Przejdź do zawartości

Robert Byrd

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kuba349 (dyskusja | edycje) o 17:30, 4 lis 2021. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Robert Carlyle Byrd
Ilustracja
Data urodzenia

20 listopada 1917

Data śmierci

28 czerwca 2010

Lider większości Senatu Stanów Zjednoczonych
Okres

od 3 stycznia 1977
do 3 stycznia 1981

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Mike Mansfield

Następca

Howard Baker

Okres

od 3 stycznia 1987
do 3 stycznia 1989

Poprzednik

Bob Dole

Następca

George Mitchell

Lider mniejszości Senatu Stanów Zjednoczonych
Okres

od 3 stycznia 1981
do 3 stycznia 1987

Poprzednik

Howard Baker

Następca

Bob Dole

Przewodniczący pro tempore Senatu Stanów Zjednoczonych
Okres

od 3 stycznia 1989
do 3 stycznia 1995

Poprzednik

John C. Stennis

Następca

Strom Thurmond

Okres

od 3 stycznia 2001
do 20 stycznia 2001

Poprzednik

Strom Thurmond

Następca

Strom Thurmond

Okres

od 6 czerwca 2001
do 3 stycznia 2003

Poprzednik

Strom Thurmond

Następca

Ted Stevens

Okres

od 3 stycznia 2007
do 28 czerwca 2010

Poprzednik

Ted Stevens

Następca

Daniel Inouye

Whip większości Senatu Stanów Zjednoczonych
Okres

od 3 stycznia 1971
do 3 stycznia 1977

Poprzednik

Ted Kennedy

Następca

Alan Cranston

Senator Stanów Zjednoczonych z Wirginii Zachodniej
Okres

od 3 stycznia 1959
do 28 czerwca 2010

Poprzednik

Chapman Revercomb

Następca

Carte P. Goodwin

Członek Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z 6. okręgu wyborczego Wirginii Zachodniej
Okres

od 3 stycznia 1953
do 3 stycznia 1959

Poprzednik

Erland Harold Hedrick

Następca

John M. Slack Jr.

podpis

Robert Carlyle Byrd (ur. 20 listopada 1917 w North Wilkesboro jako Cornelius Calvin Sale Jr., zm. 28 czerwca 2010 w Falls Church) – amerykański polityk, przedstawiciel Partii Demokratycznej, członek Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z 6. okręgu wyborczego Wirginii Zachodniej (1953–1959), senator Stanów Zjednoczonych z Wirginii Zachodniej (1959–2010), przewodniczący pro tempore (w latach 1989–1995, 2001, 2001–2003, 2007–2010), lider większości (w latach 1977–1981 i 1987–1989) i mniejszości (w latach 1981–1987), whip większości (w latach 1971–1977) Senatu Stanów Zjednoczonych.

Był jednym z najwyżej postawionych i najbardziej wpływowych członków Partii Demokratycznej, a także najdłużej piastującym mandat senatorem USA (od roku 1959 do 2010)[1], z racji swej imponującej wiedzy nazywany był „chodzącą encyklopedią[2]. W młodości był członkiem Ku Klux Klanu, następnie przyjął poglądy bardziej umiarkowane, uznał swoje członkostwo w KKK za „największy błąd swojego życia”, w 2008 roku poparł kandydaturę prezydencką Baracka Obamy.

Życiorys

Lata młodzieńcze i edukacja

Urodził się w 20 listopada 1917 w North Wilkesboro jako Cornelius Calvin Sale Jr[3][4]. Jego matka, Ada Kirby Sale, zmarła w 1918 roku w wyniku grypy hiszpanki[5]. Zgodnie z wolą matki ojciec (członek Ku Klux Klanu) przekazał dziecko swojej siostrze i jej mężowi, Vlurmie i Titusowi Daltonowi Byrdom[6]. Cornelius Calvin Sale Jr zmienił wówczas swoje imię i nazwisko na Robert Carlyle Byrd[7].

W wieku 24 lat wstąpił w szeregi Ku Klux Klanu[8], w wieku 25 lat wystąpił z organizacji[9]. Byrd był głową lokalnej organizacji KKK z tytułem „egzaltowanego cyklopa”[10]. Na początku swojego życia był rasistą i zwolennikiem segregacji rasowej. W liście do innego członka KKK, senatora Theodore’a G. Bilba ze stanu Mississippi Byrd napisał:

Nigdy nie będę walczył w siłach zbrojnych z Murzynem u boku... Wolałbym raczej umrzeć tysiąc razy i zobaczyć, jak Dawna Chwała zostaje zdeptana w brudzie, by już nigdy nie powstać, niż patrzeć, jak ta nasza ukochana ziemia zostaje spodlona przez rasowe kundle, cofnięta do najczarniejszego okazu z dziczy.

Robert Byrd, Ken Rudin: Now The Focus Is On Byrd’s Successor; Gov. Manchin Won’t Appoint Himself. npr.org, 28 czerwca 2010. [dostęp 2021-09-13].

Wczesna kariera polityczna

W 1946 roku Byrd został członkiem Izby Reprezentantów Wirginii Zachodniej z ramienia Partii Demokratycznej, zasiadał w niej w latach 1947–1950[11]. W 1950 roku został wybrany do Senatu Wirginii Zachodniej, był członkiem tego organu władzy w latach 1950–1952[11].

Kiedy reprezentant 6. okręgu wyborczego stanu Wirginia Zachodnia w federalnej Izbie Reprezentantów E.H. Hedrick zrezygnował z walki o ponowną kadencję, aby wystartować w wyborach gubernatorskich, demokraci wysunęli jako kandydata na jego następcę stanowego senatora Byrda. Byrd wygrał wybory w 1952 roku i w Izbie Reprezentantów USA zasiadał w latach 1953–1959[12].

Senat Stanów Zjednoczonych

W 1958 roku został wybrany do Senatu Stanów Zjednoczonych[13]. Uzyskiwał reelekcję w 1964, 1970, 1976, 1982, 1988, 1994, 2000 i w 2006 roku[13].

W roku 1960 w czasie prawyborów Partii Demokratycznej na stanowisko prezydenta USA poparł ówczesnego lidera większości w swej izbie Lyndona B. Johnsona[14]. W 1964 roku, kiedy prezydent Johnson forsował ustawę o prawach obywatelskich, Byrd dołączył do sprzeciwiających się jej demokratów i wystąpił z obstrukcją parlamentarną (przemawiał przez 14 godzin)[15].

W 1985 roku Kongres Stanów Zjednoczonych utworzył finansowane przez siebie stypendium im. Roberta C. Byrda[16].

W styczniu 2006 roku Byrd był jednym z czterech demokratycznych senatorów, którzy głosowali za zatwierdzeniem kandydatury Samuela Alito na sędziego Sądu Najwyższego[17]. Przedtem był jednym z czternastu demokratycznych i republikańskich senatorów, którzy poszli na kompromis w sprawie nominacji sędziowskich („Gang czternastu”)[18]. Był ostrym krytykiem polityki zagranicznej administracji George’a W. Busha, a w szczególności wojny w Iraku[19].

W maju 2008 poparł kandydaturę Baracka Obamy na Prezydenta USA[20].

Śmierć i uroczystości pogrzebowe

27 czerwca 2010 roku Byrd trafił do szpitala Inova Fairfax Hospital[21]. Zmarł następnego dnia w wieku 92 lat z przyczyn naturalnych[22].

1 lipca 2010 trumna z ciałem Byrda spoczęła na katafalku Lincolna, wystawionym w sali Senatu Stanów Zjednoczonych[23]. Następnie ciało zostało przetransportowana do Kapitolu Wirginii Zachodniej, gdzie dzień później Byrd został pochowany. W uroczystości pogrzebowej wzięli udział m.in.: Barack Obama, Joe Biden, Joe Manchin, Harry Reid, Mitch McConnell, Nancy Pelosi, Jay Rockefeller, Nick Rahall i Bill Clinton[24].

Przypisy

  1. Sydelle Moore, The Big Question: How will history remember Sen. Robert Byrd? [online], thehill.com, 28 czerwca 2010 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  2. Frank Ahrens, The Unyielding Robert Byrd [online], washingtonpost.com, 11 lutego 1999 [dostęp 2021-09-13].
  3. Martin Kady II, Senate loses ‘venerable institution’ [online], politico.com, 28 czerwca 2010 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  4. Caitlin Taylor, Huma Khan, Robert C. Byrd, Senate’s Longest Serving Member, Dead at 92 [online], abcnews.go.com, 20 stycznia 2009 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  5. Amy Keller, Members Reflect on Mom [online], rollcall.com, 5 maja 2004 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  6. Fresh Air Remembers Sen. Robert Byrd [online], npr.org, 28 czerwca 2010 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  7. Betty Dotson-Lewis, Speak Your Piece: Byrd Watching [online], dailyyonder.com, 25 stycznia 2010 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  8. KKK Past Haunts Sen. Byrd [online], cbsnews.com, 20 czerwca 2005 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  9. Michael Newton, White Robes and Burning Crosses: A History of the Ku Klux Klan from 1866, McFarland & Co, 14 kwietnia 2016, ISBN 978-1-4766-1719-0 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  10. Heather Horn, ‘The Exalted Cyclops of the KKK’ [online], theatlantic.com, 13 października 2009 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  11. a b Robert C. Byrd – late a Senator from West Virginia – memorial adress and other tributes [online], govinfo.gov, 6 lipca 2010 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  12. Robert C. Byrd [online], ourcampaigns.com [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  13. a b Biographical Directory of the U.S. Congress [online], bioguideretro.congress.gov [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  14. Joseph M. Siracusa, Encyclopedia of the Kennedys: The People and Events That Shaped America [3 volumes]: The People and Events That Shaped America, ABC-CLIO, 7 września 2012, ISBN 978-1-59884-539-6 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  15. U.S. Senate: Civil Rights Filibuster Ended [online], senate.gov [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  16. Financial aid news [online], ufdc.ufl.edu, 2010 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  17. David D. Kirkpatrick, Alito Sworn In as Justice After Senate Gives Approval [online], nytimes.com, 1 lutego 2006 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  18. Congressional Record (Bound Edition), Volume 151 (2005), Part 8 [online], govinfo.gov, 24 maja 2005 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  19. Background: Debating Iraq [online], pbs.org, 3 października 2002 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  20. Ben Smith, Sen. Robert Byrd endorses Obama [online], politico.com, 19 maja 2008 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  21. The Associated Press: Longtime Sen. Byrd in hospital, seriously ill [online], google.com, 30 czerwca 2010 [dostęp 2021-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-30].
  22. Joe Holley, Sen. Robert Byrd dead at 92; West Virginia lawmaker was the longest serving member of Congress in history, 28 czerwca 2010, ISSN 0190-8286 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  23. Erika Lovley, Rare Senate honor for Byrd [online], politico.com, 29 czerwca 2010 [dostęp 2021-09-13] (ang.).
  24. Marin Cogan, Byrd, bluegrass and ‘Country Roads’ [online], politico.com, 2 lipca 2010 [dostęp 2021-09-13] (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)
  • About Senator Byrd. byrd2006.com, 2006. [dostęp 2021-09-13]. (ang.).
  • Robert C. Byrd. byrd.senate.gov. [dostęp 2021-09-13]. (ang.).