Hlińska Przełęcz (Tatry Zachodnie): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
infobox |
grafika |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
| pasmo = [[Karpaty]], [[Tatry]] |
| pasmo = [[Karpaty]], [[Tatry]] |
||
| sąsiednie szczyty = [[Kamienista]], [[Smreczyński Wierch]] |
| sąsiednie szczyty = [[Kamienista]], [[Smreczyński Wierch]] |
||
| |
| mapa topograficzna = |
||
| |
| kod mapy = |
||
| mapa topograficzna = |
|||
| kod mapy = |
|||
| pozycja opisu = |
| pozycja opisu = |
||
| kierunek = NW |
| kierunek = NW |
||
| Linia 17: | Linia 15: | ||
| stopniN = 49|minutN = 12|sekundN = 3 |
| stopniN = 49|minutN = 12|sekundN = 3 |
||
| stopniE = 19|minutE = 52|sekundE = 28 |
| stopniE = 19|minutE = 52|sekundE = 28 |
||
| stopniS = |minutS = |sekundS = |
|||
| stopniW = |minutW = |sekundW = |
|||
}} |
}} |
||
'''Hlińska Przełęcz''' ([[język słowacki|słow.]] ''Hlinske sedlo'') – [[przełęcz]] w [[grań główna Tatr|grani głównej]] [[Tatry Zachodnie|Tatr Zachodnich]] pomiędzy [[Kamienista|Kamienistą]] (2121 m) i [[Smreczyński Wierch|Smreczyńskim Wierchem]] (2066 m). Znajduje się na wysokości 1907 m n.p.m. i zbudowana jest ze skał krystalicznych. Od polskiej strony jej zbocza opadają do [[Dolinka (Dolina Pyszniańska)|Dolinki]] (odgałęzienie [[Dolina Pyszniańska|Doliny Pyszniańskiej]]), od strony słowackiej do [[Zawrat Kokawski|Zawratu Kokawskiego]], będącego odgałęzieniem [[Dolina Hlina|Doliny Hliny]]. Nazwa przełęczy pochodzi od Doliny Hliny. Ze względu na swoją wysokość i niewygodne podejścia przełęcz ta nie była używana jako droga na drugą stronę Tatr. |
'''Hlińska Przełęcz''' ([[język słowacki|słow.]] ''Hlinske sedlo'') – [[przełęcz]] w [[grań główna Tatr|grani głównej]] [[Tatry Zachodnie|Tatr Zachodnich]] pomiędzy [[Kamienista|Kamienistą]] (2121 m) i [[Smreczyński Wierch|Smreczyńskim Wierchem]] (2066 m). Znajduje się na wysokości 1907 m n.p.m. i zbudowana jest ze skał krystalicznych. Od polskiej strony jej zbocza opadają do [[Dolinka (Dolina Pyszniańska)|Dolinki]] (odgałęzienie [[Dolina Pyszniańska|Doliny Pyszniańskiej]]), od strony słowackiej do [[Zawrat Kokawski|Zawratu Kokawskiego]], będącego odgałęzieniem [[Dolina Hlina|Doliny Hliny]]. Nazwa przełęczy pochodzi od Doliny Hliny. Ze względu na swoją wysokość i niewygodne podejścia przełęcz ta nie była używana jako droga na drugą stronę Tatr. |
||
| Linia 29: | Linia 25: | ||
# {{Cytuj książkę|tytuł= Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000 |miejsce=Piwniczna |rok=2006|wydawca= Agencja Wyd. „WiT” s.c. |isbn= 83-89580-00-4}} |
# {{Cytuj książkę|tytuł= Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000 |miejsce=Piwniczna |rok=2006|wydawca= Agencja Wyd. „WiT” s.c. |isbn= 83-89580-00-4}} |
||
{{Bibliografia stop}} |
{{Bibliografia stop}} |
||
[[Plik:Kamienista 1-T18.jpg|thumb|250px|left|Widok z [[Ornak]]u]] |
|||
{{Główna grań Tatr Zachodnich}} |
{{Główna grań Tatr Zachodnich}} |
||
Wersja z 22:49, 23 lis 2010
 Hlińska Przełęcz. Z prawej strony zbocze Kamienistej. Widok ze zboczy Starorobociańskiego Wierchu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1907 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
{{{data zdobycia}}} |
| Pierwsze wejście |
{{{pierwsze wejście}}} |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |
Hlińska Przełęcz (słow. Hlinske sedlo) – przełęcz w grani głównej Tatr Zachodnich pomiędzy Kamienistą (2121 m) i Smreczyńskim Wierchem (2066 m). Znajduje się na wysokości 1907 m n.p.m. i zbudowana jest ze skał krystalicznych. Od polskiej strony jej zbocza opadają do Dolinki (odgałęzienie Doliny Pyszniańskiej), od strony słowackiej do Zawratu Kokawskiego, będącego odgałęzieniem Doliny Hliny. Nazwa przełęczy pochodzi od Doliny Hliny. Ze względu na swoją wysokość i niewygodne podejścia przełęcz ta nie była używana jako droga na drugą stronę Tatr.
Przez przełęcz nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Znajduje się na terenie podlegającym ścisłej ochronie. Jest dobrze widoczna np. znad Smreczyńskiego Stawu. W Hlińskiej Przełęczy znajduje się najgłębszy w całych Tatrach rów grzbietowy.
Bibliografia
- Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
