Rzeczyca (powiat tomaszowski): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m int. |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Polska miejscowość infobox}} |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|zdjęcie = |
|zdjęcie = |
||
|opis zdjęcia = |
|opis zdjęcia = |
||
|dopełniacz nazwy = Rzeczycy |
|||
|województwo = łódzkie |
|województwo = łódzkie |
||
|powiat = [[Powiat tomaszowski (województwo łódzkie)|tomaszowski]] |
|powiat = [[Powiat tomaszowski (województwo łódzkie)|tomaszowski]] |
Wersja z 06:07, 12 lip 2021
Artykuł |
51°35′48″N 20°17′26″E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
51°34'59.9"N, 20°16'59.9"E |
- błąd |
14 m |
Odległość |
1653 m |
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
1531 |
Strefa numeracyjna |
44 |
Kod pocztowy |
97-220 |
Tablice rejestracyjne |
ETM |
SIMC |
0551527[1] |
Położenie na mapie gminy Rzeczyca | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego | |
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego | |
51°35′48″N 20°17′26″E/51,596667 20,290556 | |
Strona internetowa |
Rzeczyca – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona na pograniczu Równiny Piotrkowskiej i Doliny Białobrzeskiej, w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Rzeczyca.
Miejscowość jest siedzibą gminy Rzeczyca.
Wieś królewska tenuty inowłodzkiej, położona w powiecie brzezińskim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku[2]. Rzeczyca uzyskała lokację miejską przed 1775 rokiem, zdegradowana przed 1793 rokiem[3]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego.
Ze wsią związanych jest kilku znanych ludzi. Mieszkał tu Jędrzej Kitowicz, znany XVIII-wieczny kronikarz, który zasłynął swoimi „Pamiętnikami”. Inną znaną postacią związaną z Rzeczycą jest pisarka Narcyza Żmichowska, która przebywając w Rzeczycy w latach 1842–1845 napisała swoje największe dzieło „Poganka”, a także prowadziła nielegalną szkołę wiejską. Z Rzeczycą związana jest również rodzina znanych aktorów – Cezarego i Radosława Pazury.
W 1857 roku majątek Rzeczyca nabył Wincenty Szweycer[4]. Po jego śmierci (1872) majątek przejął jego młodszy syn Michał Teofil Adam Szweycer (1843–1919)[5], a następnie wnuk Michał Szweycer (1885–1959), właściciel majątku Rzeczyca, Lubocz i Bartoszówka. Majątek Rzeczyca należał do rodziny Szweycerów aż do 1945, kiedy uległ konfiskacie[6].
Zabytki
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[7] na listę zabytków wpisane są obiekty:
- kościół parafialny pw. św. Katarzyny, 1890-91, nr rej.: A/24 z 15.11.2005
- cmentarz kościelny, jw.
- park dworski, nr rej.: 796 z 27.12.1967
- karczma, nr rej.: 797 z 27.12.1967
Ludzie związani z Rzeczycą
- Józef Kępa (ur. 18 maja 1928, zm. 28 kwietnia 1998 w Warszawie) – polski historyk i działacz komunistyczny. Poseł na Sejm PRL V, VI i VII kadencji, wiceprezes Rady Ministrów (1976–1979) i minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska (1979–1981)[8].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ TERYT
- ↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 65
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 68-69.
- ↑ Krzysztof Tomasz Witczak: Szweycer (Szwejcer), Wincenty Korneli Feliks. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 49. Warszawa–Kraków: Polska Akademia Nauk i Polska Akademia Umiejętności – Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2014, s. 489.
- ↑ Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny, cz. 4, Warszawa 1998, s. 141–143.
- ↑ Anna Gronczewska, Znane rody województwa łódzkiego: Szweycerowie, właściciele Rzeczycy i ziem łaskich, „Magazyn Rodzinny” z 14 XI 2009 r., dodatek do pisma „Polska Dziennik Łódzki” 2009 nr 267 (22.358), s. 2.
- ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 19 września 2008].
- ↑ Kępa Józef, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-10-25] .
Linki zewnętrzne
- Rzeczyca 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 131 .