Bielski Syjon
Bielski Syjon – część Górnego Przedmieścia (historyczna dzielnica Bielska-Białej), położona między ulicą W. Orkana a A. Frycza-Modrzewskiego. Jego centralną część stanowi plac Marcina Lutra.
Bielski Syjon powstał w końcu XVIII wieku na terenie wydzielonym z dolnego pastwiska miejskiego na potrzeby miejscowej gminy ewangelickiej. Umożliwił to patent tolerancyjny ogłoszony 13 października 1781 przez cesarza Józefa II.
W XVI wieku bielska gmina protestancka należała do najsilniejszych na Śląsku Cieszyńskim. W latach 1630–1634 siłą odebrano ewangelikom wszystkie świątynie i zmuszono do odprawiania nabożeństw w górach Beskidu Śląskiego (pozostałością są tzw. leśne kościoły). Mimo to w latach 80. XVIII wieku w Bielsku aż 2299 osób było wyznania ewangelickiego, a 2231 katolickiego i 86 żydowskiego.
Patent tolerancyjny umożliwił protestantom budowę skromnej świątyni (dzisiejszy kościół Zbawiciela) i szkoły. Budowę tychże obiektów rozpoczęto równolegle w marcu 1782 na północ od miasta (na części dolnego pastwiska miejskiego). To klasycystyczne założenie urbanistyczne powstało w ciągu 10 lat w kształcie rezydencjonalnym (podkowy).
Mimo że wszystkie budowle wykonano skromnie, niewielkim nakładem środków, Bielski Syjon stał się dla ewangelików symbolem przetrwania i odrodzenia. Nazwa Bielski Syjon, przywołująca na pamięć Syjon w Jerozolimie jako prawzór świętego miejsca i skupionej wokół niego społeczności wiernych, została po raz pierwszy użyta w 1782 r. przez pastora Jana Traugotta Bartelmusa.
Po Wiośnie Ludów (1848) protestanci w monarchii habsburskiej uzyskali równouprawnienie i wtedy dopiero możliwa została przebudowa dotychczasowego Domu Modlitwy na typowy kościół z gotycką wieżą oraz budowa nowych gmachów szkolnych.
W obrębie Bielskiego Syjonu znajdują się:
- Kościół ewangelicki pw. Zbawiciela – zbudowany w latach 1782- 1790 wg projektu Szymona Bogumiła Zuga; w XIX w. był czterokrotnie przebudowany: w latach 1808, 1849–1852, 1881–1882 oraz 1895–1896; jest katedrą diecezji cieszyńskiej;
- Pomnik Marcina Lutra – jedyny w Polsce pomnik Marcina Lutra; wykonany został w 1900 z brązu przez Franza Vogla;
- Gmach Wyższej Szkoły Administracji – dawna ewangelicka szkołą męska i seminarium nauczycielskie; budynek został wybudowany w latach 1863–1865 w stylu neorenesansowym wg projektu Emanuela Rosta;
- Gmach Szkoły Podstawowej nr 2 – budynek d. szkoły żeńskiej, zbudowany wg proj. Maurycego Thiena w 1896;
- Stary Cmentarz Ewangelicki – założony w 1833; pochowanych jest na nim wielu zasłużonych mieszkańców Bielska, m.in. Theodor Sixt, Karl Samuel Schneider, Teodor Haase i Gustaw Josephy;
- Plebania Katedry Zbawiciela – budynek powstał w 1794 jako „nowa” szkoła ewangelicka; obecnie siedziba biskupa diecezji cieszyńskiej;
- Gimnazjum i Liceum Towarzystwa Szkolnego im. M. Reja – d. Alumneum im. P. E. Lauerbacha zbudowane w 1870;
- Studnia Pastorów – granitowa tumba, stanowiąca niegdyś część grobowca Friedländerów na „starym” cmentarzu; przed gmachem dzisiejszej SP nr 2 została umieszczona w 1934; na jej bokach umieszczono nazwiska czterech zasłużonych pastorów bielskich: Johanna Georga v. Schmitza, Karla Samuela Schneidera, Lukasa Wenceliusa i Jerzego Trzanowskiego
- Budynek Ośrodka Wydawniczego Augustana – powstał w stylu postmodernistycznym w 1991 na miejscu tzw. starej szkoły ewangelickiej; przed jego zachodnią elewacją ustawiony został w 2000 symboliczny milenijny kamienny stół dłuta B. i W. Arminajtis;
- Pomnik Wdzięczności i Miłości – klasycystyczny nagrobek pastora Georga Nowaka (zm. 1818), przeniesiony na obecne miejsce w 1916 z cmentarza przy kościele św. Trójcy.
- Dom Opieki SOAR – zbudowany w latach 1906–1907 jako sierociniec ewangelicki;
- Prokuratura Okręgowa – gmach zbudowany w 1905 jako Śląski Ewangelicki Dom Diakonis (sióstr zakonnych);
Bielski Syjon zdobi ponadto zabytkowy starodrzew: lipy, kasztanowce, magnolie, limby i tuje.
-
Kościół ewangelicki pw. Zbawiciela -
Pomnik Marcina Lutra -
Wyższa Szkoła Administracji -
Gimnazjum i Liceum Towarzystwa Szkolnego im. M. Reja -
Brama Starego Cmentarza Ewangelickiego
Bibliografia
- Jerzy Polak: Przewodnik po Bielsku-Białej. Bielsko-Biała: Towarzystwo Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej, 2000. ISBN 83-9020079-7.
- Jan Leszek Ryś. Jak powstał Bielski Syjon?. „Kalendarz Beskidzki 2003”. s. 142-145.
Nieprawidłowe parametry: {49|49|21.5|N|19|2|26|E|scale:10000}