Carl Friedrich von Weizsäcker: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Twórczość: kat. |
drobne techniczne |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
Urodził się w Kilonii, jako syn dyplomaty [[Ernst von Weizsäcker|Ernsta von Weizsäckera]]. Jego młodszym bratem był [[Richard von Weizsäcker]], późniejszy [[prezydenci Niemiec|prezydent RFN]] i zjednoczonych Niemiec. Jego synem jest [[Ernst Ulrich von Weizsäcker]]. |
Urodził się w Kilonii, jako syn dyplomaty [[Ernst von Weizsäcker|Ernsta von Weizsäckera]]. Jego młodszym bratem był [[Richard von Weizsäcker]], późniejszy [[prezydenci Niemiec|prezydent RFN]] i zjednoczonych Niemiec. Jego synem jest [[Ernst Ulrich von Weizsäcker]]. |
||
W latach [[1929]]-[[1933]] Weizsäcker studiował fizykę, matematykę i astronomię w [[Berlin]]ie, [[Getynga|Getyndze]] i [[Lipsk]]u, był uczniem [[Werner Heisenberg|Wernera Heisenberga]] i [[Niels Bohr|Nielsa Bohra]]. W [[1933]] uzyskał doktorat, w [[1936]] habilitował się. W latach [[1942]]-[[1944]] wykładał fizykę teoretyczną w [[Strasburg]]u. W czasach Trzeciej Rzeszy uczestniczył w badaniach nad niemiecką bronią atomową. W [[1945]] roku został internowany w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W latach [[1946]]-[[1957]] pracował jako kierownik działu w Instytucie Maxa Plancka w Getyndze. W latach 1957-1969 wykładał filozofię na uniwersytecie w Hamburgu. W latach [[1970]]-[[1980]] kierował [[Instytut Maxa Plancka|Instytutem Maxa Plancka]]. |
W latach [[1929]]-[[1933]] Weizsäcker studiował fizykę, matematykę i astronomię w [[Berlin]]ie, [[Getynga|Getyndze]] i [[Lipsk]]u, był uczniem [[Werner Heisenberg|Wernera Heisenberga]] i [[Niels Bohr|Nielsa Bohra]]. W [[1933]] uzyskał doktorat, w [[1936]] habilitował się. W latach [[1942]]-[[1944]] wykładał fizykę teoretyczną w [[Strasburg]]u. W czasach Trzeciej Rzeszy uczestniczył w [[Uranverein|badaniach]] nad niemiecką bronią atomową. W [[1945]] roku został internowany w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W latach [[1946]]-[[1957]] pracował jako kierownik działu w Instytucie Maxa Plancka w Getyndze. W latach 1957-1969 wykładał filozofię na uniwersytecie w Hamburgu. W latach [[1970]]-[[1980]] kierował [[Instytut Maxa Plancka|Instytutem Maxa Plancka]]. |
||
Był członkiem Rady Naukowej [[Instytut Nauk o Człowieku|Instytutu Nauk o Człowieku]]. |
Był członkiem Rady Naukowej [[Instytut Nauk o Człowieku|Instytutu Nauk o Człowieku]]. |
||
W [[1989]] został laureatem [[Nagroda Templetona|Nagrody Templetona]]. |
W [[1989]] został laureatem [[Nagroda Templetona|Nagrody Templetona]]. |
Wersja z 04:12, 1 lut 2021
Carl Friedrich Freiherr von Weizsäcker (ur. 28 czerwca 1912 w Kilonii – zm. 28 kwietnia 2007 w Söcking) - niemiecki fizyk i filozof. Był ostatnim żyjącym członkiem grupy pracującej nad bronią atomową dla III Rzeszy. Twórca wzoru Weizsäckera, odkrywca tzw. cyklu węglowego.
Urodził się w Kilonii, jako syn dyplomaty Ernsta von Weizsäckera. Jego młodszym bratem był Richard von Weizsäcker, późniejszy prezydent RFN i zjednoczonych Niemiec. Jego synem jest Ernst Ulrich von Weizsäcker.
W latach 1929-1933 Weizsäcker studiował fizykę, matematykę i astronomię w Berlinie, Getyndze i Lipsku, był uczniem Wernera Heisenberga i Nielsa Bohra. W 1933 uzyskał doktorat, w 1936 habilitował się. W latach 1942-1944 wykładał fizykę teoretyczną w Strasburgu. W czasach Trzeciej Rzeszy uczestniczył w badaniach nad niemiecką bronią atomową. W 1945 roku został internowany w Wielkiej Brytanii. W latach 1946-1957 pracował jako kierownik działu w Instytucie Maxa Plancka w Getyndze. W latach 1957-1969 wykładał filozofię na uniwersytecie w Hamburgu. W latach 1970-1980 kierował Instytutem Maxa Plancka. Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Nauk o Człowieku. W 1989 został laureatem Nagrody Templetona.
Twórczość
- 1943 - Zum Weltbild der Physik
- 1948 - Die Geschichte der Natur
- 1957 - Atomenergie und Atomzeitalter
- 1959 - Christlicher Glaube und Naturwissenchaft
- 1963 - Bedingungen des Friedens
- 1964 - Die Tragweite der Wissenschaft
- 1969 - Der ungesicherte Friede
- 1971 - Die Einheit der Natur ("Jedność przyrody", tłum. K. Napiórkowski i in., wyd pol. 1978)
- 1977 - Das Garten des Menschlichen
- 1986 - Die Verantwortung der Wissenschaft im Atomzeitalter
- 1989 - Deutlichkeit. Beiträge zu politischen und religiösen Gegenwartsfragen
- 1990 - Wahrnehmung der Neuzeit
- 1992 - Der Garten des Menschlichen
- 1994 - Der bedrohte Friede - heute
- 1997 - Bedingungen des Friedens
- 2002 - Aufbau der Physik
- 2002 - Zum Weltbild der Physik
- ISNI: 0000000109135145
- VIAF: 71399085
- LCCN: n79097438
- GND: 118630717
- NDL: 00460543
- BnF: 11929048f
- SUDOC: 027195058
- NLA: 35598708
- NKC: jn19990009036
- DBNL: weiz001
- BNE: XX1047981
- NTA: 068304943
- BIBSYS: 90062290
- CiNii: DA00798856
- Open Library: OL2674976A
- PLWABN: 9810544622505606
- NUKAT: n95202189
- J9U: 987007269736305171
- PTBNP: 806149
- CANTIC: a10438634
- LNB: 000211813
- NSK: 000132632
- CONOR: 61672803
- BNC: 000077794
- ΕΒΕ: 238239
- BLBNB: 000385963
- KRNLK: KAC199629612
- LIH: LNB:V*148029;=BK