Ernest Ranglin

{{{nazwa}}}

Miejsce urodzenia	Manchester
Pochodzenie	Jamajka
Instrumenty	gitara
Gatunki	ska reggae jazz
Zawód	gitarzysta kompozytor
Powiązania	Studio One The Skatalites Monty Alexander Jimmy Cliff
Strona internetowa

{{Artysta muzyczny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | faksymile = | data urodzenia = | wydawnictwo = | nazwa oryginalna = | alt zdjęcia = | nazwa = | imię i nazwisko = | typ głosu = | miejsce urodzenia = | wyróżniony instrument = | opis zdjęcia = | miejsce śmierci = | data śmierci = | opis faksymile = Nieznane pola: "opis_zdjęcia", "wytwórnia", "miejsce_śmierci", "data_urodzenia", "albumy", "cytaty", "link_do_zdjęcia", "wyróżniony_instrument", "imię_nazwisko", "single", "miejsce_urodzenia", "data_śmierci", "wykonawca", "tło" oraz "typ_głosu". Nieoczekiwana grafika: "pochodzenie".

Ernest Ranglin (ur. 19 czerwca 1932 w Robin's Hall) – jamajski gitarzysta i kompozytor, muzyk sesyjny legendarnego Studia One, znany przede wszystkim ze współpracy z The Skatalites, Monty Alexandrem i Jimmym Cliffem; jeden z prekursorów muzyki ska.

Biografia

Urodził się i dorastał w niewielkim miasteczku Robin's Hall w regionie Manchester. Muzyką zainteresowała go początkowo babcia, będąca organistką w lokalnym kościele adwentystów, a następnie dwóch wujów grywających na ukulele, którzy widząc talent siostrzeńca, sprezentowali mu na siódme urodziny właśnie taki instrument. Wkrótce młody Ernest porzucił ukulele na rzecz prawdziwej gitary (w międzyczasie skonstruował sobie własną gitarę z przewodów i puszek po sardynkach). Gdy miał 14 lat, przeprowadził się wraz z rodziną do stolicy kraju Kingston, gdzie uczęszczał do college'u. Jednocześnie rozwijał swoją muzyczną pasję, nie tylko studiując gitarowe podręczniki, ale przede wszystkim podglądając na żywo nocne występy miejscowych zespołów; jego idolem był popularny wówczas w mieście gitarzysta Cecil Houdini. W wieku 16 lat Ernest postawił pierwsze kroki na dorosłej scenie, dołączając do grupy założonej przez saksofonistę Vala Bennetta, by wkrótce zamienić ją na konkurencyjny zespół prowadzony przez Erica Deansa. Wraz z Eric Deans Orchestra koncertował w wielu różnych miejscach na Karaibach, od rodzimej wyspy aż po Bahamy.

W roku 1958 Ranglin założył własny kwintet, z którym dawał liczne występy w północnej części Jamajki. Podczas jednego z koncertów w hotelu Half Moon w Montego Bay muzyk został zauważony przez Chrisa Blackwella, przyszłego założyciela Island Records, który zaprosił go do wspólnych nagrań. Ich owocem był m.in. jeden z pierwszych albumów wydanych przez raczkującą wytwórnię Blackwella; na jednej stronie znalazły się utwory Ranglina, na drugiej zaś pianisty Lance'a Heywooda. Z kolei w roku 1959 nawiązał współpracę z kontrabasistą Cluettem Johnsonem, który wraz ze swoim zespołem Clue J & His Blues Blasters uznawany jest za jednego z prekursorów muzyki ska. Wspólnie zaangażowali się wówczas jako muzycy sesyjni w legendarnym Studiu One Clementa "Sir Coxsone" Dodda, gdzie pracowali z najlepszymi wykonawcami tamtego okresu. Ponadto, ich własny utwór pt. "Shuffling Jug" tradycyjnie uważa się za pierwszy, w którym pojawia się rytm ska.

W roku 1964 o artyście przypomniał sobie Blackwell, który po przenosinach swojej wytwórni do Londynu, zaprosił go wraz z piosenkarką Millie Small do Wielkiej Brytanii. Gitarzysta akompaniował wokalistce na jej debiutanckim albumie My Boy Lollipop. Tytułowy utwór z tego krążka, w maju 1964 roku osiągnął 2. miejsca zarówno na brytyjskiej liście przebojów, jak też w amerykańskim notowaniu Billboard Hot 100, stając się w ten sposób pierwszą piosenką ska, która odniosła międzynarodowy sukces. Przebywając w Londynie, Ranglin przez dziewięć miesięcy występował w słynnym klubie jazzowym Ronnie'ego Scotta. Z tego okresu działalności pochodzą także dwa jego solowe albumy jazzowe, Wranglin' oraz Reflections. Można go również usłyszeć w utworze "It Hurts To Be Alone" z wydanej w 1965 roku płyty The Wailing Wailers, będącej debiutanckim albumem zespołu Boba Marleya.

Od końca lat 60. Ranglin kontynuował współpracę ze znanymi producentami; oprócz Sir Coxsone'a byli to m.in. Lee "Scratch" Perry i Clancy Eccles. Równocześnie występował z Jimmym Cliffem i swoim dawnym przyjacielem, pianistą Monty Alexandrem.

W roku 2006 ukazał się krótkometrażowy film dokumentalny w reżyserii Christoffera Salzgebera pt. Roots of Reggae: The Ernest Ranglin Story, w którym oprócz samego Ranglina wypowiadają się o nim m.in. Blackwell i Cliff, a także Damian Marley i Robby Krieger.

Wybrana dyskografia

• Guitar In Ernest (1958, Island)
• Wranglin' (1964, Island)
• Reflections (1965, Island)
• Guitar In Ernest (1965, Federal)
• The Exciting Ranglin (1966, Federal)
• Boss Reggae (1969, Federal)
• A Mod A Mod Ranglin (1970, Federal)
• Ranglin Roots (1972, Water Lily)
• Ranglypso (1976, MPS)
• Below the Bassline (1996, Island Jamaica Jazz)
• Memories of Barber Mack (1997, Island Jamaica Jazz)
• In Search of the Lost Riddim (1998, Palm Pictures)
• Modern Answers To Old Problems (2000, Telarc)
• Grooving (2001, Blue Moon)
• Gotcha! (2001, Telarc)
• Alextown (2005, Palm Pictures)
• Surfin' (2005, Telarc)
• Order of Distinction (2006, AIX)
• Ranglin & Friends (2010, Dubtonic Kru)

Bibliografia

• Ernest Ranglin: Biography. www.ernestranglin.com. [dostęp 2011-08-15]. (ang.).
• Jason Ankeny: Ernest Ranglin: Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2011-08-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Ranglina