.com. [dostęp 2016-07-17]. (ang.).
  17. a b Post-Season World Series MVP Awards & All-Star Game MVP Award Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  18. The Babe Ruth Award. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).