Paweł Lisicki
 Paweł Lisicki (22 stycznia 2019 r.) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 września 1966 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
| |
Paweł Andrzej Lisicki (ur. 20 września 1966 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta, eseista i tłumacz literacki. W latach 1991–1993 dziennikarz „Życia Warszawy”, od 1993 dziennikarz i w latach 2006–2011 redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita”, współzałożyciel (2011) i w latach 2011–2012 redaktor naczelny tygodnika „Uważam Rze”, od 2013 redaktor naczelny tygodnika „Do Rzeczy”.
Życiorys
Ukończył XLI Liceum Ogólnokształcące im. Joachima Lelewela w Warszawie, w 1985 rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów założył i prowadził koło naukowe Koło Młodych Prawników, był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a w marcu 1988 został członkiem jawnego Komitetu Założycielskiego NZS Uniwersytetu Warszawskiego. Był zaliczany do działaczy przeciwnych działaniom radykalnym.
W latach 1991–1993 był dziennikarzem „Życia Warszawy”. Publikował m.in. w miesięczniku Znak i Przeglądzie Politycznym. Od 1993 do 2005 pracował w dzienniku „Rzeczpospolita”, gdzie kierował działem „Opinie” (od 2000) i był zastępcą redaktora naczelnego (2004–2005).
W styczniu 2005 sprzeciwiał się zwolnieniu z pracy Bronisława Wildsteina za ujawnienie tzw. listy Wildsteina i wszedł w spór z ówczesnym redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej” Grzegorzem Gaudenem. W związku z tym kilka miesięcy później odszedł z redakcji, by kierować zespołem przygotowującym projekt nowego dziennika, który planował stworzyć Michał Sołowow.
Od 13 września 2006 do 27 października 2011 był redaktorem naczelnym dziennika „Rzeczpospolita”[1], a od 7 lutego 2011 do 28 listopada 2012 redaktorem naczelnym tygodnika „Uważam Rze”[2]. Od stycznia 2013 jest współwydawcą i redaktorem naczelnym tygodnika „Do Rzeczy”[3]. Od 2013 propaguje model mediów tożsamościowych, postulując jako główny cel mediów nie podawanie faktów, ale budowanie wspólnoty wśród odbiorców[4]. W swojej książce Czy Jezus jest Bogiem? Od judaizmu do chrześcijaństwa (2014) podejmuje polemikę z niektórymi badaczami Jezusa historycznego reprezentującymi nurt third quest[5]. W latach 2016–2020 był jednym z prowadzących audycji Salon polityczny Trójki, będącej częścią porannego pasma Zapraszamy do Trójki, emitowanej na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia[6][7].
W 2015 był członkiem jury Nagrody Literackiej i Historycznej Identitas[8].
Publikacje
Teksty autorskie:
- Nie-ludzki Bóg (1995)
- Doskonałość i nędza (1997)
- Jazon (1999)
- Punkt oparcia (2000)
- Powrót z obcego świata (2006)
- Próba (2005)
- Przerwa w pracy (2006)
- Kto zabił Jezusa? (2013)
- Tajemnica Marii Magdaleny (2014)
- Czy Jezus jest Bogiem? (2014)
- Dżihad i samozagłada Zachodu (2015)[9]
- Krew na naszych rękach? (2015)[10]
- Luter. Ciemna strona rewolucji (2017)[11]
- Epoka Antychrysta (2018)
- Chrystus jest zawsze nowoczesny. O Kościele, zbawieniu, historii i współczesności z Kardynałem Gerhardem L. Müllerem rozmawia Paweł Lisicki (2018)[12]
- Grób Rybaka. Śledztwo w sprawie największej tajemnicy watykańskich podziemi (2019)[13]
- Nowa, Wspaniała Przyszłość, (2019)[14]
- Dogmat i tiara. Esej o upadku rzymskiego katolicyzmu[15]
- Kontrrewolucja. Eseje i szkice[16]
Wywiady-rzeki
- Po prostu Uważam Rze. Z Pawłem Lisickim rozmawia Piotr Gursztyn (2013)
- Czas szaleństwa czy czas wiary? O kryzysie w Kościele, fałszywym ekumenizmie, „myślicielach” nowej lewicy i czasach ostatecznych z Pawłem Lisickim rozmawia Tomasz D. Kolanek (2019)[17]
- Wiosna Kościoła, która nie nadeszła - zapis rozmowy z bpem Athanasiusem Schneiderem (2020)[18]
Tłumaczenia:
- Martin Buber Zaćmienie Boga (1994)
- Víctor Farías, Heidegger i narodowy socjalizm (1997 – wspólnie z Robertem Marszałkiem)
- Karl Adam, Natura katolicyzmu (1999)
Kontrowersje
W 2018 r. Paweł Lisicki opublikował powieść z gatunku fikcji politycznej pt. Epoka Antychrysta. Dzieło to, według Waldemara Łysiaka, przedstawia konsekwencje przyjęcia liberalnego nurtu w Kościele katolickim, skutkujące odstępstwem od wiary i dechrystianizacją świata prowadzoną przez Watykan w imię poprawności politycznej[19][20]. Recenzując powyższą książkę w „Przewodniku Katolickim”, Monika Białkowska zwróciła m.in. uwagę, że „Lisicki sprowadza to jednak do prostackiego wręcz ukierunkowania na przyszłość, zamiast na przeszłość” i „teologicznej mizerii”, a znacząca część książki jest „zwyczajnie obrzydliwa”[21]. Natomiast w opinii jednego z publicystów portalu PCh24.pl Polonia Christiana, podpisanego jako „TK”, wbrew zarzutom krytyków, książka nie służy ukazaniu odstręczających scen, lecz niebezpieczeństw, jakie wiążą się z dalszą liberalizacją Kościoła i społeczeństwa[22]. Zgodnie zaś z oświadczeniem autora zastosowanie niekiedy nawet brutalnych scen ma jedynie skłonić czytelnika do refleksji na temat kierunku zmian, postępujących w liberalizującym się Kościele[22] oraz zachęcić do przeciwstawienia się tym zmianom[23].
Nagrody i odznaczenia
- 1998: Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego za zbiór esejów Doskonałość i nędza
- 2010: nominacja do studenckiej nagrody dziennikarskiej MediaTory w kategorii ProwokaTOR za odważną i bezkompromisową polemikę z Jarosławem Kaczyńskim na łamach „Rzeczpospolitej”, która poruszyła opinię publiczną w Polsce[24].
- 2010: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej (nadany przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego)[25][26]
- 2017: Główna Nagroda Wolności Słowa za rok 2016 przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za książkę Krew na naszych rękach?[27]
- Feniks 2019 w kategorii „Kościół wobec współczesności” za książkę Chrystus jest zawsze nowoczesny – wywiad-rzekę z kard. Gerhardem Müllerem[28]
Przypisy
- ↑ Lisicki nie jest już redaktorem naczelnym „Rz” [online], Onet.pl, 27 października 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-10-29].
- ↑ Informacje kontaktowe czasopisma Uważam Rze.
- ↑ Redakcja. dorzeczy.pl. [dostęp 2013-02-04]. (pol.).
- ↑ Cezary Michalski. Potęga mitu i kłamstwa. „Newsweek Extra”. 2, s. 84–89, 2017.
- ↑ Czy Jezus jest Bogiem? Wstęp – Paweł Lisicki. Opoka. Portal katolicki, 2014-10-13. [dostęp 2018-06-21]. (pol.).
- ↑ Zmiany w Programie 3 Polskiego Radia [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2020-05-26].
- ↑ Nowy szef Trójki: audyt Listy Przebojów niepotrzebny, publicyści tygodników gośćmi, a nie prowadzącymi [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-05-26] (pol.).
- ↑ Nominacje do Nagrody Identitas 2015. dorzeczy.pl. [dostęp 18 listopada 2015].
- ↑ Dżihad i samozagłada Zachodu. fabrykaslow.com.pl. [dostęp 2017-02-14].
- ↑ Krew na naszych rękach?. fabrykaslow.com.pl. [dostęp 2017-02-14].
- ↑ Marcin Luter. Ciemna strona rewolucji. Nowa książka Pawła Lisickiego. dorzeczy.pl, 2017-09-09. [dostęp 2017-09-09]. (pol.).
- ↑ Chrystus jest zawsze nowoczesny [online], wydawnictwowam.pl, 7 września 2018 [dostęp 2019-04-24].
- ↑ Grób rybaka [online], Wydawnictwo Fronda [dostęp 2019-06-25].
- ↑ https://wydawnictwom.pl/publicystyka/5283-nowa-wspaniala-przyszlosc-9788380435308.html.
- ↑ Dogmat i tiara [online], Wydawnictwo Fronda [dostęp 2020-09-25].
- ↑ Kontrrewolucja Eseje i szkice - Nowości - Wydawnictwo Fronda [online], www.wydawnictwofronda.pl [dostęp 2021-07-18].
- ↑ Czas szaleństwa czy czas wiary? | [online], portal.arcana.pl [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Wiosna Kościoła, która nie nadeszła | bp Athanasius Schneider | Wydawnictwo Esprit [online], www.esprit.com.pl [dostęp 2021-01-31].
- ↑ Waldemar Łysiak, Vaticanum satanicum? [online], Do Rzeczy, 18 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-18] (pol.).
- ↑ Lisicki: Epoka antychrysta – czyli samozagłada Europy odchodzącej od Kościoła katolickiego. Radio Wnet [dostęp 2019-01-18].
- ↑ Monika Białkowska, Lisicki sięgnął bruku [online].
- ↑ a b „Epoka Antychrysta”, czyli jak wrogowie Kościoła „bronią” nauki Kościoła i moralności [online], Pch24.pl [dostęp 2019-03-06] (pol.).
- ↑ Wstrząsająca wizja Kościoła w przyszłości. Rozmowa z Pawłem Lisickim. PCh24TV · Polonia Christiana 2018-10-15. [dostęp 2019-03-06].
- ↑ Studenci po raz czwarty nominowali dziennikarzy do MediaTorów. Nowe Media, 2010-10-11. [dostęp 2015-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-25)].
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 560.
- ↑ Ordery i odznaczenia dla działaczy NZS. prezydent.pl, 2010-03-19. [dostęp 26 sierpnia 2011].
- ↑ Nagroda Wolności Słowa, Paweł Lisicki. sdp.pl, 2017-01-31. [dostęp 2017-02-14].
- ↑ Paweł Lisicki z nagrodą Feniks 2019 za książkę-wywiad z kard. Müllerem [online], Tygodnik Do Rzeczy, 4 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-24] (pol.).
Bibliografia
- Patryk Pleskot, Robert Spałek Pokolenie 82-90. Niezależne Zrzeszenie Studentów na Uniwersytecie Warszawskim we wspomnieniach (1982–1990), wyd. IPN, Warszawa 2011 (tam relacja Pawła Lisickiego)
- Po prostu Uważam Rze. Z Pawłem Lisickim rozmawia Piotr Gursztyn, wyd. The Facto, Warszawa 2013
Linki zewnętrzne
- Blog Rzeczpospolitej – Paweł Lisicki [online], rp.pl [dostęp 2011-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-23].
- Rzeczpospolita. Ludzie [online], rp.pl [dostęp 2011-08-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-14].
- Tygodnik Lisickiego Do Rzeczy [dostęp 20 stycznia 2013].