Przejdź do zawartości

Mieczysław Paluch: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m poprawiam przekierowania
m zmiana adresu filmu
Linia 53: Linia 53:


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.o-nauce.pl/film/mieczyslaw-paluch-czlowiek-powstaniec-dowodca,93 "Mieczysław Paluch - Człowiek, Powstaniec, Dowódca - Powstanie Wielkopolskie, Powstania Śląskie, Wyspa Wężów" - film dokumentalno-biograficzny]
* [http://o-nauce.pl/powstanie-wielkopolskie/mieczyslaw-paluch-czlowiek-powstaniec-dowodca-powstanie-wielkopolskie-powstania-slaskie-wyspa-wezow/ "Mieczysław Paluch - Człowiek, Powstaniec, Dowódca - Powstanie Wielkopolskie, Powstania Śląskie, Wyspa Wężów" - film dokumentalno-biograficzny]


{{SORTUJ:Paluch, Mieczysław}}
{{SORTUJ:Paluch, Mieczysław}}

Wersja z 00:50, 28 gru 2017

Mieczysław Paluch
Ilustracja
major artylerii major artylerii
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1888
Trzemżal

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1942
Rothesay

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

62 Pułk Piechoty (II RP)
4 Kujawski Pułk Artylerii Lekkiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi II stopnia

Mieczysław Sylwester Paluch (ur. 10 grudnia 1888 w Trzemżalu, w pow. mogileńskim, zm. 18 lipca 1942 w Rothesay) – powstaniec wielkopolski i śląski, major artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej, uczył się w progimnazjum w Trzemesznie, gdzie wstąpił do tajnej organizacji samokształceniowo-niepodległościowej Towarzystwa Tomasza Zana[1], potem w gimnazjum w Gnieźnie. Relegowany ze szkoły za przynależnść do T.T.Z i manifestację polskości, do matury przygotowywał się jako ekstern w Wągrowcu, a zdał w Międzyrzeczu[2]. Studiował w berlińskiej szkole handlowej, ale naukę przerwało powołanie do wojska[2]. Podczas I wojny światowej w artylerii niemieckiej, walczył na froncie zachodnim[2]. W 1916 roku został awansowany na podporucznika. Podczas służby prowadził bardzo aktywną agitację narodową wśród żołnierzy-Polaków, zyskując nawet przydomek trybuna ludowego[3].

W 1918 roku zdezerterował i przyjechał do Poznania, gdzie aktywnie zaangażował się w przygotowania powstania zbrojnego. W końcu grudnia 1918 roku uczestniczył w walkach na ulicach Poznania. Potem był szefem sztabu Grupy pułkownika Kazimierza Grudzielskiego. Od 1 lipca 1919 roku dowodził 8 Pułkiem Strzelców Wielkopolskich. Został usunięty z dowództwa pułku przez dowódcę 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. 30 października 1919 roku głównodowodzący Wojsk Polskich byłego zaboru pruskiego, generał piechoty Józef Dowbor-Muśnicki zatwierdził decyzję dowódcy dywizji i przeniósł go do dyspozycji Dowództwa Frontu Wielkopolskiego, do czasu „rozstrzygnięcia sprawy o nim”[4]. Przyczyną konfliktów z dowództwem powstania była niezwykle ambitna osobowość Palucha i jego skłonność do sporów. W jednym z istotniejszych sporów chodziło o podporządkowanie kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa, dowodzonej przez Palucha, polsko-niemieckiej Komendzie Miasta Poznania, powołanej 28 grudnia 1918. W miejsce tego Paluch zaproponował Komisariatowi Naczelnej Rady Ludowej wypowiedzenie Niemcom małej wojny, której działaniami miałby pokierować (zostało to potraktowane jako niesubordynacja, a konsekwencją było pozbawienie Palucha dowództwa nad Służbą Straży i Bezpieczeństwa)[3].

Był jednym z dowódców II powstania śląskiego. W czasie plebiscytu na Górnym Śląsku stanął na czele Centrali Wychowania Fizycznego, organizacji będącej faktycznie głównym ośrodkiem organizacyjnym przyszłej armii powstańczej.

W 1924 roku był majorem rezerwy 4 Pułku Artylerii Lekkiej ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku, a dziesięć lat później zajmował 34. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwy artylerii. Pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń i posiadał przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII.

W czasie II wojny światowej skierowany do obozu odosobnienia w Cerizay[5], przydzielony do Stacji Zbornej Oficerów Rothsay w Szkocji. Tam 18 lipca 1942 roku zmarł i został pochowany (grób nr 7)[6].

Ordery i odznaczenia

  1. ↑ Biografie. Powstanie Wielkopolskie Urząd niasta Poznania. [dostęp 2014-01-31].
  2. ↑ a b c Kronika powstań polskich 1794—1944. Warszawa: Wydawnictwo Kronika, s. 344. ISBN 83-86079-02-9.
  3. ↑ a b Bogusław Polak, Mieczysław Paluch (1888-1942), w: Kronika Miasta Poznania, nr 4/1985, s.22-28, ISSN 0137-3552
  4. ↑ Rozkaz dzienny Nr 243 Dowództwa Głównego Wojsk Polskich b. zaboru pruskiego z 30 października 1919 roku
  5. ↑ Mirosław Dymarski, Polskie obozy odosobnienia we Francji i w Wielkiej Brytanii w latach 1939-1942, w: Dzieje Najnowsze t. XXIX, 1997, 3, s. 116,
  6. ↑ Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946, Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, Londyn 1952, s. 30.
  7. ↑ 27 listopada 1929 „za zasługi na polu narodowem i społecznem” M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630

Bibliografia

  • Powstania śląskie – dowódcy
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 644, 763.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 133, 1002.
  • Antoni Czubiński, Mieczysław Sylwester Paluch (1888–1942). Organizator Powstania Wielkopolskiego i II Powstania Śląskiego, w: Zrodziła ich Ziemia Mogileńska (pod redakcją Czesława Łuczaka), Poznań 1997, s. 231–235 (tu miejsce urodzenia: Trzemeszno).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Paluch&oldid=51381810”