Kamienny Potok (Sopot)
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
Dzielnica Sopotu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
Położenie na mapie Sopotu ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/93/Sopot_mapa_dzielnice_niebieska_kamienny_potok.png/240px-Sopot_mapa_dzielnice_niebieska_kamienny_potok.png)
Kamienny Potok (kaszb. Szténflét, niem. Steinfließ)[1] – północno-zachodnia dzielnica Sopotu, granicząca od zachodu z Brodwinem, od północy z Kolibkami (na obszarze gdyńskiej dzielnicy Orłowo), od wschodu z Zatoką Gdańską i od południa z Dolnym Sopotem i Przylesiem.
Nazwa dzielnicy pochodzi od przepływającego tędy małego potoku. Dzielnica jest skomunikowana poprzez przystanek trójmiejskiej SKM (Sopot Kamienny Potok) z innymi miejscowościami aglomeracji trójmiejskiej, jak również gdyńską siecią trolejbusową ze Śródmieściem Gdyni, Karwinami i Świemirowem.
Nazwy ulic dzielnicy nawiązują do regionów Polski. Zachodnia część dzielnicy pełni funkcje mieszkaniowe, zaś wschodnia (z hotelami, pensjonatami, kempingiem i aquaparkiem) turystyczno-rekreacyjne. Przez dzielnicę przebiega Aleja Niepodległości.
Północna granica administracyjna z Gdynią jest równocześnie historyczną granicą Wolnego Miasta Gdańska z II Rzeczpospolitą.
Historia
Pod koniec XIX w. w dolinie Kamiennego Potoku założono osiedle o tej samej nazwie. W 1919 r. została wytyczona dzisiejsza ulica Małopolska (Heimstrasse)[2]. Jednym z najstarszych budynków jest Willa Helena, czteropiętrowy budynek, wybudowany ok. 1906 r. w okolicy skrzyżowania ulic Małopolskiej i Wejherowskiej (Grenzfliessestrasse/ Neustadterstrasse)[3]. Przy wjeździe do dzielnicy od strony Sopotu wybudowano w latach 90. XIX w. karczmę, zwane od nazwisk właścicieli: karczmą Hermana Doekersa i restauracją Hermana Wulffa. Obok znajdowała się także stacja telefoniczna, punkt sprzedaży Gazety Sopockiej, stajnia i zakład przewozowy, skład kolonialny i zakład ślusarski. Budynek karczmy zburzono w 1974 roku[4][5].
W 1908 r. wzniesiono Szkołę Elementarną (dzisiejsze oddziały Zespołu Szkół Technicznych). Pierwszym kierownikiem szkoły był Franz Splett, ojciec Carla Spletta, późniejszego biskupa gdańskiego[6]. Pod koniec lat 30. XX w. powstały nowe domy szeregowe, w tym w latach 1938-39 robotnicze osiedle mieszkaniowe. Główną ulicę, dzisiejszą Obodrzyców (Brodwinstrasse) wytyczono w tych samych latach. Całe osiedle budowano stylizując budynki na XVII-wieczne budownictwo terenów Żuław Wiślanych[7][8].
W północnej części dzielnicy w latach 30. rozpoczęto zabudowę o charakterze willowym. Przy ulicach Kujawskiej (Brandstrasse/ Horst Hoffman Weg), Łowickiej (Herbert Norkus Weg) i Mazowieckiej wybudowano łącznie do 1942 roku czterdzieści pięć budynków jednorodzinnych. W latach 80. w tej samej części wzniesiono spółdzielcze osiedle mieszkaniowe, złożone z bloków o różnej wysokości[9][10][11].
W 1950 r., jeszcze przed wybudowaniem linii Szybkiej Kolei Miejskiej, oddano do użytku przystanek osobowy Sopot Kamienny Potok[12]. Przystanek wyremontowano w latach 2003-2004, likwidując kładkę i budując nowe przejście podziemne[13][14].
Budowa w latach 70. XX w. nowych osiedli mieszkaniowych w Kamiennym Potoku i Brodwinie spowodowała budowę nowego ośrodka duszpasterskiego, będącego częścią parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. W latach 1980-81 wybudowano kaplicę pw. św. Maksymiliana Kolbego. W 1981 r. erygowano nową parafię pod wezwaniem Zesłania Ducha Świętego. W 1987 r. parafię przejęli księża ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy. W 1993 r. uzyskano pozwolenie na budowę kościoła, która trwała w latach 1993-2004[15].
Edukacja
Na terenie dzielnicy znajdują się następujące placówki edukacyjne:
- Przedszkole nr 4 "Nad Potokiem" - ul. Obodrzyców 20[16];
- Sopocka Szkoła Montessori - ul. Tatrzańska 19[17];
- Zespół Szkół Technicznych - ul. Wejherowska 1[18].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dr F. Lorentz, Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem, ISBN 83-60437-22-X, ISBN 978-83-60437-22-3.
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Projekt Dawny Sopot [online], www.dawnysopot.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Nasza historia - O nas - SKM Trójmiasto [online], www.skm.pkp.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Ogólnopolska Baza Kolejowa [online], www.bazakolejowa.pl [dostęp 2023-11-29] (pol.).
- ↑ Historia Parafii – Misjonarze św Wincentego a Paulo | Sopot [online] [dostęp 2023-11-29] (pol.).
- ↑ Przedszkole nr 4 "Nad Potokiem" [online], przedszkole4sopot.edupage.org [dostęp 2023-11-29] .
- ↑ Szkoła Montessori w Sopocie [online], Mojawitryna [dostęp 2023-11-29] (pol.).
- ↑ Zespół Szkół Technicznych w Sopocie [online], zshsopot.edupage.org [dostęp 2023-11-29] .