Przejdź do zawartości

Rocka Rolla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez LucienBOT (dyskusja | edycje) o 00:16, 8 sty 2010. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:Album infobox Rocka Rolla - debiutancki album studyjny brytyjskiego zespołu heavymetalowego Judas Priest. Wydany został 6 września 1974 roku przez wytwórnię Gull Records.

Choć album został wyprodukowany przez producenta trzech pierwszych albumów zespołu Black Sabbath, Rodgera Baina, płyta jest zgodnie krytykowana przez członków grupy za znaczącą różnicę brzmienia materiału na płycie w stosunku do tego jak brzmiał on w studiu nagraniowym. Zespół był również niezadowolony z okładki albumu, która ukazywała kapsel od butelki, co w odczuciu członków grupy było czymś nie na miejscu.

W 1984 r. ukazała się reedycja albumu z nową okładką, a od 1988 r. można spotkać się z reedycjami na CD posiadającymi zmianę w liście utworów oraz jedną dodatkową piosenkę, ale do dzisiaj Rocka Rolla jest wydawana w oryginale przez niektóre wytwórnie płytowe.

Opis albumu

Rocka Rolla była nagrywana od ostatniego tygodnia czerwca do pierwszych dwóch tygodni lipca 1974 w trzech oddzielnych studiach nagraniowych Olympic Studios w londyńskiej dzielnicy Notting Hill, ale: Szablon:CytatD

Singel promujący płytę, "Rocka Rolla," został wydany w sierpniu 1974, ale nie odniósł on sukcesu na brytyjskiej liście przebojów i gdy album został wydany 6 września 1974 jego sprzedaż była równie nieudana. Perkusista, John Hinch, został skrytykowany za swoją grę na albumie, czym on sam obwiniał niski budżet i napięty harmonogram, które nie pozwoliły mu odpowiednio dokończyć swoich ścieżek perkusji. Gitary, które brzmiały ciężko w studiu, na płycie brzmiały cienko i piskliwie, co zmniejszyło siłę i "wielkość" albumu. Niedoświadczenie i zakłopotanie grupy z powodu posiadania producenta trzech pierwszych albumów zespołu Black Sabbath (Black Sabbath, Paranoid, i Master of Reality) jedynie zwiększyło frustrację i rozczarowanie: Szablon:CytatD Szablon:CytatD Szablon:CytatD Szablon:CytatD Szablon:CytatD

Pomimo krytycznych uwag o brzmieniu płyty tworzenie Rocka Rolli jest uważane przez wokalistę, Roba Halforda, za jedną z jego najdumniejszych chwil w życiu, gitarzysta, K.K. Downing, uważa, że najdumniejsze było dla niego posiadanie w końcu albumu, a basista, Ian Hill, posiadanie pierwszej płyty na półkach sklepowych określił punktem zwrotnym: Szablon:CytatD Szablon:CytatD

W ocenie krytyków muzycznych Rocka Rolla jest niewyróżniającym się i bezcelowym debiutem, który ogółem raczej nie przypomina późniejszych płyt zespołu. Zgodnie zwracają oni uwagę na bluesowe korzenie w muzyce grupy, ale mimo to - porównując do następnych albumów - ich zdaniem Rocka Rolla jest mroczniejsza oraz mniej precyzyjna i silna pod względem riffów. Krytycy podsumowując album są zdania, że może zaskoczyć on słuchaczy, gdyż płyta ukazuje potencjał i oryginalność Judas Priest, ale jest to przede wszystkim rozczarowujące nagranie będące raczej ciekawostką dla hardcorowych fanów zespołu.[1]

Okładka

Oryginalna okładka i logo zespołu zostały zaprojektowane przez Johna Pasche'a z Gull Graphics, a Bryce Attwell je narysował. Okładka wygrała parę nagród za pomysł, ale członkom Judas Priest nieprzypadła ona do gustu: Szablon:CytatD Szablon:CytatD

Pojawiły się również plotki jakoby firma Coca-Cola Company była niezadowolona z powodu okładki i groziła pozwaniem do sądu z powodu podobieństwa użytego logo na okładce do ich własnego logo oraz, że nie chciała zyskać złego wizerunku przez kojarzenie metalowej grupy z ich produktem.

Możliwe, że sprawa z Coca-Colą odegrała rolę w pierwszych reedycjach albumu z nową okładką wydawanych w Stany Zjednoczone, ale powodem nowej okładki mógł być również po prostu wizerunek zespołu w latach 80. Prezes wytwórni Gull Records, David Howells, chciał znaleźć nowy projekt okładki, więc zgłosił się do Mela Granta. Grant miał parę projektów z gatunku fantastyki, które zainteresowały Howellsa. Rysunek z 1981 roku, The Steel Tsar, z noweli Michaela Moorcocka o tym samym tytule i z tego samego roku został wybrany jako okładka do reedycji albumu wydanej przez wytwórnię RCA Records: Szablon:CytatD

Na nowej okładce zostało użyte drugie logo nazwy Judas Priest, które zostało wcześniej użyte na następnych dwóch albumach grupy, Sad Wings of Destiny i Sin After Sin. Autorem tego logo jest również - jak w przypadku pierwszego - John Pasche.

Gdy wytwórnia płytowa, Gull, dała zgodę wytwórni RCA na wydanie reedycji albumu w 1984 roku w Stanach Zjednoczonych, to RCA wykorzystało nowe opakowanie albumu jako chwyt marketingowy, by zachęcić fanów grupy do zakupu albumu, który mogli już wtedy posiadać, narażając przy tym Judas Priest na krytykę. Do dzisiaj album jest wydawany z nową okładką przez niektóre wytwórnie, np. Koch Reissues, ale są również wytwórnie jak np. Victor Entertainment czy Snapper Classics, które wydają album z oryginalną okładką.

W 1989 roku została wydana gra wideo na konsolę TurboGrafx-16 i komputery z serii Amiga p.t. Ballistix, która ma tą samą okładkę co reedycja Rocka Rolli.

Reedycje na CD

Do większości reedycji albumu na płycie kompaktowej dodawany jest utwór "Diamonds and Rust" będący coverem kompozycji Joan Baez wydanej w 1975 roku na albumie Diamonds & Rust. Ten utwór został nagrany z perkusistą Alanem Moore'em w grudniu 1975 w trakcie sesji nagraniowej następnego albumu, Sad Wings of Destiny. Z powodu sukcesu piosenki nagranej ponownie na trzecim albumie, Sin After Sin, wersja "Diamonds and Rust" nagrana w czasie sesji Sad Wings of Destiny została dodana do albumu Rocka Rolla by reedycje były bardziej atrakcyjne. Reedycje albumu bez uwzględnienia tego coveru wydają przede wszystkim wytwórnie RCA Records i Victor Entertainment.

Reedycje albumu na CD zazwyczaj pozostawiają utwór numer 3. jako połączenie czterech oddzielnych utworów, ale można spotkać się z edycjami płyty na których utwór jest podzielony na cztery części. Dzięki nowoczesnej technologii płyt kompaktowych, pojawiła się możliwość swobodnego przełączania między piosenkami, gdyż były one nagrywane indywidualnie. Mimo tego, na reedycjach na których utwór numer 3. jest podzielony znajduje się błąd w postaci podzielenia utworów w nieodpowiednich momentach. Przykładem jest reedycja albumu wydana przez wytwórnię Repertoire Records: "Winter" jako utwór numer 3. przechodzi do następnej piosenki, "Deep Freeze," gdy została jeszcze połowa "Winteru," a same "Deep Freeze" rozpoczyna się gdy tak naprawdę powinien zacząć się kolejny utwór, "Winter Retreat." Całość kończy piosenka p.t. "Cheater."

Oprócz reedycji, album doczekał się także remasteringu, który doprowadził do ogromnej różnicy nad oryginalnym nagraniem na winylu: Szablon:CytatD

Single

  • "Rocka Rolla"/"One for the Road"/"Never Satisfied" - wydany na 12-calowym winylu przez wytwórnię Gull Records

Lista utworów

Oryginalne wydanie

  1. "One for the Road" - 4:31
  2. "Rocka Rolla" (Halford, Glenn Tipton, Downing) - 3:00
  3. "Winter/Deep Freeze/Winter Retreat/Cheater" - 9:26
    1. "Winter" (Al Atkins, Downing, Ian Hill) - 2:59
    2. "Deep Freeze" (Downing) - 2:00
    3. "Winter Retreat" - 1:31
    4. "Cheater" - 2:56
  4. "Never Satisfied" (Atkins, Downing) - 4:48
  5. "Run of the Mill" (Halford, Tipton, Downing) - 8:31
  6. "Dying to Meet You" - 6:18
  7. "Caviar and Meths" (Atkins, Downing, Hill) - 2:01

Reedycja na CD

  1. "One for the Road" - 4:31
  2. "Rocka Rolla" (Halford, Tipton, Downing) - 3:00
  3. "Winter" (Atkins, Downing, Hill) - 2:59
  4. "Deep Freeze" (Downing) - 2:00
  5. "Winter Retreat" - 1:31
  6. "Cheater" - 2:56
  7. "Never Satisfied" (Atkins, Downing) - 4:48
  8. "Run of the Mill" (Halford, Tipton, Downing) - 8:31
  9. "Dying to Meet You" - 6:18
  10. "Caviar and Meths" (Atkins, Downing, Hill) - 2:01

Bonusowy utwór na reedycjach (CD)

  1. "Diamonds and Rust" (Joan Baez) - 3:12

Twórcy

Wykonawcy

Produkcja

  • Album nagrywany był od ostatniego tygodnia czerwca do pierwszych dwóch tygodni lipca 1974 w studiach nagraniowych Olympic Studios w Londynie, Anglia
  • Utwór "Diamonds and Rust" nagrany został w grudniu 1975 w studiu Morgan Studio w Londynie
  • Album był miksowany i masterowany w studiach Trident i Island Studios w Londynie
  • John Pasche z Gull Graphics - projekt okładki
  • David Howells - projekt okładki (reedycja)
  • Bryce Attwell - ilustracja okładki
  • Mel Grant - ilustracja okładki (reedycja)
  • Alan Johnson - zdjęcie zespołu

Inne

  • David Corke - menadżer grupy
  • MAM Agency, Londyn - agencja zarządzająca

Źródło

  • Nieoficjalna strona internetowa o zespole Judas Priest
  1. Na podstawie trzech recenzji albumu zawartych w sekcji infoboxu p.t. Oceny. Kliknij tutaj, aby wrócić do infoboksu.