Przejdź do zawartości

Ewa Petelska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Ewa Petelska
Imię i nazwisko przy narodzeniu

Ewa Kaźmierska

Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1920
Pyzdry

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 2013
Warszawa

Zawód

reżyser
scenarzysta

Współmałżonek

Czesław Petelski (1950–1996; jego śmierć)

Lata aktywności

1953–1991

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Grób Czesława i Ewy Petelskich na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Ewa Petelska, znana również jako Ewa Poleska oraz Ewa Głowacka (ur. 24 grudnia 1920 w Pyzdrach, zm. 20 sierpnia 2013 w Warszawie[1]) – polska reżyserka i scenarzystka.

Życiorys

Urodziła się 24 grudnia 1920 w Pyzdrach. W rodzinnym mieście ukończyła szkołę podstawową i rozpoczęła naukę w gimnazjum. Edukację kontynuowała w Gimnazjum Humanistycznym im. Romualda Traugutta w Brześciu, gdzie w 1939 zdała maturę.

Po rozpoczęciu II wojny światowej przyjęła nazwisko Poleska. Podczas okupacji przebywała w Warszawie, później w Białej Podlaskiej, gdzie została zatrudniona przez Arbeitsamt do obsługi administracyjnej lotniska. W tym czasie poślubiła Leona Głowackiego, podchorążego Armii Krajowej. Za działalność konspiracyjną została aresztowana przez gestapo. Uwolniona przez ruch oporu. Na początku 1945, uciekając przed frontem wschodnim, przedostała się wraz z mężem do Poznania. Po wyzwoleniu Poznania pracowała w administracji miasta oraz w redakcji „Głosu Wielkopolskiego”. Pracę dziennikarską kontynuowała w „Polsce Zbrojnej” i w PR w Warszawie[2].

Studiowała na Uniwersytecie Łodzkim (studia nieukończone), potem w 1947 w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Podczas studiów była członkinią Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej. W 1948 rozpocząła studia na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi, które ukończyła w 1955. W czasie studiów zaczęła współpracę z późniejszym mężem Czesławem Petelskim. Ich syn Janusz jest reżyserem, scenarzystą i aktorem.

W latach 1998–2002 zasiadała w sejmiku województwa mazowieckiego, reprezentując Sojusz Lewicy Demokratycznej. Prowadziła pierwsze obrady sejmiku jako radna-seniorka. Bez powodzenia ubiegała się o reelekcję z listy Platformy Obywatelskiej.

Zmarła w Warszawie. 28 sierpnia 2013 została pochowana w Alei Zasłużonych cmentarza Wojskowego na Powązkach[3] (kwatera A30-tuje-13)[4].

Ordery i odznaczenia

Nagrody i wyróżnienia

  • 1962: Ogniomistrz Kaleń Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia;
  • 1963: Czarne skrzydła Moskwa (MFF) Srebrny Medal
  • 1964: Naganiacz Locarno (MFF) Nagroda Specjalna Jury, Nagroda FIPRESCI,
  • 1964: Naganiacz Nagroda Państwowa II stopnia
  • 1965: Córeczka w Dzień ostatni dzień pierwszy Praga (MFTv „Złota Praga”) nagroda za scenariusz
  • 1967: Wózek w Dzień ostatni dzień pierwszy Monte Carlo (Międzynarodowy Festiwal Filmów Telewizyjnych) wyróżnienie
  • 1968: Tortura nadziei Mediolan (Międzynarodowe Targi Filmu Dokumentalnego i Telewizyjnego MIFED) nagroda FIPRESCI w kategorii filmu kolorowego do 30 min.
  • 1969: Jarzębina czerwona Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia;
  • 1973: Kopernik Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) Nagroda Specjalna Jury za „realizację filmu stanowiącego istotny akcent rocznicy kopernikowskiej”
  • 1973: Kopernik Moskwa (MFF) Srebrny Medal
  • 1973: Kopernik Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia
  • 1975: Kopernik Avellino (MFF dla Dzieci i Młodzieży) nagroda „Złota Uczta”
  • 1978: Bilet powrotny Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) Nagroda Główna Jury
  • 1979: Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia za całokształt twórczości filmowej wspólnie z mężem Czesławem Petelskim
  • 1979: Bilet powrotny Lublin (Międzynarodowe Forum Filmowe „Człowiek-Praca-Twórczość”) nagroda publiczności
  • 1979: Gwiazdy poranne Nagroda Ministra Obrony Narodowej III stopnia
  • 1980: Na własną prośbę Olsztyn (Festiwal Polskiej Twórczości Telewizyjnej) Nagroda „Gazety Olsztyńskiej” za walory społeczne filmu

Przypisy

  1. Ewa Petelska nie żyje. portalfilmowy.pl, 20 sierpnia 2013.
  2. Ewa Petelska, również jako Ewa Poleska oraz Ewa Głowacka [online], CSW2020 [dostęp 2023-05-06] (pol.).
  3. Ewa Petelska. nekrologi.wyborcza.pl, 26 sierpnia 2012.
  4. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  5. Święto polskiej kinematografii [online], Filmopedia [dostęp 2023-05-06] (pol.).
  6. Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 3, 1967, s. 390.

Linki zewnętrzne