Budynin

Budynin

{{{rodzaj miejscowości}}}
Cerkiew pw. Niepokalanego Poczęcia NMP
Państwo	lubelskie
Powiat	tomaszowski
Gmina	Ulhówek
Liczba ludności	210
Strefa numeracyjna	(+48) 84
Kod pocztowy	22-678
Tablice rejestracyjne	LTM
SIMC	0904285
Położenie na mapie województwa lubelskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Polska miejscowość infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | miejscowość podstawowa = | rodzaj miejscowości = | współrzędne = | alt zdjęcia = Nieznane pola: "flaga wsi", "sekundE", "minutE", "herb wsi", "stopniN", "sekundN", "minutN", "stopniE", "mapa wsi", "dopełniacz wsi" oraz "herb artykuł".

Budynin – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Ulhówek.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Zabytki

• Cerkiew greckokatolicka pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, obecnie kościół filialny rzymskokatolicki pw. Opieki NMP, należący do parafii w Machnówku. Wzniesiona w 1887 r., z zachowaniem tradycji dawnego budownictwa cerkiewnego, na miejscu drewnianej cerkwi istniejącej już w 1774 r. Budowla jest orientowana, drewniana, konstrukcji zrębowej, zwęgłowana na jaskółczy ogon, na podmurowaniu ceglanym. Bryła cerkwi jest trójdzielna: prezbiterium zamknięte trójbocznie, szersza nawa oraz węższy, równej szerokości z prezbiterium, babiniec, wszystkie kwadratowe. Do prezbiterium od strony północnej i południowej dostawiono dwie kwadratowe zakrystie. Poszczególne części przykryte są ośmiopolowymi kopułami z latarniami, a kopuły wsparte są na ośmiobocznych, wysokich tamburach. Wewnątrz w kopułach znajdują się ośmiopolowe, pozorne sklepienia, w zakrystiach natomiast stropy. Z zewnątrz w dolnej części widoczny jest wydatny okap wsparty na występujących belkach zrębu, ponad nim ściany oszalowane są deskami. Od strony zachodniej znajduje się balkon wsparty na czterech belkach oraz podparty dwoma słupami ujmującymi otwór wejściowy, kryty daszkiem pulpitowym podtrzymanym czterema słupami. W wejściu od strony zachodniej drzwi klepkowe, nad nimi zapisana jest data budowy cerkwi. Kopuły, pulpitowe dachy nad zakrystiami i zadaszenia kryte są blachą. Wewnątrz znajduje się polichromia o tradycjach barokowych, wykonana w 1892 r., z iluzjonistycznymi motywami architektonicznymi oraz przedstawieniami figuralnymi. Zachowały się dwa ołtarze boczne rokokowo-ludowe z XIX w., z ikonami malowanymi na desce: Chrystusa Pantokratora i Matki Boskiej z Dzieciątkiem, zapewne z II połowy XVIII w., gruntownie przemalowanymi. Ponadto w skład wyposażenia cerkwi wchodzą ławki i stalle z przełomu XVIII i XIX w., przeniesione z kościoła dominikanek w Bełzie, a także pacyfikał o tradycjach barokowych, zapewne z XIX w. Ikona Deesis malowana na desce z I połowy XVIII w., mocno zniszczona, umieszczona jest na zewnętrznej ścianie zakrystii.
• Dzwonnica wzniesiona została jednocześnie z cerkwią. Drewniana, konstrukcji ramowo-słupowej, oszalowana została deskami. Czworoboczna, dwukondygnacyjna, dolna kondygnacja jest szersza, nakryta wydatnym daszkiem okapowym; w górnej części wyższej kondygnacji znajdują się arkadowe otwory dzwonowe. Dzwonnica przykryta jest dachem namiotowym, sześciopołaciowym, krytym blachą. Wewnątrz zawieszony jest dzwon, zapewne z XVIII w. W dzwonnicy znajdują się ponadto fragmenty ołtarzy rokokowych, mocno zniszczone, z kościoła dominikanek w Bełzie, w tym dwa obrazy Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XIX w.
• Przydrożna figura kamienna z I połowy XIX w. na cmentarzu przycerkiewnym. Na czworobocznym postumencie znajduje się rzeźba św. Floriana.

Linki zewnętrzne

• Budynin. Apokryf Ruski. [dostęp 2011-08-23]. (pol.).