Meminisse Iuvat: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Funkcja sugerowania linków: dodane 3 linki. |
m wikizacja Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
* w krajach komunistycznych, gdzie sytuacja jest tragiczna, bowiem Kościół poddany jest krwawym prześladowaniom i nie może pełnić swej misji: duchowni są więzieni lub wyganiani, zlikwidowano prasę katolicką, zamknięto katolickie szkoły, uniemożliwiono pracę misjonarzy, propaguje się [[ateizm]], samowolnie konsekruje się biskupów bez zgody Stolicy Apostolskiej i uzależnia Kościół od władzy państwowej, co oznacza zerwanie łączności z Rzymem i rozerwanie jedności Kościoła (te ostatnie problemy odnosiły się do [[Chiny|Chin]], papież podejmował je w encyklikach [[Ad Sinarum gentes]] i [[Ad Apostolorum Principis]]). Takie rozłożenie akcentów każe uznać, że ostrze krytyki papieskiej kierowało się bezwzględnie przeciw komunizmowi. |
* w krajach komunistycznych, gdzie sytuacja jest tragiczna, bowiem Kościół poddany jest krwawym prześladowaniom i nie może pełnić swej misji: duchowni są więzieni lub wyganiani, zlikwidowano prasę katolicką, zamknięto katolickie szkoły, uniemożliwiono pracę misjonarzy, propaguje się [[ateizm]], samowolnie konsekruje się biskupów bez zgody Stolicy Apostolskiej i uzależnia Kościół od władzy państwowej, co oznacza zerwanie łączności z Rzymem i rozerwanie jedności Kościoła (te ostatnie problemy odnosiły się do [[Chiny|Chin]], papież podejmował je w encyklikach [[Ad Sinarum gentes]] i [[Ad Apostolorum Principis]]). Takie rozłożenie akcentów każe uznać, że ostrze krytyki papieskiej kierowało się bezwzględnie przeciw komunizmowi. |
||
W sytuacji nowych zagrożeń dla [[Chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]] i Kościoła papież odwołał się do modlitwy jako nadprzyrodzonej siły, umożliwiającej duchowieństwu i wiernym wytrwanie i działanie. Szczególną ufność zalecił w macierzyńską opiekę Maryi, wspominając ogłoszony przez siebie w [[1950]] r. [[dogmat |
W sytuacji nowych zagrożeń dla [[Chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]] i Kościoła papież odwołał się do modlitwy jako nadprzyrodzonej siły, umożliwiającej duchowieństwu i wiernym wytrwanie i działanie. Szczególną ufność zalecił w macierzyńską opiekę Maryi, wspominając ogłoszony przez siebie w [[1950]] r. [[Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny|dogmat o jej wniebowzięciu]] (konstytucja apostolska „[[Munificentissimus Deus]]” z 1 listopada 1950). Przypomniał też jako wzór przykłady wytrwałości pierwszych chrześcijan w czasach prześladowań. Zalecił publiczne modlitwy, akty pokuty i starania o utrzymanie i rozwój życia chrześcijańskiego, zapewniając o pamięci i wsparciu ze strony Biskupa Rzymu. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Aktualna wersja na dzień 16:18, 16 sie 2024
Meminisse Iuvat – encyklika papieża Piusa XII o modlitwach w intencji prześladowanego Kościoła z 14 lipca 1958.
Według diagnozy papieża po II wojnie światowej nie nastąpił oczekiwany powszechny pokój i ład społeczny, ponieważ mogą go zapewnić tylko religia i wartości chrześcijańskie, dzięki którym ludzie żyją w miłości wzajemnej, sprawiedliwości i posłuszeństwie wobec prawa. Encyklika upatruje zagrożeń na dwóch polach:
- w świecie zachodnim, gdzie odnotowuje się upadek wartości chrześcijańskich, wynikający z wpływów relatywizmu moralnego, laicyzmu i kultury konsumpcyjnej (hedonizmu), szerzących się zwłaszcza wśród młodzieży poprzez publikacje, film i telewizję,
- w krajach komunistycznych, gdzie sytuacja jest tragiczna, bowiem Kościół poddany jest krwawym prześladowaniom i nie może pełnić swej misji: duchowni są więzieni lub wyganiani, zlikwidowano prasę katolicką, zamknięto katolickie szkoły, uniemożliwiono pracę misjonarzy, propaguje się ateizm, samowolnie konsekruje się biskupów bez zgody Stolicy Apostolskiej i uzależnia Kościół od władzy państwowej, co oznacza zerwanie łączności z Rzymem i rozerwanie jedności Kościoła (te ostatnie problemy odnosiły się do Chin, papież podejmował je w encyklikach Ad Sinarum gentes i Ad Apostolorum Principis). Takie rozłożenie akcentów każe uznać, że ostrze krytyki papieskiej kierowało się bezwzględnie przeciw komunizmowi.
W sytuacji nowych zagrożeń dla chrześcijaństwa i Kościoła papież odwołał się do modlitwy jako nadprzyrodzonej siły, umożliwiającej duchowieństwu i wiernym wytrwanie i działanie. Szczególną ufność zalecił w macierzyńską opiekę Maryi, wspominając ogłoszony przez siebie w 1950 r. dogmat o jej wniebowzięciu (konstytucja apostolska „Munificentissimus Deus” z 1 listopada 1950). Przypomniał też jako wzór przykłady wytrwałości pierwszych chrześcijan w czasach prześladowań. Zalecił publiczne modlitwy, akty pokuty i starania o utrzymanie i rozwój życia chrześcijańskiego, zapewniając o pamięci i wsparciu ze strony Biskupa Rzymu.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Treść encykliki (ang.)