Przejdź do zawartości

Aruba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Aruba
autonomiczny kraj wchodzący w skład Królestwa Niderlandów
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Hymn:
Aruba Deshi Tera
(Aruba drogocenny kraj)
Dewiza: One happy Island
(Jedna szczęśliwa Wyspa)
Państwo

 Holandia

Siedziba

Oranjestad

Data powstania

1 stycznia 1986

Zarządzający

Alfonso Boekhoudt

Zarządzający

Evelyn Wever-Croes

Powierzchnia

178,91 km²

Populacja (2017)
• liczba ludności


115 120[1]

• gęstość

644 os./km²

Numer kierunkowy

+297

Strefa czasowa

UTC -4

Języki urzędowe

niderlandzki, papiamento

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa
Eagle Beach, Aruba
Mapa konturowa Aruby, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Oranjestad”
Port lotniczy na mapie Aruby

Aruba – terytorium zależne Holandii (de iure autonomiczny kraj wchodzący w skład Królestwa Niderlandów) i jedna z wulkanicznych Wysp Zawietrznych[2] w archipelagu Małych Antyli, zamykającego od wschodu Morze Karaibskie. Aruba ma powierzchnię prawie 179 km² i zamieszkiwana jest przez 109,2 tys. osób (2013), głównie pochodzenia hiszpańskiego, holenderskiego i afrykańskiego.

Języki

Mieszkańcy używają języka niderlandzkiego oraz lokalnego języka kreolskiego zwanego papiamento. Funkcjonuje także język hiszpański (zob. Język hiszpański na Arubie).

Skład etniczny

Kreole: 79,8%; Latynosi: 11,0%; Holendrzy: 4,0%; Filipińczycy: 0,83%; Chińczycy Han: 0,37%; pozostali: 4,0%[3].

Religia

80,8% ludności Aruby to katolicy, pozostali to głównie protestanci i zielonoświątkowcy – 11,8%, bez religii – 6,0%, wyznawcy religii plemiennych – 1,3% i Świadkowie Jehowy[4][5].

Geografia

 Osobny artykuł: Geografia Aruby.

Wyspa leży w klimacie równikowym i charakteryzuje się niewielką ilością opadów (ok. 500 mm rocznie).

Stolicą i zarazem największym miastem jest Oranjestad.

 Zobacz też: Miasta na Arubie.

Gospodarka

Ze względu na klimat i mało korzystne warunki glebowe (gleby czerwonobrązowe), główną uprawą jest tu aloes, który nie wymaga nawadniania. Jest to także główny towar eksportowy Aruby. Ważnym sektorem gospodarki Aruby jest turystyka. Najważniejszym czynnikiem przyciągającym turystów są piękne piaszczyste plaże oraz holenderska zabudowa z czasów kolonialnych.[potrzebny przypis]

Emisja gazów cieplarnianych

Emisja równoważnika dwutlenku węgla z Aruby wyniosła w 1990 roku 318 t, z czego 297 t stanowiła emisja dwutlenku węgla. W przeliczeniu na mieszkańca emisja wyniosła wówczas 4,784 t dwutlenku węgla, a w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 129 kg. Od tego czasu emisje wahają się, przy czym dość duży wzrost nastąpił w 2012. Głównym źródłem emisji przez cały czas była energetyka. W 2018 emisja dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego wyniosła 987 t, a w przeliczeniu na mieszkańca 9,339 t i w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 258 kg[6].

Historia

Aruba została odkryta pod koniec XV wieku przez hiszpańskich żeglarzy, zaś w XVII wieku została włączona do Antyli Holenderskich. Obecnie jest to terytorium stowarzyszone z Holandią, w którym głową jest władca holenderski reprezentowany przez gubernatora.

Galeria

Przypisy

  1. The World Factbook – Central Intelligence Agency [online], www.cia.gov [dostęp 2017-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-04] (ang.).
  2. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. Joshua Project.
  4. Religious Composition by Country, in Percentages. The Pew Research Center. [dostęp 2014-06-26].
  5. Christian Population as Percentages of Total Population by Country. The Pew Research Center. [dostęp 2014-06-26].
  6. Aruba, [w:] F. Monforti-Ferrario i inni, Fossil CO2 and GHG emissions of all world countries. 2019 report – Study [pdf], Luksemburg: Publications Office of the European Union, 2019, s. 46, DOI10.2760/687800, ISBN 978-92-76-11100-9 (ang.).