Przejdź do zawartości

Krzysztof Zieliński (lekarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Krzysztof Włodzimierz Zieliński
Ilustracja
Krzysztof Zieliński (2009)
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1950
Wrocław

Data i miejsce śmierci

1 listopada 2023
Łódź

Zawód, zajęcie

patomorfolog

Miejsce zamieszkania

Łódź

Alma Mater

Wojskowa Akademia Medyczna im. gen. dyw. Bolesława Szareckiego

Uczelnia

Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Rodzice

Henryk Zieliński,
Anna Zielińska

Krewni i powinowaci

dziadek Juliusz Zieliński;
dziadek Zygmunt Szczotkowski;
brat stryjeczny ks. Andrzej Szostek MIC

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Krzysztof Włodzimierz Zieliński (ur. 6 kwietnia 1950 we Wrocławiu, zm. 1 listopada 2023 w Łodzi) – polski naukowiec, lekarz wojskowy, profesor nauk medycznych, patomorfolog[1], pułkownik w stanie spoczynku Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodzony we Wrocławiu, tu spędził dzieciństwo i młodość. W czasach licealnych był zawodnikiem klubu „Juvenia” Wrocław, specjalizował się w pływaniu stylem motylkowym. Jest absolwentem II LO we Wrocławiu. Po maturze, w 1968, podjął sześcioletnie studia w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, które ukończył z wyróżnieniem w 1974 (z ósmą lokatą na roku). Po studiach zamieszkał na stałe w Łodzi, gdzie podjął pracę w macierzystej uczelni jako asystent (1975–1979). Po odsłużeniu obowiązkowych praktyk w jednostkach wojskowych jako lekarz (dowódca kompanii medycznej, 1980) powrócił do pracy naukowej w WAM; doktorat obronił w 1981 i pracował tam na stanowisku adiunkta (do habilitacji w 1989), następnie docenta, od 1994 profesora nadzwyczajnego, a od 1997 – profesora zwyczajnego[1].

Od 1998 kierował Katedrą Patomorfologii Klinicznej WAM. W 2002 opuścił szeregi wojska w stopniu pułkownika i podjął pracę w nowo utworzonym Uniwersytecie Medycznym w Łodzi[1], gdzie od tego czasu był kierownikiem Zakładu Patomorfologii i Cytopatologii Klinicznej. Przeszedł na emeryturę w 2020 r.

Był uczniem profesorów Andrzeja Kuliga i Leszka Woźniaka. Odbył staże w Instytucie Onkologii w Warszawie i Łodzi (1984), w Bildanalyse Lab. w Monachium (1986, 1996) oraz w King’s College w Londynie. Prowadził badania m.in. nad wykorzystywaniem metod ilościowych w diagnostyce patomorfologicznej oraz nad zagadnieniami mikrokrążenia w stanach patologii. Od 1975 był członkiem Polskiego Towarzystwa Patologów (od 1983 do 1989 był w nim sekretarzem Zarządu Głównego), od 1987 także International Society on Diagnostic Quantitative Pathology.

Był autorem prac naukowych, podręczników medycznych, a także książek popularyzatorskich z pogranicza medycyny; odznaczony m.in. Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. W latach 1991–1994 pełnił w Wojskowej Akademii Medycznej funkcję prorektora do spraw studenckich; był też (do 2002) Naczelnym Specjalistą Wojska Polskiego w dziedzinie patomorfologii.

Zmarł 1 listopada 2023 r.[2]; pochowany 8 listopada na cmentarzu wojskowym św. Jerzego w Łodzi[3].

Życie prywatne

Był synem prof. Henryka Zielińskiego, historyka i wnukiem Juliusza Zielińskiego, przedwojennego nauczyciela i działacza Związku Polaków w Niemczech oraz Zygmunta Szczotkowskiego, dyrektora kopalni „Janina” w Libiążu. Z żoną Elżbietą (również profesorem medycyny, pediatrą, 1952–2015) mieli syna.

Publikacje

Przypisy

  1. a b c Prof. dr hab. Krzysztof Włodzimierz Zieliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-01-12].
  2. Zmarł prof. Krzysztof Zieliński
  3. B.Mucha; „Primus”: Ostatnie pożegnanie śp. prof. Krzysztofa Zielińskiego. Parafia Wojskowa pw. św. Jerzego, 2023-11-08. [dostęp 2023-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-11-09)]. (pol.).

Bibliografia

  • Współcześni uczeni polscy, słownik biograficzny (t. IV, S–Ż) pod redakcją prof. Janusza Kapuścika i Marka Halawy, OPI Warszawa 2002, ISBN 83-905295-7-2 (t.IV), ISBN 83-905295-4-8 (całość), s. 839–840