Géza Lakatos
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| 43. Premier Węgier (14. premier Królestwa Węgier) | |
| Okres |
od 29 sierpnia 1944 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Géza Lakatos de Csíkszentsimon (ur. 21 maja 1890 w Budapeszcie, zm. 21 maja 1967 w Adelaide) - węgierski generał i polityk.
Od 5 sierpnia 1943 do 1 kwietnia 1944 dowodził węgierską 2. Armią, a jako dowódca węgierskiej 1. Armii (od 1 kwietnia do 15 maja 1944) 24 maja 1944 otrzymał od Adolfa Hitlera Krzyż Żelazny za walki pod Nadwórną i Kołomyją z Armią Czerwoną.
Po obaleniu na polecenie regenta Miklosa Horthego proniemieckiego rządu Döme Sztójaya od 29 sierpnia do 15 października 1944 sprawował funkcję premiera Węgier. Wstrzymał deportacje Żydów węgierskich do Auschwitz-Birkenau, rozpoczęte po wkroczeniu Wehrmachtu i SS na Węgry w marcu 1944 [[{{{1}}}|(Operacja „Margarethe”)]]. Podjął rozpoczęte przez premiera Miklósa Kállaya - i przerwane po okupacji Węgier przez Niemców - rozmowy z aliantami zachodnimi koalicji antyhitlerowskiej o wycofaniu Węgier z wojny po stronie III Rzeszy i przejściu na stronę koalicji antyhitlerowskiej, a później na żądanie aliantów zachodnich rozmowy z ZSRR o zawieszeniu broni. Stracił urząd po obaleniu przez Niemców Miklosa Horthyego i przekazaniu przez Hitlera władzy na Węgrzech strzałokrzyżowcom. Został uwięziony przez Niemców do końca wojny. Następnie do 1946 internowany przez Sowietów. W 1951 wysiedlony z Budapesztu przez komunistyczne władze Węgier. Po stłumieniu przez Armię Sowiecką powstania węgierskiego (1956) wyemigrował do Australii, gdzie zmarł.
Bibliografia, literatura
- Wacław Felczak, Historia Węgier Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1983, ISBN 83-04-01028-3.