Jezioro Mikorzyńskie: Różnice pomiędzy wersjami
52°20′55″N 18°18′12″E/52,348611 18,303333| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Jezioro infobox}} |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
|miasta nadbrzeżne = [[Mikorzyn (powiat koniński)|Mikorzyn]], [[Wąsosze (województwo wielkopolskie)|Wąsosze]], [[Półwiosek Stary]], [[Lubomyśle]] |
|miasta nadbrzeżne = [[Mikorzyn (powiat koniński)|Mikorzyn]], [[Wąsosze (województwo wielkopolskie)|Wąsosze]], [[Półwiosek Stary]], [[Lubomyśle]] |
||
|region = |
|region = |
||
|wysokość |
|wysokość lustra = |
||
|wyspy = |
|wyspy = |
||
|powierzchnia = 2,51 km² |
|powierzchnia = 2,51 km² |
||
Wersja z 10:39, 30 lip 2018
 Widok na wschodni brzeg Jeziora Mikorzyńskiego | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
2,51 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
0,029 km³ |
| Hydrologia | |
| Rodzaj jeziora |
rynnowe |
Położenie na mapie gminy Ślesin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu konińskiego  | |
| 52°20′55″N 18°18′12″E/52,348611 18,303333
| |
Jezioro Mikorzyńskie[1] – jezioro pochodzenia polodowcowego typu rynnowego w gminie Ślesin koło Konina na Pojezierzu Gnieźnieńskim o znacznym wydłużeniu z południa na północ i dobrze rozwiniętej linii brzegowej. Od północy połączone jest z Jeziorem Ślesińskim, od południa z Jeziorem Pątnowskim.
Wchodzi w skład ciągu jezior rynnowych (tzw. rynna goplańska) stanowiących ślad cyrkulacji wód w podłożu lodowca. Nad jego brzegami znajdują się Ślesin, Mikorzyn, Wąsosze, Półwiosek Stary, Lubomyśle. Od lat 50. jezioro to jest częścią 32-kilometrowego Kanału Ślesińskiego[2]. Jezioro stało się główną atrakcją turystyczną tego obszaru z licznymi ośrodkami wypoczynkowymi. Do wód akwenu dostają się wody ciepłownicze z niedalekich elektrowni w Koninie co sprawia, że temperatura wody jest podwyższona, latem często oscyluje wokół 25 °C.
Na podstawie badań przeprowadzonych w 2003 roku, jezioro zakwalifikowano do III klasy czystości pod względem bakteriologicznym i II klasy pod względem fizykochemicznym[potrzebny przypis]. W południowo-wschodniej części na odcinku 1750 m znajduje się grobla oraz żelbetonowa ściana. Umocnienia te są końcowymi elementami kanału zrzutowego elektrowni konińskich. Dno opada stromą skarpą tworząc 5 wyraźnych zagłębień w akwenie, w środkowej części osiągając największe głębokości. Jest to najgłębsze jezioro spośród jezior konińskich. Pod względem rybackim jezioro typu leszczowego. Występują tu leszcze, krąpie, ukleje, okonie, sandacze, płocie, jazgarze, cierniki, liny i węgorze. Dobre warunki do tarła, żerowania i wzrostu ryb ze względu na dużo roślinności zanurzonej.
Wokół jeziora, zwłaszcza po wschodniej części, duże powierzchnie stanowią lasy mieszane. Atrakcję turystyczną stanowią stare parki podworskie między innymi w Wąsoszach i Piotrkowicach.
W południowej części znajduje się wyspa Klary zwana też wyspą Zakochanych. Nazwa wyspy związana jest z miejscową legendą[3].
Przypisy
- ↑ Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 2: Wody stojące. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, s. 213. ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Opis śródlądowych dróg wodnych oraz ich parametry eksploatacyjne. [dostęp 4.10.2009]. (pol.).
- ↑ Jacek Wojciechowski: Mikorzyn. [dostęp 4.10.2009]. (pol.).