Budynin
50,4297°N 23,9503°E/50,429722 23,950278| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
.jpg) Zabytkowa cerkiew | |
| Państwo | lubelskie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
151 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 84 |
| Kod pocztowy |
22-678 |
| Tablice rejestracyjne |
LTM |
| SIMC |
0904285 |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: lubelskie | |
Położenie na mapie świata  | |
| 50,4297°N 23,9503°E/50,429722 23,950278
| |
Budynin – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Ulhówek.
W miejscowości znajduje się zabytkowa drewniana Cerkiew Niepokalanego Poczęcia NMP.
Położenie geograficzne
Myców leży na obszarze Grzędy Sokalskiej na Wyżynie Wołyńskiej, w zlewni rzeki Rzeczycy, w południowo-wschodniej części województwa lubelskigo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Historia
W 1437 właścicielem wsi był Wyszel Rogala i wtedy drogą zamiany przeszła w ręce Piotra Dziektarzewa z ziemi płockiej, który później przyjął nazwisko Budyniński. W 1463 Budynin kupił kasztelan bełski Jan Magier. Magierowie sprzedali wieś w 1554 staroście hrubieszowskiemu Andrzejowi Dembowskiemu. W okresie międzywojennym folwark w Budyninie należał do Żyda Nuchima Reisza. W latach 1945-47 większość mieszkańców wsi została wysiedlona[1].
Ludność
Budynin według danych na koniec 2011 liczył 151 mieszkańców w tym 76 kobiet i 75 mężczyzn. Było 89 osób w wieku produkcyjnym, 35 w wieku przedprodukcyjnym i 27 w wieku poprodukcyjnym. W ostatnich latach zaznaczyła się tendencja spadkowa liczby ludności (w 1998 wieś liczyła 173 mieszkańców; w 2002 – 175, a w 2009 – 153)[2].
Zabytki
- Drewniana Cerkiew greckokatolicka pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, obecnie kościół filialny rzymskokatolicki pw. Opieki NMP, należący do parafii w Machnówku. Wzniesiona w 1887, z zachowaniem tradycji dawnego budownictwa cerkiewnego, na miejscu drewnianej cerkwi istniejącej już w 1774. Budowla duża, trzykopułowa, z ozdobną galeryjką arkadową i wydatnymi wysokimi okapami. Wewnątrz znajduje się polichromia o tradycjach barokowych, wykonana w 1892 oraz częściowo zachowany ikonostas. W skład wyposażenia wchodzą między innymi ławki i stalle przeniesione z kościoła dominikanek w Bełzie.
- Dzwonnica, drewniana, wzniesiona jednocześnie z cerkwią z jednym dzwonem, zapewne z XVIII wieku.
- Przydrożna figura kamienna z I połowy XIX w. na cmentarzu przycerkiewnym. Na czworobocznym postumencie znajduje się rzeźba św. Floriana.
Turystyka
- Budynin leży na trasie Transgranicznego szlaku turystycznego Bełżec - Bełz, z atrakcją turystyczną jaką jest znajdująca się we wsi zabytkowa cerkiew z 1887[4].
- ↑ Grzegorz Rąkowski, Polska egzotyczna, część II, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, str. 309-310
- ↑ Bank Danych Lokalnych: miejscowości
- ↑ [http://grekokatolicyzm.dl.interia.pl/www/dziewietnastowieczne_cerkwie_grekat.html Katarzyna Warmińska, Dziewiętnastowieczne byłe świątynie greckokatolickie z Chłopiatyna, Lisek, Dłużniowa i Budynina jako przykłady trójkopułowych cerkwi drewnianych z południowo–wschodniej części województwa lubelskiego oraz ich problematyka konserwatorska]. http://grekokatolicyzm.dl.interia.pl/.+[dostęp 2011-09-05]. (pol.).
- ↑ Bełżec - Bełz. Transgraniczny szlak turystyczny – strona szlaku. [dostęp 2015-12-19].
Bibliografia
- Grzegorz Rąkowski, Polska egzotyczna, część II, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 978-83-62460-26-7
Linki zewnętrzne
- Budynin. Apokryf Ruski. [dostęp 2011-08-23]. (pol.).
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Integralne części wsi |
|
