Przejdź do zawartości

Wyspy Książęce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Interfector (dyskusja | edycje) o 06:52, 3 lis 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Adalar
{{{nazwa oryginalna}}}
Ilustracja
{{{opis zdjęcia}}}
Kontynent

Azja

Państwo

 Turcja

Akwen

{{{akwen}}}

Archipelag

{{{archipelag}}}

Wyspy

Büyükada, Heybeliada, Burgazada, Kınalıada, Sedef Adası, Yassıada, Sivriada, Tavşanadası, Kaşıkadası

Liczba wysp

{{{liczba wysp}}}

Powierzchnia

{{{powierzchnia}}} km²

Populacja (2008)
• liczba ludności


{{{liczba ludności}}}

• gęstość

{{{gęstość zaludnienia}}} os./km²

Mapa
[[Plik:{{{mapa}}}|240x240px|alt=Położenie na mapie|]]
Położenie na mapie Turcji
Mapa konturowa Turcji
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Wyspy Książęce[1] (tr. Kızıl Adalar Czerwone Wyspy) – wyspy po anatolijskiej stronie Stambułu na Morzu Marmara. Grupa dziesięciu wysp i dwóch małych skalnych raf.

W starożytności zwano je Demonnesoi – Wyspy Ludu, w BizancjumPapadanisia – Wyspy Księży. W czasach bizantyjskich służyły za miejsce zsyłki książąt, księży i księżniczek. W czasach Imperium Osmańskiego zsyłano tu członków rodziny sułtana.

Na wyspy można przepłynąć promem ze Stambułu z Sirkeci lub Bostanci.

Wyspy: Kınılıada (greckie: Proti), Burgazada (greckie: Antigoni), Kaşık Adası (greckie: Pida), Heybeliada (greckie: Chalki), Büyükada (greckie: Prinkipos), Sedef Adası (greckie: Antherovitos lub Terebintos), Sivriada (greckie: Oksia), Yassıada (greckie: Plati), Tavşan Adası (greckie: Niadri lub Neadros). Wyspy Sivriada i Tavşanadası są niezamieszkane. Kaşıkadası jest własnością prywatną, na Yassıada znajdują się szkoły; pozostałe są zamieszkane. Turyści odwiedzają najchętniej wyspy Büyükada i Heybeli[2]. Na Büyükada warto zwiedzić cerkiew św. Jerzego (Jorgi), na Kınalıada – monaster Chrystusa Zbawiciela (Hristos Manastiri), na Heybeliada budynki seminarium duchownego (od 1971 nieczynnego) oraz cerkiew św. Jana Chrzciciela i Muzeum Sait Faik na wyspie Burgaz[3].

Na wyspach dozwolony jest wyłącznie ruch państwowych pojazdów, żadne inne pojazdy nie są wpuszczane, stąd popularnym środkiem transportu są bryczki i rowery.

  1. KSNG: [http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/wykaz_polskich_nazw_geograficznych.pdf Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata]. [dostęp 2015-11-01]. (pol.).
  2. Stambuł, Istanbul 2002
  3. www.adalar.bel.tr. [dostęp 18 września 2010]. (tur.).