Pierre Buhler

Pierre Buhler (ur. 21 marca 1954 w Rauwiller w Alzacji, departament Dolny Ren) – francuski dyplomata. Od 29 czerwca 2012 akredytowany jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Republiki Francuskiej w Rzeczypospolitej Polskiej.

Wykształcenie: matura w Lycée Mangin w Sarrebourg; studia wyższe w École des Hautes Études Commerciales w Paryżu, w Institut d’études politiques w Paryżu, w Institut national des langues et civilisations orientales (specjalizacja polska), ma także licencjat z prawa na Sorbonie, z etnologii (Uniwersytet – Paryż VII) oraz z ekonomii stosowanej – DEA (Uniwersytet Paryż – Dauphine). Jest jednym z 25 absolwentów rocznika „Henri‑François d’ Aguesseau” w 1982 r. w École Nationale d’ Administration w Paryżu.

Profesor wyższych uczelni, autor licznych, artykułów naukowych i publicystycznych, z których niektóre przetłumaczono także na język polski (np. książka Polska droga do wolności. 1939‑1995, wyd. Dialog, Warszawa 1999).

Kariera zawodowa:

• 1982‑1983 – pracował w administracji centralnej (Wydział Europa)
• 1983‑1984 – drugi sekretarz Ambasady w Warszawie
• 1984‑1985 – pierwszy sekretarz ambasady w Warszawie
• 1985‑1986 – w Moskwie
• 1987‑1988 – drugi sekretarz w Moskwie
• 1988‑1990 – w administracji centralnej (Wydział Spraw Strategicznych i Rozbrojenia)
• 1990‑1993 – zastępca szefa Centrum Analiz i Prognoz
• 1993‑1996 – radca w Waszyngtonie
• 1996‑2001 – radca kulturalny, stały przedstawiciel francuskich wyższych uczelni w Stanach Zjednoczonych, w Nowym Jorku
• 2001‑2002 – radca dyplomatyczny ministra obrony
• 2002 – sekretarz generalny X Konferencji ambasadorów
• 2002‑2006 – oddelegowany do Ministerstwa ds. Młodzieży, Edukacji Narodowej i Badań Naukowych w Instytucie Nauk Politycznych
• 2006‑2011 – ambasador w Singapurze
• 2011 – w administracji centralnej jako chargé de mission, Wydział Globalizacji, Rozwoju i Współpracy Partnerskiej; ma tytuł Ministra Pełnomocnego I klasy.

Języki: niemiecki, angielski, polski, rosyjski.

Żonaty, dwoje dzieci. Jego żoną jest znana francuska dziennikarka Sylvie Kauffmann.

Źródła

• „Ambasador” nr 15, rok 2012, s. 80, ISSN 1895-3050.