Messier 74: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Zobacz też: poprawa linków |
m robot dodaje: zh-min-nan:Messier 74; zmiany kosmetyczne |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
| satelity = |
| satelity = |
||
| alt_ozn = NGC 628, UGC 1149, PGC 5974 |
| alt_ozn = NGC 628, UGC 1149, PGC 5974 |
||
[[ |
[[Plik:Pisces constellation map.png|250px|center]] |
||
<center>Usytuowanie M74 w Rybach</center> |
<center>Usytuowanie M74 w Rybach</center> |
||
}} |
}} |
||
| Linia 146: | Linia 146: | ||
{{DEFAULTSORT:M074}} |
{{DEFAULTSORT:M074}} |
||
[[Kategoria:Galaktyki spiralne]] |
[[Kategoria:Galaktyki spiralne]] |
||
[[Kategoria:Gwiazdozbiór Ryb|{{PAGENAME}}]] |
[[Kategoria:Gwiazdozbiór Ryb|{{PAGENAME}}]] |
||
| Linia 151: | Linia 152: | ||
[[Kategoria:Obiekty NGC|628]] |
[[Kategoria:Obiekty NGC|628]] |
||
[[zh-min-nan:Messier 74]] |
|||
[[bg:M74]] |
[[bg:M74]] |
||
[[ca:Messier 74]] |
[[ca:Messier 74]] |
||
Wersja z 13:20, 14 cze 2009
| Ilustracja Messier 74. Źródłó: NASA/ESA/GMOS/HST. | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
1870 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ |
SA(s)c[2] |
| Rektascensja |
01h 36m 41.8s[2] |
| Deklinacja |
+15° 47′ 01″[2] |
| Odległość | |
| Jasność obserwowana |
10,0mm |
| Alternatywne oznaczenia | |
NGC 628, UGC 1149, PGC 5974
 | |
Messier 74 (znana także jako NGC 628) to galaktyka spiralna w gwiazdozbiorze Ryb. W galaktyce znajdują się dwa dobrze widoczne ramiona spiralne. Niska jasność galaktyki powoduje że jest to jeden z najtrudniejszych do obserwacja obiektów z katalogu Messiera dla astronomów-amatorów[4][5], jednakże stosunkowo duża szerokość kątowa galaktyki oraz możliwość obserwacja całej tarczy galaktyki sprawia że jest ona idealnym obiektem dla profesjonalistów do badania struktury ramion spiralnych. Galaktyka ta znajduje się niedaleko na północno-zachodni zachód od gwiazdy η Psc.
Historia
M74 został odkryty przez Pierre Méchaina w 1780. Méchain wtedy powiadomił o swoim odkryciu Charlesa Messiera, który wpisał galaktykę do swojego katalogu.[5]
Supernowe
Dwie supernowe zostały zidentyfikowane w M74:[2] SN 2002ap[6] oraz SN 2003gd.[7]
SN 2002ap zwróciła uwagę astronomów ponieważ była ona jedną z niewielu supernowych typu Ic (zwanych czasem hypernowymi) obserwowanych w odległości mniejszej niż 10 Mpc w ostatnim czasie.[8][9][10] Ta supernowa została wykorzystana do zweryfikowania teorii o powstawaniu podobnych supernowych typu Ic[9] i teorii o związkach pomiędzy supernowymi a rozbłyskami gamma.[10]
SN 2003gd to supernowa typu II-P.[11] Typ II supernowych cechuje się stałą jasnością, więc mogą zostać użyte do dokładnego zmierzenia odległości. Zmierzony tą techniką dystans do M74 wynosi 9.6 ± 2.8 Mpc, czyli inaczej 31 ± 9 milionów ly.[3] Dla porównania, mierzone odległości za pomocą najjaśniejszych superolbrzymów wynoszą 7.7 ± 1.7 Mpc i 9.6 ± 2.2 Mpc.[3] Ben E. K. Sugerman znalazł "echo światła" - odbicie eksplozji supernowej która nastąpiła po samej eksplozji - powiązana z SN 2003gd.[12] Jest to jedna z kilku supernowych u których znaleziono takie odbicie. Odbicie to występuje przy płaskich chmurach pyłu które leżą na wprost do supernowej, i może zostać wykorzystana do ustalenia składu chemicznego pyłu międzygwiezdnego.[12][13]
Grupa galaktyk
M74 to najjaśniejszy członek Grupy M74, grupy 5-7 galaktyk do której zalicza się także osobliwą galaktykę spiralną NGC 660 i kilka galaktyk nieregularnych.[14][15][16] Jednakże różne metody identyfikacji grup mogą konsekwentnie zaliczać i odrzucać wiele galaktyk,[16], więc dokładna liczba galaktyk w tej grupie nie jest ustalona.
Specyficzna czarna dziura
22 marca 2005 ogłoszona została wiadomość [17] że Teleskop kosmiczny Chandra zaobserwował bardzo jasne źródło promieniowania rentgenowskiego (ULX) w M74, emitujący więcej promieniowania X niż gwiazda neutronowa o okresie równym około 2 godziny. Oszacowana masa tego źródła wynosi około 10,000 mas Słońca. Jest to wskazówka że jest to średniej masy czarna dziura. Może być to rzadka klasa czarnych ciał, usytuowana pomiędzy czarnymi dziurami gwiezdnych rozmiarów a masywnymi czarnymi dziurami z jąder wielu dużych galaktyk. Z tego powodu przypuszcza się, że nie powstała ona z jednej supernowej lecz z połączenia bardzo wielu takich obiektów. Źródło promieniowania rentgenowskiego ma przypisaną nazwę CXOU J013651.1+154547.
- ↑ J. L. E. Dreyer, Roger W. Sinnott: NGC 2000. 0: the complete new general catalogue and index catalogues of nebulae and star clusters. Cambridge [England]: Cambridge University Press, 1988. ISBN 0-933346-51-4.
- ↑ a b c d NASA/IPAC Extragalactic Database. [w:] Results for NGC 628 [on-line]. [dostęp 2006-08-12].
- ↑ a b c M. A. Hendry, S. J. Smartt, J. R. Maund, A. Pastorello, L. Zampieri, S. Benetti, M. Turatto, E. Cappellaro, W. P. S. Meikle, R. Kotak, M. J. Irwin, P. G. Jonker, L. Vermaas, R. F. Peletier, H. van Woerden, K. M. Exter, D. L. Pollacco, S. Leon, S. Verley, C. R. Benn, G. Pignata. A study of the Type II-P supernova 2003gd in M74. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, s. 906–926, 2005. DOI: 10.1111/j.1365-2966.2005.08928.x.
- ↑ Stephen James O'Meara: The Messier objects. Cambridge, Mass.: Sky Pub. Corp., 1998. ISBN 0-521-55332-6.
- ↑ a b Glyn Jones, Kenneth: Messier's nebulae and star clusters. Cambridge, Anglia: Cambridge University Press, 1991. ISBN 0-521-37079-5.
- ↑ S. Nakano, R. Kushida, Y. Kushida, W. Li. Supernova 2002ap in M74. „IAU Circular”, 2002.
- ↑ R. Evans, R. H. McNaught. Supernova 2003gd in M74. „IAU Circular”, 2003.
- ↑ P. A. Mazzali, J. Deng, K. Maeda, K. Nomoto, H. Umeda, K. hatano, K. Iwamoto, Y. Yoshii, Y. Kobayashi, T. Minezaki, M. Doi, K. Enya, H. Tomita, S. J. Smartt, K. Kinugasa, H. Kawakita, K. Ayani, T. Kawabata, H. Yamaoka, Y. L. Qiu, K. Motohara, C. L. Gerardy, R. Fesen, K. S. Kawabata, M. Iye, N. Kashikawa, G. Kosugi, Y. Ohyama, M. Takada-Hidai, G. Zhao, R. Chornock, A. V. Filippenko, S. Benetti, M. Turatto. The Type Ic Hypernova SN 2002ap. „Astrophysical Journal”, s. L61–L65, 2002. DOI: 10.1086/341504.
- ↑ a b S. J. Smartt, P. M. Vreeswijk, E. Ramirez-Ruiz, G. F. Gilmore, W. P. S. Meikle, A. M. N. Ferguson, J. H. Knapen. On the Progenitor of the Type Ic Supernova 2002ap. „Astrophysical Journal”, s. L147–L151, 2002. DOI: 10.1086/341747.
- ↑ a b A. Gal-Yam, E. O. Ofek, O. Shemmer. Supernova 2002ap: the first month. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, s. L73–L77, 2002. DOI: 10.1046/j.1365-8711.2002.05535.x.
- ↑ S. D. Van Dyk, W. Li, A. V. Filippenko. On the Progenitor of the Type II-Plateau Supernova 2003gd in M74. „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”, s. 1289–1295, 2003. DOI: 10.1086/378308.
- ↑ a b B. E. K. Sugerman. Discovery of a Light Echo from SN 2003gd. „Astrophysical Journal”, s. L17–L20, 2005. DOI: 10.1086/497578.
- ↑ S. D. Van Dyk, W. Li, A. V. Filippenko. The Light Echo around Supernova 2003gd in Messier 74. „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”, s. 351–357, 2006. DOI: 10.1086/500225.
- ↑ R. Brent Tully: Nearby galaxies catalog. Cambridge: Cambridge University Press, 1988. ISBN 0-521-35299-1.
- ↑ A. Garcia. General study of group membership. II - Determination of nearby groups. „Astronomy and Astrophysics Supplement”, s. 47–90, 1993.
- ↑ a b G. Giuricin, C. Marinoni, L. Ceriani, A. Pisani. Nearby Optical Galaxies: Selection of the Sample and Identification of Groups. „Astrophysical Journal”, s. 178–194, 2000. DOI: 10.1086/317070.
- ↑ Chandra :: Photo Album :: M74 :: 22 Mar 05
