Suger

Suger

Suger (ur. ok. 1081, zm. 13 stycznia 1151) – francuski kronikarz i historyk, opat i prawdopodobnie autor projektu bazyliki Saint-Denis.

Urodzony w zubożałej rodzinie, około 1091 wstąpił do zakonu benedyktynów. Do 1104 odbywał nowicjat w klasztorze St. Denis de l'Estrée (gdzie spotkał się z późniejszym królem Francji Ludwikiem VI). W latach 1104-1106 przebywał w opactwie St Benoît-sur-Loire. W 1106 został sekretarzem opata Saint-Denis. Do 1109 zostaje proboszczem w Berneval i Toury.

W 1118 Ludwik VI wysłał Sugera jako emisariusza na dwór papieża Gelazjusza II w Maguelone. Później, po jego śmierci, aż do 1122 przebywał na dworze jego następcy Kaliksta II.

Po powrocie do Francji został mianowany opatem Saint-Denis. W latach 1127-1137 przeprowadził reorganizację i reformę opactwa. W 1137 towarzyszył przyszłemu królowi Ludwikowi VII w jego podróży do Akwitanii zakończonej ślubem z Eleonorą Akwitańską. Jakkolwiek nie był zwolennikiem drugiej krucjaty, podczas jej trwania pełnił funkcję jednego z regentów królestwa (1147-1149). Będąc architektem królewskiego małżeństwa, stanowczo sprzeciwiał się rozwodowi z Eleonorą Akwitańską.

Suger cieszył się przyjaźnią i zaufaniem zarówno Ludwika VI jak i Ludwika VII. Doradzał królom w sprawach taktyki postępowania z buntami mieszczan, był także zwolennikiem wytępienia rycerzy-rozbójników. Był także jednym z autorów reformy sądowniczej we Francji.

Opat Saint-Denis

Jako opat Saint-Denis, Suger przyczynił się do wzrostu znaczenia i bogactwa opactwa. Za jego rządów wzniesiono obecny budynek bazyliki, jeden z pierwszych przykładów nowego stylu w architekturze – gotyku.

Suger uważał światło za nośnik najwyższych energii. Twierdził, że odpowiednio sterując takowym, można doprowadzić do oświecenia wewnętrznego człowieka. W swoim traktacie „O hierarchii niebieskiej – o hierarchii kościelnej” pisał: Wszelkie stworzenie otrzymuje i przekazuje światło boskie wedle swej możności, to znaczy zależnie od szczebla, jaki zajmuje na drabinie istot, zależnie od poziomu, na jakim umieściła je w hierarchii myśl boża. Wywiedziony ze światła wszechświat sam wysyła potoki jasności, a światło emanujące z Istoty Pierwszej wyznacza nieodmiennie miejsce wszystkiemu, co stworzone. Ideą Sugera było wprowadzenie większej ilości światła do świątyń. Uważał, że można to uzyskać głównie poprzez zastosowanie witraży w oknach oraz rozet.

Główną pasją Sugera było kronikarstwo. Zostawił szereg dzieł:

• Vita Ludovici regis - panegiryk poświęconemu Ludwikowi VI Grubemu
• Historia gloriosi regis Ludovici - historia panowania Ludwika VII niedokończona, pisanie przerwała śmierć Sugera
• Liber de rebus in administratione sua gestis - o budowie bazyliki, historii opactwa i zawartości skarbca
• Libellus de consecratione ecclesiae S. Dionysii - traktuje o budowie bazyliki oraz o jej poświęceniu. Dzieła Sugera były inspiracją dla jego następców, zakonnych autorów szeregu półoficjalnych średniowiecznych kronik francuskich
• Manuskrypt nr 543 - najstarsza z historii Francji.