Przejdź do zawartości

Alina Czyżewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 84.10.156.125 (dyskusja) o 17:12, 21 mar 2021. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Alina Czyżewska
{{{alt grafiki}}}
Alina Czyżewska (2020)
Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1980
Gorzów Wielkopolski, Polska

Zawód, zajęcie

aktorka, działaczka społeczna

Miejsce zamieszkania

Gorzów Wielkopolski

Narodowość

 Polska

Alma Mater

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

Wydział

aktorski

Partia

ruch Ludzie dla Miasta Gorzowa

Strona internetowa

Alina Czyżewska (ur. 16 lutego 1980 w Gorzowie Wielkopolskim) – polska aktorka teatralna, działaczka polityczno-społeczna Gorzowa Wielkopolskiego, wykładowczyni Collegium Civitas w Warszawie.

Życiorys

Absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie. Egzamin aktorski zdała w Związku Artystów Scen Polskich w 2010[1].

Wywodzi się ze środowiska alternatywnego, przez wiele lat związana z Teatrem Kreatury, realizowała także produkcje z teatrami: Brama, Stajnia Pegaza, Kana, Chorea. Zagrała m.in. w przedstawieniach Anny Augustynowicz, Jacka Głomba, Łukasza Czuja, Krzysztofa Rekowskiego. Artystka współpracuje z Teatrem Współczesnym w Szczecinie, Teatrem Polskim w Poznaniu i Teatrem Nowym w Słupsku.

Autorka i koordynatorka programów społeczno-artystycznych dla osób niepełnosprawnych z domów pomocy społecznej, dla dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, warsztatów międzynarodowych.

Jest zaangażowana się w sprawę uchodźców i imigrantów. W 2018 pojechała na grecką wyspę Lesbos, gdzie lądują łodzie z Afryki i Bliskiego Wschodu[2][3].

Angażuje się w Ogólnopolska Federację Organizacji Pozarządowych a dokładniej w Stowarzyszeniu Sieć Obywatelska Watchdog Polska[4][5].

Jest współzałożycielką i jedna z liderek ruchu Ludzie dla Miasta[6], którego kandydat na prezydenta Jacek Wójcicki wygrał w 2014 w wyborach samorządowych w pierwszej turze[7], lecz gdy nie podjął założeń programowych ruchu, porzuciła aktywne aktorstwo i od tego czasu podejmuje wiele inicjatyw polityczno-społecznych mających na celu wykazanie nieprawidłowości prac władz[8][9].

Nagrody

Za rolę Ofelii (Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy) w Hamlecie, Księciu Danii w reż. Jacka Głomba i Krzysztofa Kopki otrzymała w 2002 nagrodę „Nos Teatralny”.

Wielokrotnie nagradzana za monodram „Dziewictwo” (m.in. VII Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski) według wczesnego opowiadania Witolda Gombrowicza, który przez krytyków został uznany za jedną z najciekawszych interpretacji teatralnych autora „Ferdydurke”.

Teatr

  • 1996: Cena sławy, Sławomir Mrożek, Teatr Kreatury
  • 1997: Pamiętnik z bankietu, Witold Gombrowicz, Teatr Kreatury
  • 1997: Gwoli jakiejś Tajemnicy, Witold Gombrowicz, Teatr Kreatury
  • 1997: Elżbieta Bam, Danił Charms, Teatr Kreatury – Matka
  • 1997: Karaluchy 2, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Teatr Kreatury
  • 1997: Radosny żywot głupka, Krzysztof Jaworski, Teatr Kreatury
  • 1997: G-21, Jean d'Ormesson, Teatr Kreatury
  • 2001: Hamlet, Książę Danii, William Szekspir, reż. Jacek Głomb i Krzysztof Kopka, Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy – Ofelia
  • 2002: Dziewictwo, Witold Gombrowicz, Teatr Kreatury, monodram – Alicja
  • 2003: Gaz, Szymon Wróblewski, Teatr Brama i Stajnia Pegaza, reż. Ewa Ignaczak i Daniel Jacewicz – Terrorystka
  • 2004: Zbrodnia z premedytacją, Witold Gombrowicz, Lubelskie Konfrontacje Teatralne, reż. Oskarasa Koršunovasa – Cecylia
  • 2005: Sanatorium pod Klepsydrą, Bruno Schulz, Kompania Doomsday, reż. Robert Drobniuch – Adela-Bianka
  • 2005: Czterdzieści dziewięć, według Catherine Millet i Kazimierza Malewicza, Międzynarodowy Festiwal Krakowskie Reminiscencje Teatralne (produkcja festiwalu, reż. Łukasz Czuj
  • 2005: Antygona, Sofokles, reż. Bogusław Semotiuk, Nowy Teatr w Słupsku – Ismena
  • 2005: Zbrodnia i kara, Fiodor Dostojewski, reż. Edward Żentara, Nowy Teatr w Słupsku – Sonia
  • 2005: Romeo i Julia, William Szekspir, reż. Bogusław Semotiuk, Nowy Teatr w Słupsku – Julia
  • 2006: Betlejem Polskie, Lucjan Rydel, reż. Zbigniew Kułagowski, Nowy Teatr w Słupsku – Matka Boska
  • 2006: Łasztownia, Teatr Kana, projekt badawczo-artystyczny, pogranicze sztuk – teatru, tańca, plastyki, performance’u
  • 2007: Królowa Śniegu, reż. Marcin Wierzchowski, Teatr Współczesny w Szczecinie – Płatek Śniegu
  • 2007: Wesele, reż. Anna Augustynowicz, Teatr Współczesny w Szczecinie – Czepcowa
  • 2009: Panny z Wilka, Jarosław Iwaszkiewicz, reż. Krzysztof Rekowski, Teatr Polski w Poznaniu – Tunia

Najważniejsze nagrody

  • 2002: „Nos teatralny” – nagroda Dolnośląskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru (za rolę Ofelii w „Hamlecie, księciu Danii” w reż. Jacka Głomba i Krzysztofa Kopki
  • 2002: Wrocław – OFTJA – I nagroda za monodram „Dziewictwo” według Gombrowicza i nagroda za szczególnie wartościowy debiut młodego aktora – SZCZEBEL DO KARIERY
  • 2002: Wrocław – XXXIV OFTJA – II nagroda dla spektaklu „Czterdzieści dziewięć” według C. Millet i K. Malewicza w reżyserii Łukasza Czuja
  • 2006: Radom – VII Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski – nagroda dla najlepszej aktorki i za najlepszy monodram „Dziewictwo” według Gombrowicza
  • 2006: Szczecin – XLI OPTMF Kontrapunkt – wyróżnienie jury oraz nagroda dziennikarzy za rolę w monodramie „Czterdzieści dziewięć” według prozy Catherine Millet oraz tekstu Kazimierza Malewicza.

Przypisy

  1. Alina Czyżewska – Teatr Miejski w Gliwicach [online], teatr.gliwice.pl [dostęp 2018-11-20] (pol.).
  2. Alina Czyżewska. Aktorka od uchodźców, „Newsweek.pl” [dostęp 2018-11-20] (pol.).
  3. „Dziewczyna z kaszkietem” posłuchała Gowina i nie wytrzymała. A wicepremier przed nią uciekł, „naTemat.pl” [dostęp 2018-11-20] (pol.).
  4. Sieć Obywatelska Watchdog Polska | Działamy na rzecz jawności – Sieć Obywatelska Watchdog [online], Sieć Obywatelska Watchdog [dostęp 2018-11-20] (pol.).
  5. Nic do ukrycia | Alina Czyżewska [online], Nic do ukrycia | Alina Czyżewska [dostęp 2018-11-20] (ang.).
  6. Ludzie Dla Miasta – Inicjatywa Obywatelska [online], www.facebook.com [dostęp 2018-11-20] (pol.).
  7. Wyborcza.pl [online], gorzow.wyborcza.pl [dostęp 2018-11-20].
  8. Ewa Kaleta, Dla polityki rzuciła aktorstwo. Teraz walczy z przekrętami w Polsce, „kobieta.wp.pl”, 19 sierpnia 2016 [dostęp 2018-11-20] (pol.).
  9. Jak pewna aktorka próbuje wygrać z klubem żużlowym [online] [dostęp 2018-11-20] (pol.).

Linki zewnętrzne