Przejdź do zawartości

Alfred Brendel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MastiBot (dyskusja | edycje) o 22:43, 24 sty 2023. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 sty 2023, była oparta na tej wersji.
Alfred Brendel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1931
Loučná nad Desnou

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Wydawnictwo

m.in. Vox Records,
Philips Classics,
Decca

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Alfred Brendel, KBE (ur. 5 stycznia 1931 w Loučná nad Desnou, Czechosłowacja) – austriacki pianista, pedagog, pisarz i poeta, jeden z największych pianistów XX wieku[1], wybitny wykonawca utworów Mozarta, Beethovena i Schuberta.

Życiorys

Urodził się na terenie dzisiejszych Czech, na Morawach. W wieku 6 lat wyprowadził się z rodziną do Zagrzebia (w dawnej Jugosławii), gdzie uczyła go gry na fortepianie Sofija Deželić. W 1943 przeprowadził się z rodzicami do Grazu, do Austrii. Studiował tam w konserwatorium w klasie fortepianu Ludoviki von Kaan. Później uczestniczył w kursach mistrzowskich m.in. u Edwina Fischera.

W 1949 otrzymał czwartą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Ferruccio Busoniego w Bolzano, we Włoszech.

W 1970 przeprowadził się do Wielkiej Brytanii. W 1989 został uhonorowany przez królową angielską tytułem szlacheckim (KBE). W 1991 roku otrzymał order Pour le Mérite[2].

Występował w największych salach koncertowych na wszystkich kontynentach. Nagrywał dla takich firm płytowych jak: Philips Classics[3], Vox, Turnabout, Vanguard, EMI[4], Decca[5].

Otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Londyńskiego (1978), Uniwersytetu Oksfordzkiego (1983), Uniwersytetu Yale (1992), Uniwersytetu McGilla (2011), Uniwersytetu w Cambridge (2012) i Uniwersytetu w Yorku (2018)[6].

Dyskografia Brendela jest ogromna[7][8]. Pianista utrwalił m.in. wszystkie koncerty fortepianowe Mozarta i komplet sonat Beethovena. Podziwiany jest też za nagrania utworów Schuberta.

W 2008 roku zakończył swoją karierę pożegnalnym tournée, odwiedzając m.in. warszawską Filharmonię Narodową 27 kwietnia[9].

W październiku 2018 roku, zaproszony przez polskiego pianistę i pedagoga Grzegorza Manię, prowadził wykład pt. „Jak grać Mozarta” w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, w ramach drugiej części projektu Gradus ad Parnassum[10].

Alfred Brendel publikował też eseje dotyczące muzyki i poezję. Jest ojcem wiolonczelisty Adriana Brendela[11].

Przypisy

  1. ↑ Alfred Brendel: 80. urodziny mistrza fortepianu. dw.com. [dostęp 2018-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-03)].
  2. ↑ Alfred Brendel [online], orden-pourlemerite.de [dostęp 2020-01-29] (niem.).
  3. ↑ BRENDEL Complete Philips Recordings [online], deccaclassics.com [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  4. ↑ Encyklopedia muzyczna PWM, część biograficzna, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, s. 410, Kraków 1979
  5. ↑ Alfred Brendel [online], deccaclassics.com [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  6. ↑ Alfred Brendel awarded Honorary Degree. University of York, Department of Music, 18.01.2018. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  7. ↑ Alfred Brendel. Discogs. (ang.).
  8. ↑ Mozart: Piano Concertos – Alfred Brendel. Universal Music Polska. [zarchiwizowane z tego adresu].
  9. ↑ Alfred Brendel w Filharmonii Narodowej. onet.pl, 25 kwietnia 2008. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-03)].
  10. ↑ Gradus ad Parnassum – Akademia Mistrzowskiej Pianistyki 2018. zelenski.krakow.pl. [dostęp 2018-10-13].
  11. ↑ Adrian Brendel. Discogs. (ang.).

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning
1950.
1960.
1970.
1980.
1990.
2000.
2010.
2020.
Laureaci nagrody Praemium Imperiale (muzyka)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfred_Brendel&oldid=69408006”