Przejdź do zawartości

Władysław Dziadosz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
→‎Ordery i odznaczenia: , WP:SK+mSK+ToS, uzup., źródła/przypisy
Linia 33: Linia 33:


== [[Order]]y i [[Odznaczenie|odznaczenia]] ==
== [[Order]]y i [[Odznaczenie|odznaczenia]] ==
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari]]
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari]]{{r|sl}}
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]]{{r|sl}}<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = | imię = | tytuł = Zaszczytne odznaczenie | czasopismo = Ilustrowany Kuryer Codzienny | wolumin = 315 | data = 14 listopada 1931}}</ref>
* [[Krzyż Walecznych]] – trzykrotnie
* [[Krzyż i Medal Niepodległości|Krzyż Niepodległości]]{{r|sl}}
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = | imię = | tytuł = Zaszczytne odznaczenie | czasopismo = Ilustrowany Kuryer Codzienny | wolumin = 315 | data = 14 listopada 1931}}</ref>
* [[Krzyż Walecznych]]{{r|sl}}
* [[Order Chrystusa (Portugalia)]] III klasy (1932)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154&list=1&pos=0#list|tytuł=CIDADÃOS ESTRANGEIROS AGRACIADOS COM ORDENS PORTUGUESAS|opublikowany=presidencia.pt|język=pt|data dostępu=2 maja 2011}}</ref>
* [[Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921|Medal za Wojnę]]{{r|sl}}
* [[Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości|Medal Dziesięciolecia]]<ref name=sl>{{Cytuj książkę | autor = [[Stanisław Łoza]] (red.) | tytuł = Czy wiesz kto to jest? | wydanie = II popr | miejsce = Warszawa | wydawca = Główna Księgarnia Wojskowa | data = 1938 | strony = 158-159}}</ref>
* [[Order Chrystusa (Portugalia)|Order Chrystusa]] II i III klasy{{r|sl}}<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154&list=1&pos=0#list|tytuł=CIDADÃOS ESTRANGEIROS AGRACIADOS COM ORDENS PORTUGUESAS|opublikowany=presidencia.pt|język=pt|data dostępu=2 maja 2011}}</ref>
* [[Order Korony Włoch]] II klasy{{r|sl}}
* [[Order Korony Rumunii]] III klasy{{r|sl}}


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
__NOTOC__


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 11:28, 9 lip 2016

Władysław Dziadosz
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1893
Tarnów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

13 marca 1980
Londyn, Wielka Brytania

Zawód, zajęcie

prawnik

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Komandor Orderu Chrystusa

Władysław Dziadosz (ur. 13 lutego 1893[1] w Tarnowie, zm. 13 marca 1980 w Londynie) – doktor praw, major piechoty Wojska Polskiego, uczestnik walk o niepodległość, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, w latach 1934–1939 wojewoda kielecki.

Życiorys

Urodził się w rodzinie komisarza straży skarbowej. Ukończył I Gimnazjum w Tarnowie (1913), następnie wstąpił na wydział prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, który ukończył po przerwie wojennej w 1926, ze stopniem naukowym doktora praw. Należał do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej w Legionach – oficer II baonu 5 Pułku Piechoty Legionów, ciężko ranny w bitwie pod Konarami 23 maja 1915. W opinii swego ówczesnego przełożonego, gen. dyw. Leona Berbeckiego "był zawsze dowódcą dającym wzór honoru, pewności siebie w niebezpieczeństwie, wywierał wybitnie dodatni wpływ na szeregi i kolegów". W latach 1917–1918 komendant POW w Tarnowie, gdzie w październiku 1918 dowodził rozbrajaniem wojsk austriackich. Jeszcze w 1918 r. uczestnik bitwy o Lwów, później oficer Wojska Polskiego w stopniu majora w czasie wojny polsko-bolszewickiej. W 1924 w dalszym ciągu pełnił służbę w macierzystym 5 pp Leg. Później przeniesiony został do dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych (w tym okresie pozostawał oficerem nadetatowym 30 Pułku Strzelców Kaniowskich).

30 lipca 1929 przeniesiony ze stanowiska naczelnika wydziału w Urzędzie Wojewódzkim w Tarnopolu do Kielc, gdzie objął funkcję wicewojewody kieleckiego. Dekretem Ministra Spraw Wewnętrznych z 25 lutego 1930 został z kolei przeniesiony do Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku, gdzie powierzone zostało mu stanowisko wicewojewody białostockiego. Pełnił następnie funkcję dyrektora Biura Sejmu w Warszawie oraz naczelnika Wydziału Bezpieczeństwa w Urzędzie Wojewódzkim w Krakowie.

W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i figurował na liście starszeństwa oficerów stanu spoczynku sądowych w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 21 lokatą (z chwilą zakończenia zawodowej służby wojskowej przeniesiony został z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów sądowych).

3 lipca 1934 mianowany został na wojewodę kieleckiego, funkcję objął w dniu 9 lipca. Ostatni, najdłużej urzędujący wojewoda kielecki okresu międzywojennego, zadania swe wypełniał do agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę. Od 1939 na emigracji w Londynie. W czerwcu 1954 został ministrem spraw wewnętrznych i kierownikiem Ministerstwa dla Spraw Obywateli Polskich na Obczyźnie w rządzie Stanisława Mackiewicza, ale ustąpił z tych funkcji w sierpniu tegoż roku. Był członkiem I (1954-1957) i III Rady Rzeczypospolitej Polskiej (1963-1968).

  • chorąży – 2 lipca 1915
  • podporucznik – 1 listopada 1916
  • major – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 232 lokatę w korpusie oficerów zawodowych piechoty, a dziesięć lat później 21 w korpusie oficerów stanu spoczynku sądowych)
  1. W "Roczniku Oficerskim" z 1924 podano, że urodził się 12 lutego 1893.
  2. a b c d e f g h i Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 158-159.
  3. Zaszczytne odznaczenie. „Ilustrowany Kuryer Codzienny”. 315, 14 listopada 1931. 
  4. CIDADÃOS ESTRANGEIROS AGRACIADOS COM ORDENS PORTUGUESAS. presidencia.pt. [dostęp 2 maja 2011]. (port.).

Bibliografia

  • Dziadosz Władysław w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 8370665691, t. I s. 166.
  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 22.
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 133, 347.
  • Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 119, 170.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 368.
  • Romuald Turkowski Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972, wyd. Sejmowe, Warszawa 2001