Przejdź do zawartości

Kazarycha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Kazarycha
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

smorgoński

Sielsowiet

Krewo

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kazarycha”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kazarycha”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kazarycha”
Ziemia54°19′32″N 26°27′08″E/54,325556 26,452222

Kazarycha – dawny zaścianek. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie smorgońskim, w sielsowiecie Krewo.

Historia

W czasach zaborów zaścianek w gminie Bienica w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

W latach 1921–1945 zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim (od 1927 roku w powiecie mołodeckim)[2], w gminie Bienica[3].

W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 12 osób[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Bienicy. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bienicy[5].

Przypisy

  1. folwark Kazarycha, folwark na mapie (powiat mołodeczański, województwo wileńskie) [online], www.radzima.net [dostęp 2024-01-31].
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472, zmieniony przez Dz.U. z 1926 r. nr 26, poz. 158, zmieniony przez Dz.U. z 1927 r. nr 8, poz. 62
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 26.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 26.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 685.