Cerkwica: Różnice pomiędzy wersjami
54°00′33″N 15°06′35″E/54,009167 15,109722| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
gromada |
→Zabytki: {{fakt}} albo z XII wieku, albo z 1912 |
||
| Linia 50: | Linia 50: | ||
* [[Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy|kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa]] w stylu [[architektura gotycka|gotyckim]] z przełomu XIV i XV wieku, z drewnianą wieżą z XIII wieku. Kościół położony jest na wzgórzu Dzwonnik. |
* [[Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy|kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa]] w stylu [[architektura gotycka|gotyckim]] z przełomu XIV i XV wieku, z drewnianą wieżą z XIII wieku. Kościół położony jest na wzgórzu Dzwonnik. |
||
* [[cmentarz]] parafialny z [[Kwatera cmentarna|kwaterą]] ''Gaj Bohaterów'', na której w 1920 roku zostali pochowani żołnierze niemieccy polegli w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Cmentarz położony jest na wzgórzu Dzwonnik. |
* [[cmentarz]] parafialny z [[Kwatera cmentarna|kwaterą]] ''Gaj Bohaterów'', na której w 1920 roku zostali pochowani żołnierze niemieccy polegli w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Cmentarz położony jest na wzgórzu Dzwonnik. |
||
* kamienna [[Studnia św. Ottona w Cerkwicy|studnia]] [[Otton z Bambergu|św. Ottona]] z XII wieku, a przy niej pomnik z XIX wieku upamiętniający chrzest [[Pomorzanie|Pomorzan]] w [[1124]] roku. Zbudowana w 1912 roku. |
* kamienna [[Studnia św. Ottona w Cerkwicy|studnia]] [[Otton z Bambergu|św. Ottona]] z XII wieku, a przy niej pomnik z XIX wieku upamiętniający chrzest [[Pomorzanie|Pomorzan]] w [[1124]] roku. {{fakt|Zbudowana w 1912 roku}}. |
||
* neoklasycystyczny [[dwór]] rodziny von Sydow końca XIX wieku, przebudowany w 1906 roku, parterowy z dachem mansardowym z naczółkami i facjatą na osi fasady<ref name="pomorze2">{{Cytuj|autor = Piotr Skurzyński; |tytuł = Pomorze |data = 2007 |isbn = 978-83-7495-133-3 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wyd. Muza S.A. |s = 165-166}}</ref> |
* neoklasycystyczny [[dwór]] rodziny von Sydow końca XIX wieku, przebudowany w 1906 roku, parterowy z dachem mansardowym z naczółkami i facjatą na osi fasady<ref name="pomorze2">{{Cytuj|autor = Piotr Skurzyński; |tytuł = Pomorze |data = 2007 |isbn = 978-83-7495-133-3 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wyd. Muza S.A. |s = 165-166}}</ref> |
||
* [[park]] dworski o powierzchni 19 ha{{Fakt|data=2010-02}}, z 2. połowy XIX wieku |
* [[park]] dworski o powierzchni 19 ha{{Fakt|data=2010-02}}, z 2. połowy XIX wieku |
||
Wersja z 12:31, 2 paź 2022
| Artykuł |
54°0′33″N 15°6′35″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
54°0'27.97"N, 15°6'32.51"E |
| - błąd |
1 m |
| Odległość |
171 m |
| wieś | |
 Kościół w Cerkwicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2004) |
1261 |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
72-342[1] |
| Tablice rejestracyjne |
ZGY |
| SIMC |
0777250 |
Położenie na mapie gminy Karnice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gryfickiego  | |
| 54°00′33″N 15°06′35″E/54,009167 15,109722
| |
Cerkwica (hist. Cerekwica[2], do 1945 niem. Zirkwitz) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Karnice[3][4], na Równinie Gryfickiej.
W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Cerkwica. W latach 1946–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. W 2004 roku we wsi było zameldowanych 1261 osób[5].
W miejscowości ma siedzibę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego[6].
Przy zachodniej części wsi przebiega rów Liwka.
Integralne części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0777266 | Mojszewko | przysiółek |
| 0777272 | Witomierz | przysiółek |
Historia
Miejscowość o rodowodzie średniowiecznym, położona przy trakcie z Trzebiatowa do Kamienia Pomorskiego. W 1124 roku w Cerkwicy odbył się uroczysty chrzest ludności Pomorza Zachodniego przeprowadzony przez misjonarza św. Ottona z Bambergu[7]. Pierwsza wzmianka w 1270[8]. W 1287 roku wieś została przekazana na uposażenie klasztoru norbertanek w Trzebiatowie. Po sekularyzacji majątków zakonnych w XVI wieku Cerkwica znalazła się w rękach prywatnych właścicieli. W XVIII wieku należała do Petera Ernesta von Woedtke, który w 1743 roku sprzedał ją Georgowi Laurenzowi von Kamee. Ten jednak nie przejął majątku, a odstąpił go ponownie rodzinie von Woedtke. Pod koniec XVIII wieku majątek nabył Richard von Münchow. Nie posiadał go jednak długo i odsprzedał Cerkwicę Georgowi Juliusowi von Osten. W XIX wieku właścicielem był Johann Jakub Zitzwitz, który przekazał te dobra w dzierżawę rodzinie von Dulong. Administratorzy nie wywiązywali się jednak ze swoich zobowiązań i zubożyli majątek. W 1890 roku folwark w Cerkwicy nabył oficer pruski, Wilhelm von Sydow. W rękach rodziny von Sydowów Cerkwica była do II wojny światowej[9].
Po II wojnie światowej na terenie dawnego folwarku w Cerkwicy (d. Owczarnia) mieściło się Państwowe Gospodarstwo Rolne – Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej Cerkwica[10][11]. W 1994 po przekształceniu jako Ośrodek Hodowli Zarodowej Skarbu Państwa Cerkwica[12]. Od 1995 po ponownym przekształceniu jako Ośrodek Hodowli Zarodowej w Cerkwicy Sp. z o.o.[13].
Zabytki
Lista zabytków w Cerkwicy[14]:
- kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w stylu gotyckim z przełomu XIV i XV wieku, z drewnianą wieżą z XIII wieku. Kościół położony jest na wzgórzu Dzwonnik.
- cmentarz parafialny z kwaterą Gaj Bohaterów, na której w 1920 roku zostali pochowani żołnierze niemieccy polegli w czasie I wojny światowej. Cmentarz położony jest na wzgórzu Dzwonnik.
- kamienna studnia św. Ottona z XII wieku, a przy niej pomnik z XIX wieku upamiętniający chrzest Pomorzan w 1124 roku. Zbudowana w 1912 roku[potrzebny przypis].
- neoklasycystyczny dwór rodziny von Sydow końca XIX wieku, przebudowany w 1906 roku, parterowy z dachem mansardowym z naczółkami i facjatą na osi fasady[15]
- park dworski o powierzchni 19 ha[potrzebny przypis], z 2. połowy XIX wieku
We wsi ponadto znajdują się historyczne pozostałości zabudowań folwarcznych z XIX wieku z ruinami gorzelni.
Szlaki komunikacyjne
W Cerkwicy krzyżuje się droga wojewódzka nr 103 z drogą wojewódzką nr 110.
Galeria
Studnia w jednym z miejsc symbolicznego, tzw. zbiorowego chrztu ludności Pomorza Zachodniego, przeprowadzonego przez biskupa Ottona z Bambergu
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 138 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt I. Poznań: 1934.
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ II. Aktualna sytuacja społeczno-gospodarcza na obszarze gminy Karnice. W: Plan rozwoju lokalnego gminy Karnice na lata 2005-2013. Urząd Gminy w Karnicach, 2005-05-06, s. 20.
- ↑ Wykaz OSP w KSRG w województwie zachodniopomorskim w lutym 2011 r.. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie, 2011-03-02. [dostęp 2011-08-14].
- ↑ Plan rozwoju miejscowości Cerkwica. Rada Gminy Karnice, 2005, s. 5.
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 115, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Karnice [online], www.karnice.pl [dostęp 2017-12-07].
- ↑ Plan rozwoju miejscowości Cerkwica. Rada Gminy Karnice, 2005, s. 6.
- ↑ Dz.U. 1993 nr 31 poz. 142
- ↑ Dz.U. 1994 nr 83 poz. 383
- ↑ Dz.U. 1995 nr 93 poz. 464
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 165-166, ISBN 978-83-7495-133-3.
Linki zewnętrzne
- Cerkwica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 535.
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Przysiółki wsi |
