Pori (2005): Różnice pomiędzy wersjami

Pori (83)
	; {{{opis grafiki}}}
Klasa	kuter rakietowy
Typ	Hamina
Projekt	PV 50
Oznaczenie NATO	{{{oznaczenie NATO}}}
	Historia
Stocznia	Finnyards, Rauma
Początek budowy	{{{początek budowy}}}
	Merivoimat
Nazwa	„Pori” (83)
Wejście do służby	19 czerwca 2006
Los okrętu	w służbie (2018)
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 235 ton; pełna: 270 t
Długość	całkowita: 50,8 metra; 44,3 m na KLW
Szerokość	8,3 m
Zanurzenie	2 m
	Napęd
	2 silniki wysokoprężne MTU o łącznej mocy 7510 KM; 2 pędniki strugowodne
Prędkość	32 węzły
Zasięg	500 Mm przy prędkości 30 węzłów
	Sensory
	radary EADS TRS-3D, Furuno; sonary Simrad Subdea Toadfish, Finnyards Sonac/PTA
	Uzbrojenie
	4 wyrzutnie pocisków rakietowych RBS-15SF (1 x IV); 1 armata Bofors kal. 57 mm; 1 wyrzutnia rakiet plot. Umkhonto (1 x VIII); 2 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm (2 x I); zrzutnia bg, miny
Załoga	19-20
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:04, 27 sty 2018

Pori (83) – fiński kuter rakietowy z początku XXI wieku, jedna z czterech jednostek typu Hamina. Okręt został zbudowany w stoczni Finnyards w Rauma, a do służby w Fińskiej Marynarce Wojennej wszedł 19 czerwca 2006 roku. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2018 rok).

Projekt i budowa

Prace projektowe nad kutrami rakietowymi 4. generacji rozpoczęto w Finlandii tuż po zakończeniu budowy okrętów typu Rauma^[1]. Nowa konstrukcja (pod oznaczeniem PV 50) była rozwinięciem poprzedniego projektu, powielając większość systemów (wielkość, uzbrojenie, napęd i wyposażenie) z niewielkimi modyfikacjami^[1]^[2]. Priorytetem konstruktorów była redukcja wartości pól fizycznych okrętu, co zaowocowało zastosowaniem nowej nadbudówki^[1]. Początkowo planowano budowę jedynie dwóch jednostek, jednak po anulowaniu programu budowy poduszkowców rakietowych typu NB-432 zamówienie powiększono o dwa kolejne okręty^[2].

„Pori” został zamówiony w stoczni Finnyards w Rauma 15 lutego 2005 roku jako czwarty okręt typu Hamina, a umowa opiewała na 21,7 mln euro^[2]^[3]. Nieznana jest data położenia stępki ani wodowania^[2].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt jest kutrem rakietowym o długości całkowitej 50,8 metra (44,3 metra na konstrukcyjnej linii wodnej), szerokości całkowitej 8,3 metra i zanurzeniu 2 metry^[4]^[5]. Gładkopokładowy kadłub jednostki został wykonany ze spawanych sekcji blachy aluminiowej^[1]^[2]. Podzielony jest na siedem przedziałów wodoszczelnych: (od dziobu): I – skrajnik dziobowy, II – umywalnie, III – pomieszczenia mieszkalne załogi, IV – bojowe centrum informacyjne (BCI), V – siłownia dziobowa, VI – siłownia rufowa i VII – skrajnik rufowy z mechanizmami pędników^[2]. Masywną nadbudówkę typu stealth wykonano z kompozytów poliestrowo-szklanych wzmocnionych włóknami kevlarowymi^[1]^[2]. Zarówno kadłub, jak i nadbudówkę pokryto materiałem absorbującym i rozpraszającym fale radarowe (HPA-1), a niski poziom pola magnetycznego jest dodatkowo redukowany poprzez okrętowy system demagnetyzacyjny^[1]^[2]. Wyporność standardowa wynosi 235 ton, zaś pełna 270 ton^[4]^[6]. Siłownię okrętu stanowią dwa turbodoładowane 16-cylindrowe silniki wysokoprężne w układzie V MTU 16V538 TB93 o łącznej mocy 7510 KM przy 1900 obr./min, napędzające poprzez dwustopniową przekładnię redukcyjną Velmet M1HC-420 ES dwa pędniki strugowodne KaMeWa 90SII (o maksymalnym wychyleniu +/-65°)^[7]^[8]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 32 węzły^[4]^[6]. Okręt może zabrać 88 m³ mazutu, co zapewnia zasięg wynoszący 500 Mm przy prędkości 30 węzłów^[4]^[5]. Energię elektryczną zapewniają dwa generatory prądu zmiennego 220 V Saab-Scania 11DGSJGM o mocy 295 KM każdy^[4]^[7]. Siłownią zarządza automatyczny system nadzoru CAE Valmarine, który umożliwia jej bezwachtową pracę, a kolektory wydechowe wyposażono w instalację chłodzenia spalin wodą zaburtową norweskiej firmy Mecmar AS^[4]^[7]. Autonomiczność okrętu wynosi 5 dób^[4].

Główne uzbrojenie okrętu stanowi poczwórna wyrzutnia przeciwokrętowych pocisków rakietowych RBS-15SF3 produkcji szwedzkiej, umieszczona na śródokręciu, w tylnej części nadbudówki^[9]. Pocisk rozwija prędkość 0,8 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 200 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 100 km^[5]. Na dziobie w wieży umieszczono pojedynczą armatę uniwersalną Bofors kalibru 57 mm Mark 3 L/70^[5]^[10]. Masa naboju wynosi 2,6 kg, donośność 17 000 metrów i szybkostrzelność teoretyczna 220 strz./min^[5]. W nadbudówce zainstalowano też pionową ośmioprowadnicową wyrzutnię rakiet plot. Umkhonto-IR (o zasięgu 12 km, prędkości 2 Ma i masie głowicy bojowej 22 kg)^[7]^[11]. Broń małokalibrową stanowią umieszczone na nadbudówce na wysokości masztu dwa pojedyncze stanowiska wkm Ittk (licencyjne radzieckie NSW) kal. 12,7 mm^[5]^[11].

Broń przeciwpodwodną stanowi zrzutnia bomb głębinowych^[5]^[6]. Okręt może też przenosić do 10 min typu Merimiina 2000^[11]^[12].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje system walki EADS ANCS SQ 2000, radar dozoru ogólnego EADS TRS-3D/16ES, radar nawigacyjny Furuno, system kierowania ogniem CEROS 200, głowica optroniczna Sagem EOMS NG, system walki radioelektronicznej Thales SIEWS DR 3000, sonar kadłubowy Simrad Subdea Toadfish, sonar holowany Finnyards Sonac/PTA (z 78-metrową pasywną anteną), system IFF EADS MSSR 2000, zintegrowany system łączności ICS-2000, ostrzegacz o opromieniowaniu laserowym EADS COLDS oraz system nawigacyjny oparty na ECDIS i AIS^[5]^[12]^[13].

Jednostka została dostosowana do biernej obrony przeciwatomowej i przeciwchemicznej. W tym celu zamontowano 50 dysz do zraszania i spłukiwania okrętu wodą morską, a pomieszczenia wewnętrzne chronione są specjalnymi uszczelkami^[1]^[2].

Załoga okrętu składa się z 5 oficerów oraz 14-15 marynarzy^[4]^[12]^[a].

Służba

„Pori” został wcielony do służby w Fińskiej Marynarce Wojennej w dniu 19 czerwca 2006 roku^[2]^[7]. Kuter otrzymał numer burtowy 83^[2]^[5].

Wraz z bliźniaczymi kutrami „Pori” bazuje w Upinniemi (na południe od Kirkkonummi)^[2]^[5]. 4 stycznia 2018 roku Patria i Saab zawarły kontrakt na modernizację i dozbrojenie kutrów typu Hamina, warty 205 mln USD (prace mają objąć m.in. instalację systemu zwalczania okrętów podwodnych opartego na torpedach Saab NLT i nowego zintegrowanego systemu łączności TactiCall, a także modernizację systemu walki^[14].

Okręt nadal służy w fińskiej flocie (stan na 2018 rok)^[15].

Uwagi

↑ Według Saunders 2009 ↓, s. 235 załoga liczy 29 osób.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Grotnik 2005 ↓, s. 48.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 5.
↑ Grotnik 2005 ↓, s. 51.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 6.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Saunders 2009 ↓, s. 235.
↑ ^a ^b ^c Saunders 2004 ↓, s. 213.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Grotnik 2005 ↓, s. 49.
↑ Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 5-6.
↑ Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 7.
↑ Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 4.
↑ ^a ^b ^c Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 8.
↑ ^a ^b ^c Grotnik 2005 ↓, s. 50.
↑ Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 6-7.
↑ zbiam.pl 2018 ↓.
↑ worldwarships.com 2018 ↓.

Bibliografia

Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Ścigacze rakietowe typu Hamina. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 3 (99), 2010. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
Tomasz Grotnik. Ścigacze rakietowe typu Hamina. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 5, 2005. Magnum-X. ISSN 1230-1655.
Pori. www.worldwarships.com. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
Łukasz Pacholski: Patria i Saab zmodernizują okręty typu Hamina. zbiam.pl. [dostęp 2018-01-26].
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).

[14] Według Saunders 2009 ↓, s. 235 załoga liczy 29 osób.

[CITEREFGrotnik200548-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Grotnik 2005 ↓, s. 48.

[CITEREFChałaCzajkowski20105-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 5.

[CITEREFGrotnik200551-3] Grotnik 2005 ↓, s. 51.

[CITEREFChałaCzajkowski20106-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 6.

[CITEREFSaunders2009235-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Saunders 2009 ↓, s. 235.

[CITEREFSaunders2004213-6] Saunders 2004 ↓, s. 213.

[CITEREFGrotnik200549-7] Grotnik 2005 ↓, s. 49.

[CITEREFChałaCzajkowski20105-6-8] Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 5-6.

[CITEREFChałaCzajkowski20107-9] Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 7.

[CITEREFChałaCzajkowski20104-10] Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 4.

[CITEREFChałaCzajkowski20108-11] Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 8.

[CITEREFGrotnik200550-12] Grotnik 2005 ↓, s. 50.

[CITEREFChałaCzajkowski20106-7-13] Chała i Czajkowski 2010 ↓, s. 6-7.

[CITEREFzbiam.pl2018-15] zbiam.pl 2018 ↓.

[CITEREFworldwarships.com2018-16] worldwarships.com 2018 ↓.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[a]

[14]

[15]

@@ Linia 59: / Linia 59: @@
 Okręt jest kutrem rakietowym o [[Długość całkowita (statek)|długości całkowitej]] 50,8 [[metr]]a (44,3 metra na [[Wodnica (okrętownictwo)|konstrukcyjnej linii wodnej]]), [[Szerokość całkowita|szerokości całkowitej]] 8,3 metra i [[zanurzenie|zanurzeniu]] 2 metry{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=6}}{{odn|Saunders|2009|s=235}}. [[Pokład statku|Gładkopokładowy]] [[Kadłub statku wodnego|kadłub]] jednostki został wykonany ze [[Połączenie spawane|spawanych]] sekcji [[Stopy aluminium|blachy aluminiowej]]{{odn|Grotnik|2005|s=48}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=5}}. Podzielony jest na siedem [[Przedział wodoszczelny|przedziałów wodoszczelnych]]: (od [[Dziób jednostki pływającej|dziobu]]): I – [[skrajnik dziobowy]], II – umywalnie, III – pomieszczenia mieszkalne załogi, IV – bojowe centrum informacyjne (BCI), V – siłownia dziobowa, VI – siłownia [[Rufa|rufowa]] i VII – [[skrajnik rufowy]] z mechanizmami [[Pędnik wodnoodrzutowy|pędników]]{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=5}}. Masywną nadbudówkę typu [[stealth]] wykonano z [[Laminaty#Laminat_poliestrowo-szklany_(PS)|kompozytów poliestrowo-szklanych]] wzmocnionych [[Włókna syntetyczne|włóknami]] [[kevlar]]owymi{{odn|Grotnik|2005|s=48}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=5}}. Zarówno kadłub, jak i nadbudówkę pokryto materiałem absorbującym i rozpraszającym fale radarowe (HPA-1), a niski poziom [[Pole magnetyczne|pola magnetycznego]] jest dodatkowo redukowany poprzez okrętowy [[Rozmagnesowanie|system demagnetyzacyjny]]{{odn|Grotnik|2005|s=48}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=5}}. [[Wyporność]] standardowa wynosi 235 [[tona|ton]], zaś pełna 270 ton{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=6}}{{odn|Saunders|2004|s=213}}. Siłownię okrętu stanowią dwa [[Turbosprężarka|turbodoładowane]] [[Cylinder (mechanika)|16-cylindrowe]] [[Silnik o zapłonie samoczynnym|silniki wysokoprężne]] w [[Silnik widlasty|układzie V]] [[MTU Friedrichshafen|MTU]] 16V538 TB93 o łącznej mocy 7510 [[Koń mechaniczny|KM]] przy 1900 [[RPM (jednostka miary)|obr./min]], napędzające poprzez dwustopniową przekładnię redukcyjną Velmet M1HC-420 ES dwa pędniki strugowodne KaMeWa 90SII (o maksymalnym wychyleniu +/-65°){{odn|Grotnik|2005|s=49}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=5-6}}. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 32 [[węzeł (jednostka prędkości)|węzły]]{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=6}}{{odn|Saunders|2004|s=213}}. Okręt może zabrać 88 [[Metr sześcienny|m³]] [[mazut]]u, co zapewnia zasięg wynoszący 500&nbsp;Mm przy prędkości 30 węzłów{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=6}}{{odn|Saunders|2009|s=235}}. Energię elektryczną zapewniają dwa [[Agregat prądotwórczy|generatory]] [[Prąd zmienny|prądu zmiennego]] 220 [[Wolt|V]] [[Saab Automobile AB|Saab-Scania]] 11DGSJGM o mocy 295 KM każdy{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=6}}{{odn|Grotnik|2005|s=49}}. Siłownią zarządza automatyczny system nadzoru CAE Valmarine, który umożliwia jej bezwachtową pracę, a kolektory wydechowe wyposażono w instalację chłodzenia spalin wodą zaburtową [[Norwegia|norweskiej]] firmy Mecmar AS{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=6}}{{odn|Grotnik|2005|s=49}}. [[Autonomiczność okrętu]] wynosi 5 [[doba|dób]]{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=6}}.
-Główne uzbrojenie okrętu stanowi poczwórna wyrzutnia [[Przeciwokrętowy pocisk manewrujący|przeciwokrętowych pocisków rakietowych]] [[RBS15|RBS-15SF3]] produkcji [[Szwecja|szwedzkiej]], umieszczona na [[Śródokręcie|śródokręciu]], w tylnej części nadbudówki{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=7}}. Pocisk rozwija prędkość 0,8 [[Liczba Macha|Ma]], masa głowicy bojowej wynosi 200 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 100 km{{odn|Saunders|2009|s=235}}. Na [[Dziób jednostki pływającej|dziobie]] w [[Wieża artyleryjska|wieży]] umieszczono pojedynczą armatę uniwersalną [[Bofors]] [[Kaliber broni|kalibru]] 57 mm Mark 3 L/70{{odn|Saunders|2009|s=235}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=4}}. Masa [[Nabój|naboju]] wynosi 2,6 kg, [[donośność broni|donośność]] 17&nbsp;000 metrów i [[szybkostrzelność]] teoretyczna 220 strz./min{{odn|Saunders|2009|s=235}}. W nadbudówce zainstalowano też pionową ośmioprowadnicową wyrzutnię [[Rakietowy pocisk przeciwlotniczy|rakiet plot.]] [[Umkhonto]]-IR (o zasięgu 12 km, prędkości 2 Ma i masie głowicy bojowej 22 kg){{odn|Grotnik|2005|s=49}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=8}}. Broń małokalibrową stanowią umieszczone na nadbudówce na wysokości masztu pojedyncze stanowiska [[Wielkokalibrowy karabin maszynowy|wkm]] Ittk (licencyjne [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckie]] [[Karabin maszynowy NSW|NSW]]) kal. 12,7 mm{{odn|Saunders|2009|s=235}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=8}}.
+Główne uzbrojenie okrętu stanowi poczwórna wyrzutnia [[Przeciwokrętowy pocisk manewrujący|przeciwokrętowych pocisków rakietowych]] [[RBS15|RBS-15SF3]] produkcji [[Szwecja|szwedzkiej]], umieszczona na [[Śródokręcie|śródokręciu]], w tylnej części nadbudówki{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=7}}. Pocisk rozwija prędkość 0,8 [[Liczba Macha|Ma]], masa głowicy bojowej wynosi 200 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 100 km{{odn|Saunders|2009|s=235}}. Na [[Dziób jednostki pływającej|dziobie]] w [[Wieża artyleryjska|wieży]] umieszczono pojedynczą armatę uniwersalną [[Bofors]] [[Kaliber broni|kalibru]] 57 mm Mark 3 L/70{{odn|Saunders|2009|s=235}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=4}}. Masa [[Nabój|naboju]] wynosi 2,6 kg, [[donośność broni|donośność]] 17&nbsp;000 metrów i [[szybkostrzelność]] teoretyczna 220 strz./min{{odn|Saunders|2009|s=235}}. W nadbudówce zainstalowano też pionową ośmioprowadnicową wyrzutnię [[Rakietowy pocisk przeciwlotniczy|rakiet plot.]] [[Umkhonto]]-IR (o zasięgu 12 km, prędkości 2 Ma i masie głowicy bojowej 22 kg){{odn|Grotnik|2005|s=49}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=8}}. Broń małokalibrową stanowią umieszczone na nadbudówce na wysokości masztu dwa pojedyncze stanowiska [[Wielkokalibrowy karabin maszynowy|wkm]] Ittk (licencyjne [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckie]] [[Karabin maszynowy NSW|NSW]]) kal. 12,7 mm{{odn|Saunders|2009|s=235}}{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=8}}.
 Broń [[Zwalczanie okrętów podwodnych|przeciwpodwodną]] stanowi zrzutnia [[Bomba głębinowa|bomb głębinowych]]{{odn|Saunders|2009|s=235}}{{odn|Saunders|2004|s=213}}. Okręt może też przenosić do 10 [[Mina morska|min]] typu Merimiina 2000{{odn|Chała|Czajkowski|2010|s=8}}{{odn|Grotnik|2005|s=50}}.