a¹
a1 - nazwa solmizacyjna dźwięku A (la) w oktawie razkreślnej.
Dźwięk ten od "II Międzynarodowej Konferencji na temat Stroju", która odbyła się w 1939 w Londynie, wyznacza częstotliwość równą:
- w stroju czystym: 440 herców (przy 20 °C)
- w stroju równomiernie temperowanym: 440,00 Hz.
Jest to tzw. strój wiedeński (w odróżnieniu od dawniej obowiązującego stroju paryskiego równego 435 Hz). W praktyce często bywa też stosowany strój nieco wyższy (442-445 Hz).
Relacja a1 do c1 wynosi 5:3 natomiast jego rozmiar w centach (przy założeniu c1=0): 900.
W minionych wiekach wysokość dźwięku a1 mogła być wyższa lub niższa od stroju współczesnego. Zależało to zarówno od epoki, jak i praktyki poszczególnych ośrodków muzycznych. Dziś w wykonawstwie muzyki dawnej stosuje się najczęściej strój a1=415 Hz (tzw. strój barokowy), dokładnie o pół tonu niżej od a1=440.
Wynaleziony w 1711 kamerton wydaje przeważnie dźwięk a1. Przyrząd ten był dawniej powszechnie stosowany do strojenia akustycznych instrumentów muzycznych.
Bibliografia
- Ulrich Michels: Atlas muzyki Tom I. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002, s. 16, 17. ISBN 83-7255-085-9.