Paweł Lisicki

Paweł Lisicki

Paweł Lisicki (22 stycznia 2019 r.)
Data i miejsce urodzenia	20 września 1966 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia

{{Biogram infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = Nieznane pola: "podpis".

Paweł Andrzej Lisicki (ur. 20 września 1966 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta, eseista i tłumacz literacki. W latach 1991–1993 dziennikarz „Życia Warszawy”, od 1993 dziennikarz i w latach 2006–2011 redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita”, współzałożyciel (2011) i w latach 2011–2012 redaktor naczelny tygodnika „Uważam Rze”, od 2013 redaktor naczelny tygodnika „Do Rzeczy”.

Życiorys

Ukończył XLI Liceum Ogólnokształcące im. Joachima Lelewela w Warszawie, w 1985 rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów założył i prowadził koło naukowe Koło Młodych Prawników, był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a w marcu 1988 został członkiem jawnego Komitetu Założycielskiego NZS Uniwersytetu Warszawskiego. Był zaliczany do działaczy przeciwnych działaniom radykalnym.

W latach 1991–1993 był dziennikarzem „Życia Warszawy”. Od 1993 do 2005 pracował w dzienniku „Rzeczpospolita”, gdzie kierował działem „Opinie” (od 2000) i był zastępcą redaktora naczelnego (2004–2005).

W styczniu 2005 sprzeciwiał się zwolnieniu z pracy Bronisława Wildsteina za ujawnienie tzw. listy Wildsteina i wszedł w spór z ówczesnym redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej” Grzegorzem Gaudenem. W związku z tym kilka miesięcy później odszedł z redakcji, by kierować zespołem przygotowującym projekt nowego dziennika, który planował stworzyć Michał Sołowow.

Od 13 września 2006 do 27 października 2011 był redaktorem naczelnym dziennika „Rzeczpospolita”, a od 7 lutego 2011 do 28 listopada 2012 redaktorem naczelnym tygodnika „Uważam Rze”. Od stycznia 2013 jest współwydawcą i redaktorem naczelnym tygodnika „Do Rzeczy”. Od 2013 propaguje model mediów tożsamościowych, postulując jako główny cel mediow nie podawanie faktów, ale budowanie wspólnoty wśród odbiorców. W swojej książce „Czy Jezus jest Bogiem? Od judaizmu do chrześcijaństwa” (2014) podejmuje polemikę z niektórymi badaczami Jezusa historycznego reprezentującymi nurt third quest.

W 2015 był członkiem jury Nagrody Literackiej i Historycznej Identitas.

W 2018 roku opublikował książkę „Epoka Antychrysta” z gatunku political fiction, która według Waldemara Łysiaka przedstawia konsekwencje przyjęcia liberalnego nurtu w Kościele katolickim, skutkujący odstępstwem od wiary i dechrystianizacją świata prowadzoną przez Watykan w imię poprawności politycznej. Komentując w „Przewodniku Katolickim” publikację książki recenzentka zwróciła uwagę, że „Lisicki sprowadza to jednak do prostackiego wręcz ukierunkowania na przyszłość, zamiast na przeszłość” i „teologicznej mizerii”, a znacząca część książki jest „zwyczajnie obrzydliwa”. Zdaniem autora, zastosowanie niekiedy nawet brutalnych scen ma jedynie skłonić czytelnika do refleksji na temat kierunku zmian, postępujących w liberalizującym się Kościele.

Publikacje

Teksty autorskie:

• Nie-ludzki Bóg (1995)
• Doskonałość i nędza (1997)
• Jazon (1999)
• Punkt oparcia (2000)
• Powrót z obcego świata (2006)
• Próba (2005)
• Przerwa w pracy (2006)
• Kto zabił Jezusa? (2013)
• Tajemnica Marii Magdaleny (2014)
• Czy Jezus jest Bogiem? (2014)
• Dżihad i samozagłada Zachodu (2015)
• Krew na naszych rękach? (2015)
• Luter. Ciemna strona rewolucji (2017)
• Epoka Antychrysta (2018)
• Chrystus jest zawsze nowoczesny. O Kościele, zbawieniu, historii i współczesności z Kardynałem Gerhardem L. Müllerem rozmawia Paweł Lisicki (2018)
• Grób Rybaka. Śledztwo w sprawie największej tajemnicy watykańskich podziemi (2019)
• Nowa, Wspaniała Przyszłość, (2019).

Wywiady-rzeki

• Po prostu Uważam Rze. Z Pawłem Lisickim rozmawia Piotr Gursztyn (2013)
• Czas szaleństwa czy czas wiary? O kryzysie w Kościele, fałszywym ekumenizmie, "myślicielach" nowej lewicy i czasach ostatecznych z Pawłem Lisickim rozmawia Tomasz D. Kolanek (2019)

Tłumaczenia:

• Martin Buber Zaćmienie Boga (1994)
• Víctor Farías, Heidegger i narodowy socjalizm (1997 – wspólnie z Robertem Marszałkiem)
• Karl Adam, Natura katolicyzmu (1999)

Nagrody i odznaczenia

• 1998: Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego za zbiór esejów Doskonałość i nędza
• 2010: nominacja do studenckiej nagrody dziennikarskiej MediaTory w kategorii ProwokaTOR za odważną i bezkompromisową polemikę z Jarosławem Kaczyńskim na łamach „Rzeczpospolitej”, która poruszyła opinię publiczną w Polsce.
• 2010: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej (nadany przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego)
• 2017: Główna Nagroda Wolności Słowa za rok 2016 przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za książkę Krew na naszych rękach?
• Feniks 2019 w kategorii "Kościół wobec współczesności" za książkę Chrystus jest zawsze nowoczesny - wywiad-rzekę z kard. Gerhardem Müllerem

Bibliografia

• Patryk Pleskot, Robert Spałek Pokolenie 82-90. Niezależne Zrzeszenie Studentów na Uniwersytecie Warszawskim we wspomnieniach (1982–1990), wyd. IPN, Warszawa 2011 (tam relacja Pawła Lisickiego)
• Po prostu Uważam Rze. Z Pawłem Lisickim rozmawia Piotr Gursztyn, wyd. The Facto, Warszawa 2013

Linki zewnętrzne

• Blog Rzeczpospolitej - Paweł Lisicki. rp.pl. [dostęp 26 sierpnia 2011].zły zapis daty dostępu
• Rzeczpospolita. Ludzie. rp.pl. [dostęp 26 sierpnia 2011].zły zapis daty dostępu
• Tygodnik Lisickiego Do Rzeczy [dostęp 20 stycznia 2013].