Machinima
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Machinima – technika animacji polegająca na wykorzystaniu obrazu generowanego przez silniki graficzne, najczęściej te wykorzystywane przez gry komputerowe. W najprostszej wersji machinima polega po prostu na wykorzystaniu animacji z gier (poprzez tzw. renderowanie i np. dodanie podkładu muzycznego), w nieco ambitniejszej formie – na sterowaniu postaciami w grze w taki sposób, żeby uzyskać pożądaną sekwencję. W wersji najtrudniejszej machinima polega na modyfikowaniu kodu gry.
Machinimy powstają na podstawie m.in.: Garry's Mod, serii Gothic, serii Grand Theft Auto, Halo: Combat Evolved, Minecraft, serii The Elder Scrolls, The Sims oraz World of Warcraft.
Termin to kontaminacja słów machine (maszyna) i cinema (kino).
Historia
Początki machinimy sięgają lat 80. XX wieku, kiedy kwitła tzw. demoscena na komputery ośmiobitowe i crackerzy modyfikowali kody gier, umieszczając w nich własne tzw. intra. Następnym krokiem była możliwość rejestrowania i odtwarzania zachowań gracza w trójwymiarowym środowisku gry. Taka możliwość pojawiła się w grach Stunt Island (1992) oraz Doom (1993). Ta druga gra zaczęła być modyfikowana przez fanów, a wokół gry Quake (1996), wyrosła cała subkultura rejestrująca walki graczy i tworząca zaawansowane tzw. mody.
Pierwszą produkcją, uznawaną przez znawców za machinimę w dzisiejszym znaczeniu tego słowa, jest wykonany w silniku Quake film Diary of a Camper z 1996 roku, który jako pierwszy był czymś więcej niż tylko nagraniem przebiegu rozgrywki[1].
Machinima w Polsce
W Polsce społeczność machinimowa najsilniej rozwinęła się wokół serii Gothic. Filmy na bazie silnika gier z sagi powstają od 2007 roku do dnia dzisiejszego i wśród „reżyserów” i widzów filmów machinimowanych wykształciła się pewnego rodzaju społeczność. Są znani i mniej znani twórcy, a od stycznia 2013 co roku odbywa się festiwal filmów pod nazwą „Złote Innosy”, na którym wybierane są najlepsze dzieła mijającego roku. Zachowany jest podział na nagrody publiczności i jury (wybieranego z najbardziej cenionych reżyserów) i rozmaite kategorie.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- ↑ Henry Lowood: High-Performance Play: The Making of Machinima. W: Andy Clarke, Grethe Mitchell: Videogames and Art. University of Chicago Press, 2007, s. 67. ISBN 978-1-84150-142-0. (ang.).