Przejdź do zawartości

Sierpiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Ercé (dyskusja | edycje) o 08:53, 6 paź 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Sierpiec
Bucephala islandica[1]
(J. F. Gmelin, 1789)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

neognatyczne

Rząd

blaszkodziobe

Rodzina

kaczkowate

Podrodzina

kaczki

Plemię

Mergini

Rodzaj

Bucephala

Gatunek

sierpiec

Synonimy
  • Anas islandica J. F. Gmelin, 1789[2]
  • Clangula islandica (J. F. Gmelin, 1789)[3]
  • Glaucionetta islandica (J. F. Gmelin, 1789)[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Bucephala islandica

Sierpiec, gągoł północny[5] (Bucephala islandica) – gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae).

Występowanie

Alaska przez południową Kanadę do północno-zachodnich USA oraz Islandia[6].

Morfologia

Długość ciała 41-51[7][8], długość skrzydła 21-25 cm[8], rozpiętość skrzydeł 67-85 cm[9], masa ciała około 1100 g[7]. Samiec większy od samicy. głowa czarna z odcieniem koloru purpury. Między czarnym dziobem i żółtym okiem biała plama w kształcie półksiężyca. Na potylicy widać czubek z dłuższych piór. Brzuch, szyja, boki pierś, ogon czarne, z białymi plamami. Głowa samicy i młodych brązowa; plecy, boki oraz ogon ciemne; dziób żółty do pomarańczowego. W locie widoczne skrzydła z czarnym rysunkiem, lot świszczący.

Ekologia

Ptaki monogamiczne. Preferuje otwarte jeziora i oczka wodne, jeziora śródlądowe i rzeki.[7] W głębi lądu, latem i jesienią, żywi się owadami wodnymi, skorupiaków i roślinami wodnymi. Na zimowiskach, odżywia się głównie na skorupiakami, mięczakami, małymi rybami i różnym materiałem roślinnym; pożywienie zdobywa nurkując z powierzchni wody[7]. Gniazda pokryte puchem i trawą buduje w szczelinach skał, urwistych brzegach rzek lub na drzewach nawet do wysokości 50 m[7][8]. Samica znosi 5-15 blado-niebieskich, oliwkowych lub zielonych jaj, które wysiaduje przez okres 28-34 dni[7].

Status i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[4]. Wielkość populacji jest bardzo duża[4].

Przypisy

  1. Bucephala islandica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Carboneras 1992 ↓, s. 623.
  3. a b Denis Lapage: Sierpiec (Bucephala islandica) (Gmelin, 1789). Avibase. [dostęp 2013-11-25].
  4. a b c Bucephala islandica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Busse i in. 1991a ↓, s. 171.
  6. Frank Gill, David Donsker: Family Anatidae. IOC World Bird List: Version 3.5. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
  7. a b c d e f Barrow's Goldeneye Bucephala islandica. WhatBird. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
  8. a b c Busse i in. 1991b ↓, s. 184.
  9. Sterry i in. 2002 ↓, s. 88.

Bibliografia

  1. Andrew Gosler: Atlas Ptaków Świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
  2. Carles Carboneras: Family Anatidae (Ducks, geese and Swans). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
  3. Przemysław Busse, Zygmunt Czarnecki, Andrzej Dyrcz, Maciej Gromadzki, Roman Hołyński, Alina Kowalska-Dyrcz, Jadwiga Machalska, Stanisław Manikowski, Bogumiła Olech: Ptaki. T. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
  4. Przemysław Busse, Zygmunt Czarnecki, Andrzej Dyrcz, Maciej Gromadzki, Roman Hołyński, Alina Kowalska-Dyrcz, Jadwiga Machalska, Stanisław Manikowski, Bogumiła Olech: Ptaki. T. II. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
  5. Paul Sterry, Andrew Cleave, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-341-X.