Przejdź do zawartości

Tadeusz Jędruszczak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathiasrex (dyskusja | edycje) o 06:43, 23 kwi 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Tadeusz Jędruszczak
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1924
Iwano-Frankiwsk

Data śmierci

10 kwietnia 1993

Przebieg służby
Lata służby

1944-1973

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Wojskowa Akademia Polityczna, Wojskowy Instytut Historyczny

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

Instytut Historii PAN

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Tadeusza Jędruszczaka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Tadeusz Jędruszczak (ur. 16 stycznia 1924 w Stanisławowie, zm. 10 kwietnia 1993 w Warszawie[1]) – polski historyk dziejów najnowszych, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

Od 1944 roku służył w Ludowym Wojsku Polskim, w latach 1945–1948 oficer polityczno-wychowawczy. W latach 1948–1951 służył w Komendzie Głównej Służby Polsce. W latach 1951–1954 aspirant w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych / Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR. Magisterium uzyskał na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w 1951, kandydatem nauk historycznych został w 1955. W latach 1954–1968 był wykładowcą w Wojskowej Akademii Politycznej (szef Katedry Historii Polski i prodziekan Wydziału Historycznego). W 1955 został zatrudniony w Instytucie Historii PAN.

Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1961, profesorem nadzwyczajnym został w 1968, a profesorem zwyczajnym w 1978. W latach 1968–1973 był komendantem Wojskowego Instytutu Historycznego. Ze stanowiska komendanta WIH, a także z wojska musiał odejść, w wyniku konfliktu z szefem Głównego Zarządu Politycznego WP gen. Włodzimierzem Sawczukiem. Od 1973 kierownik Zakładu Historii Politycznej Polski XIX i XX wieku w Instytucie Historii PAN. Kierownik seminarium magisterskiego z historii wojskowości na Uniwersytecie Warszawskim (od 1974), kierownik seminarium z historii Europy Środkowej w Szkole Zaawansowanych Badań w Naukach Społecznych w Paryżu (1978), członek Prezydium Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk (1972-1982). Był także redaktorem Kwartalnika Historycznego (1975-1984), wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Historycznego (1978–1982) oraz przewodniczący Komisji Historii Wojskowości Zarządu Głównego PTH (od 1973). Członek Międzynarodowej Komisji Historii II Wojny Światowej (1969-1982). Współzałożyciel kwartalnika Dzieje Najnowsze (1969).

W 1947 został członkiem PPR, następnie należał do PZPR.

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Autor około 200 artykułów naukowych publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych. Specjalizował się w dziejach II Rzeczypospolitej.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (AII-10-13)[2].

Przypisy

  1. Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 378, przyp. 161, ISBN 978-83-235-0318-7
  2. Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze

Bibliografia