Przejdź do zawartości

Wiesław Komasa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez The Polish Bot (dyskusja | edycje) o 02:59, 27 gru 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 27 gru 2017, była oparta na tej wersji.
Wiesław Komasa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1949
Nowy Wiśnicz, Polska

Zawód

aktor, reżyser

Lata aktywności

od 1971

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Cytaty w Wikicytatach

Wiesław Komasa (ur. 15 stycznia 1949 w Nowym Wiśniczu) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy, także reżyser teatralny, lektor i recytator. Absolwent PWST w Krakowie (1971). Ojciec Jana Komasy, reżysera, oraz piosenkarki Mary Komasy. Od 1988 pedagog warszawskiej PWST.

Teatr

W teatrze zadebiutował 9 października 1971 roku jako Albin w komedii Aleksandra Fredry Śluby panieńskie. W latach 1971-1973 grał w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Następnie występował w Poznaniu, w latach 1973-1988 w Teatrze Nowym, a 1988-1991 – w Zespole Janusza Wiśniewskiego. W latach 2003-2004 był aktorem warszawskiego Teatru Polskiego. Występował też gościnnie na wielu scenach całej Polski.

Jako reżyser współpracował z wieloma teatrami w Polsce i za granicą.

Spektakle teatralne (wybór)

Role

Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego, Kalisz

Teatr Nowy, Poznań

  • 1973: A jak królem, a jak katem będziesz jako Piotr (reż. J. Nyczak)
  • 1974: Opera za trzy grosze jako mężczyzna (reż. Adam Hanuszkiewicz)
  • 1974: Jak wam się podoba jako Orlando (reż. J. Nyczak)
  • 1975: Szkoła błaznów jako Licodwyn (reż. Conrad Drzewiecki)
  • 1975: Awantura w Chioggi jako Wijuny (reż. I Cywińska)
  • 1976: Dzień dobry i do widzenia jako Johnnie Smit (reż. Halina Łabonarska)
  • 1976: Letnicy jako Włas (reż. J. Nyczak)
  • 1977: Milczenie jako Hauser (reż. I. Cywińska)
  • 1978: Czerwony kogut leci wprost do nieba jako Ismet (reż. J. Nyczak)
  • 1978: Życie jest snem jako Astronom II, Żołnierz IV (reż. Wojciech Szulczyński)
  • 1978: Miłość pod Padwą jako Kulawy (reż. I. Cywińska)
  • 1979: Ojczyzna chochołów (reż. W. Komasa)
  • 1979: Antygona jako Haimon (reż. W. Szulczyński)
  • 1979: Wierne blizny jako Madejski (reż. I. Cywińska)
  • 1979: Balladyna jako Strach (reż. Janusz Wiśniewski)
  • 1980: Diabeł jako Głos Aloszy (reż. W. Sulczyński)
  • 1980: Rewizor jako Iwan Aleksandrowicz Chlestakow (reż. I. Cywińska)
  • 1980: Gbury jako Simon (reż. J. Nyczak)
  • 1981: Judasz z Kariothu jako Abraham (reż. I. Cywińska)
  • 1981: Oskarżony: Czerwiec pięćdziesiąt sześć jako Stanisław Jaworek (reż. I. Cywińska, Janusz Michałowski)
  • 1982: Panopticum a`la Madame Tussaud jako Wariat Salomon (reż. J. Wiśniewski)
  • 1983: Koniec Europy jako I Żołnierz (reż. J. Wiśniewski)
  • 1983: Wizyta starszej pani jako pierwszy mężczyzna (reż. I. Cywińska)
  • 1983: Dom otwarty jako Alfons Fikalski (reż. J. Nyczak)
  • 1984: Jezioro Bodeńskie jako Pociejak (reż. I. Cywińska)
  • 1985: Trzy siostry jako (reż. J. Nyczak)
  • 1986: Zorza jako Tramwajarz (reż. I. Cywińska)
  • 1987: Modlitwa chorego przed nocą jako ojciec (reż. J. Wiśniewski)
  • 1987: Wesele jako Gospodarz (reż. J. Nyczak)
  • 1987: Decadance jako Kataryniarz (reż. Jerzy Satanowski, Jan Szurmiej)
  • 1988: Cmentarze jako Brzoza (reż. I. Cywińska)

Zespół Janusza Wiśniewskiego, Warszawa

  • 1989: Olśnienie (reż. J. Wiśniewski)

Teatr Rozmaitości, Warszawa, gościnnie

  • 1991: Ślub jako Pijak (reż. W. Szulczyński)

Teatr Dramatyczny, Warszawa, gościnnie

Teatr Szwedzka 2/4, Warszawa, gościnnie

  • 1993: Woyzeck jako Woyzeck (reż. Wojciech Maryański)
  • 1994: Do Damaszku jako Nieznajomy (reż. Marcin Jarnuszkiewicz)

Instytut Teatru Narodowego (Teatr Mały), Warszawa

  • 1993: Upiory jako Jakub Engstrand (reż. H. Baranowski)

Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera, Warszawa

Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa, gościnnie

  • 1997: Koniec pół świni
  • 2005: Filozofia po góralsku (reż. Irena Jun, W. Komasa)

Teatr Jeleniogórski im. Cypriana Kamila Norwida (Scena Dramatyczna), Jelenia Góra, gościnnie

Teatr Polski, Warszawa

  • 2003: Lombard pod Apokalipsą Boss (reż. P. Łazarkiewicz)

Videoteatr „Poza”, Warszawa

  • 2004: E.T.A. Hoffmann w Płocku jako Hoffmann (reż. Piotr Lachmann)

Teatr Współczesny, Warszawa

Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza, Gdynia

  • 2005: Kartoteka jako Bohater (reż. P. Łazarkiewicz)

Teatr Wielki-Opera Narodowa, Warszawa

  • 2006: Fedra jako Tezeusz (reż. M. Prus)
  • 2008: Herbert przy Bachu płakał

Przedstawienia impresaryjne

  • 2006: Yorick (reż. W. Komasa)

Spektakle Teatru Telewizji

  • 1972: Eryk XIV jako książę Karol (reż. M. Prus)
  • 1973: Płaszcz jako Kandelabrow (reż. Izabella Cywińska)
  • 1973: Śmierć Tarełkina jako Stróż Pachanow (reż. I Cywińska)
  • 1974: A jak królem, a jak katem będziesz (reż. Janusz Nyczak)
  • 1977: Ostatnie dni jako Dołgorukow (reż. Maciej Wojtyszko)
  • 1978: Milczenie jako Hauser (reż. I Cywińska)
  • 1984: Oni jako Kretowiczka (reż. Krzysztof Rogulski)
  • 1987: Słoń jako Swioklin (reż. I Cywińska)
  • 1989: Małżeństwo Marii Kowalskiej jako Ponadczasowy (reż. Piotr Cieślak)
  • 1991: Leonce i Lena jako Valerio (reż. W. Maryański)
  • 1994: Jesiennym wieczorem jako ksiądz (reż. Marcin Jarnuszkiewicz)
  • 1995: Podróż Trzech Króli jako ojciec Pięciu Córek (reż. J. Wiśniewski)
  • 1995: Ślubna fotografia (reż. P. Cieślak)
  • 1995: Upiór jako narrator (reż. Filip Bajon)
  • 1996: Strzeż się pamięci jako Alfred Kroll (reż. Magdalena Łazarkiewicz)
  • 1997: Do Damaszku jako Nieznajomy (reż. M. Jarnuszkiewicz)
  • 1997: Mistrz jako Adam Mickiewicz (reż. Agnieszka Lipiec-Wróblewska)
  • 1997: Piękno jako Beznożnik (reż. I Cywińska)
  • 1997: Dziady (reż. Jan Englert)
  • 1997: Śmierć w Tyflisie jako Malarz (reż. Maciej Dejczer)
  • 1998: Tańczyłem jako brat Martin (reż. J. Englert)
  • 1998: Cesarski szaleniec jako doktor Robst (reż. Waldemar Krzystek)
  • 1998: Świat kolorów jako reżyser (reż. W. Komasa)
  • 1998: Duże i małe jako Paul (reż. P. Łazarkiewicz)
  • 1998: Książę Chochlik jako król (reż. Roland Rowiński)
  • 1998: Walizka jako Olek (reż. Piotr Trzaskalski)
  • 1999: Hrabia jako Ferdynand Lechnicki (reż. F. Bajon)
  • 2000: Max i Maja jako Ordynator (reż. W. Nowak)
  • 2000: Ogień w głowie jako ojciec (reż. P. Łazarkiewicz)
  • 2001: Gedeon jako dziadek (reż. Zbigniew Mich)
  • 2002: Pasożyty jako Multscher (reż. P. Łazarkiewicz)
  • 2002: Zbliżenie jako Piotr (reż. P. Łazarkiewicz)
  • 2005: Fotoplastikon (reż. P. Łazarkiewicz)

Prace reżyserskie

Teatr Nowy, Poznań

  • 1979: Ojczyzna chochołów – opracowanie reżyserskie, reżyseria
  • 1979: Antygona – asystent reżysera (reż. W. Sulczyński)
  • 1985: Trzy siostry – asystent reżysera (reż. J. Nyczak)

PWST, Warszawa

  • 1991: Awantura w Chioggi – opracowanie tekstu, reżyseria
  • 1995: Kabaret modernistyczny – reżyseria, scenariusz, ruch sceniczny

Teatr Polski, Bydgoszcz

  • 1994: O, beri-beri wg Matki – reżyseria, inscenizacja, scenariusz

Teatr im. Wilama Horzycy, Toruń

  • 1995: Awantura w Chioggi – reżyseria, ruch sceniczny
  • 1999: Piękna Lucynda – reżyseria, opracowanie tekstu
  • 2003: Kopciuszek – reżyseria, adaptacja

Teatr Romain Rolland, Paryż

  • 1999: O, Beri, Beri – reżyseria, scenariusz

Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego, Zielona Góra

  • 2000: Piękna Lucynda – reżyseria, adaptacja
  • 2001: O, Beri-beri – reżyseria, scenariusz

Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza, Gdynia

  • 2001: O, Beri-beri – reżyseria, scenariusz

Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki Białystok, Białystok

  • 2002: Kopciuszek – reżyseria, adaptacja

Teatr Polski, Bielsko-Biała

  • 2004: Historyja o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim – reżyseria, scenariusz

Akademia Teatralna, Warszawa

  • 2004: Przerwana pieśń – reżyseria, opracowanie tekstu
  • 2009: Sceny z Różewicza – reżyseria, scenariusz

Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa

  • 2005: Filozofia po góralsku – reżyseria i scenariusz z Ireną Jun

Przedstawienia impresaryjne

  • 2006: Yorick – reżyseria

Spektakle Teatru Telewizji

  • 1988: Świat kolorów – reżyseria

Filmy i seriale

Na dużym ekranie zadebiutował w roku 1975 w filmie historycznym Kazimierz Wielki w roli księdza Dobiegniewa. Wystąpił m.in. także w Thais, Odjeździe i Nocnych ptakach. Zagrał też niewielką rolę w filmie Stevena Spielberga Lista Schindlera.

Szerszej publiczności dał się poznać sporą rolą w serialu telewizyjnym Egzamin z życia. Wcielił się w nim w rolę Tomasza Oleszuka, człowieka stopniowo zapadającego na chorobę psychiczną.

Filmy fabularne

Seriale telewizyjne

Filmy dokumentalne

  • 1986: Czy będzie wojna

Role głosowe

Nagrody i odznaczenia

  • 1972: III nagroda za monodram Moja bajka na VII WROSTJA we Wrocławiu
  • 1973: nagroda za rolę Pachamowa w Śmierci Tarełkina na XIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych
  • 1973: III nagroda za monodram Odejście Kaina Marianny Bocian na VIII WROSTJA we Wrocławiu
  • 1974: Medal Młodej Sztuki
  • 1974: I nagroda za monodram Odejście Kaina Marianny Bocian na Przeglądzie Teatru Iinicjatyw
  • 1975: I nagroda jury i nagroda publiczności za monodram Kilka małych poprawek wg Andrzej Pastuszki na X WROSTJA we Wrocławiu
  • 1977: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki dla młodego twórcy;
  • 1978: „Biały Bez”, nagroda w plebiscycie na najpopularniejszego aktora teatrów wielkopolskich
  • 1981: Zasłużony Działacz Kultury
  • 1983: Brązowy Krzyż Zasługi
  • 1986: Nagroda Publiczności im. Herdegena, Nagroda Forum Robotniczego na WROSTJA we Wrocławiu
  • 1992: wyróżnienie jury dla pracy pedagogów – za przedstawienie Awantura w Chioggi PWST w Warszawie na X Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi
  • 2003: nagroda dziennikarzy im. Tadeusza Burzyńskiego za rolę w monodramie Dopokąd idę na XXXVII WROSTJA we Wrocławiu
  • 2006: nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Komedii „Talia” za spektakl Filozofia po góralsku w Teatrze Studio w Warszawie (wspólnie z Ireną Jun)
  • 2006: Nagroda Przewodniczącego Rady Miejskiej Wrocławia za spektakl Yorick, czyli spowiedź błazna w reżyserii Andrzeja Żurowskiego na 40. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora
  • 2011: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życie osobiste

Jego żoną jest Gina, solistka zespołu Spirituals and Gospel Singers. Mają czworo dzieci: Jana (filozof i reżyser), bliźnięta Szymona (śpiewak operowy) i Marię (wokalistka, modelka) oraz Zofię[1].

  1. ↑ Moje demony, moje anioły – wywiad z W. Komasą. [dostęp 23 maja 2009].

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiesław_Komasa&oldid=51361396”