Przejdź do zawartości

Baranina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Baranina edytowana 15:39, 24 paź 2024 przez Revsson (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Potrawa z baraniny

Baranina (mięso baranie) – mięso otrzymane z owcy. Jest jednym z kilku mięs używanych w kuchni europejskiej (głównie na południu Europy). Dawniej baranina była bardzo popularna, dziś jednak jej spożycie jest znacznie mniejsze. Baranina jest również popularna w krajach muzułmańskich, gdzie religia zabrania spożycia wieprzowiny. Stanowi podstawę diety w Mongolii. Jest także podstawowym rodzajem pożywienia (obok ryb) na Islandii.

Duże ilości baraniny spożywają także mieszkańcy regionów byłego Związku Radzieckiego, zwłaszcza w rejonie Kaukazu, na Krymie, Turkmenistanie, czy w Gruzji, gdzie baranina jest podstawowym rodzajem spożywanego mięsa.

W Polsce spożywana rzadko, z wyjątkiem terenów górskich (Podhale), które słyną z potraw na bazie baraniny.

Głównymi eksporterami baraniny są przede wszystkim Francja, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Niemcy, Arabia Saudyjska, Meksyk, RPA i Chiny. Polski eksport kierowany jest głównie do UE.

Kulinaria

[edytuj | edytuj kod]

W przypadku baraniny niezwykle istotny jest wiek zwierzęcia, z którego ją pozyskano. Zwierzęta wykorzystywane przez wiele lat w celu pozyskiwania wełny, a następnie przeznaczone do uboju i spożycia nie dają mięsa dobrej jakości. Stąd popularne twierdzenia, że baranina jest „twarda” lub „śmierdzi”. Odpowiednie mięso baranie, stosownie przyrządzone znajduje wielu zwolenników i uznawane jest za smaczne, posiada charakterystyczny smak i zapach.

Istnieje wiele sposobów przyrządzania baraniny. Jedną z metod jest proces marynowania. Wykorzystuje się do tego ocet lub zsiadłe mleko. Mięso przed obróbką cieplną powinno być poddane procesowi marynowania w środowisku kwaśnym co najmniej przez 12 godzin. Taka procedura pozwala na uzyskanie potrawy odpowiednio miękkiej, soczystej i o walorach smakowych i zapachowych satysfakcjonujących wiele podniebień.

Wartości odżywcze

[edytuj | edytuj kod]
Wartości odżywcze mięsa z łopatki w 100 g[1]
Energia 287 kcal
Białko 15,6 g
Tłuszcz 25 g
Węglowodany 0 g
Błonnik pokarmowy 0 g
Sód 66 mg
Potas 249 mg
Wapń 9 mg
Fosfor 155 mg
Żelazo 2,3 mg
Magnez 23 mg
Witamina E 0,60 mg
Tiamina 0,140 mg
Ryboflawina 0,190 mg
Niacyna 4,50 mg
Witamina C 0,0 mg
Wartości odżywcze udźca w 100 g[1]
Energia 234 kcal
Białko 18,0 g
Tłuszcz 18,0 g
Węglowodany 0 g
Błonnik pokarmowy 0 g
Sód 78 mg
Potas 380 mg
Wapń 10 mg
Fosfor 213 mg
Żelazo 2,7 mg
Magnez 23 mg
Witamina E 0,33 mg
Tiamina 0,16 0mg
Ryboflawina 0,220 mg
Niacyna 5,20 mg
Witamina C 0,0 mg

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Hanna Kunchanowicz i inni, Wartości odżywcze wybranych produktów spożywczych i typowych potraw, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1997, s. 34–35, ISBN 83-200-2099-9.