Bernard z Menthon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m drobne red. |
m →Kult: dr. red. |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
Papież [[Papież Pius XI|Pius XI]] w [[1923]] r. ogłosił Bernarda z Menthon patronem mieszkańców Alp i alpinistów, a [[20 sierpnia]] [[1923]] r. wysłał posłanie apostolskie do biskupa Annency o kulcie św. Bernarda: |
Papież [[Papież Pius XI|Pius XI]] w [[1923]] r. ogłosił Bernarda z Menthon patronem mieszkańców Alp i alpinistów, a [[20 sierpnia]] [[1923]] r. wysłał posłanie apostolskie do biskupa Annency o kulcie św. Bernarda: |
||
{{Cytat|W celu rozszerzenia kultu tak wielkiego człowieka, który wśród mieszkańców Alp trwa nieprzerwanie do dziś, pragniemy mocą władzy apostolskiej ogłosić św. Bernarda z Menthon niebieskim patronem nie tylko dla mieszkańców Alp, lecz także dla wszystkich, którzy uprawiają turystykę górską. Zaprawdę, ze wszystkich czynności, w których poszukuje się godnej rozrywki, nie ma bardziej dobroczynnej dla duchowego i cielesnego zdrowie niż ta, trzeba tylko ograniczyć ryzyko. |
{{Cytat|W celu rozszerzenia kultu tak wielkiego człowieka, który wśród mieszkańców Alp trwa nieprzerwanie do dziś, pragniemy mocą władzy apostolskiej ogłosić św. Bernarda z Menthon niebieskim patronem nie tylko dla mieszkańców Alp, lecz także dla wszystkich, którzy uprawiają turystykę górską. Zaprawdę, ze wszystkich czynności, w których poszukuje się godnej rozrywki, nie ma bardziej dobroczynnej dla duchowego i cielesnego zdrowie niż ta, trzeba tylko ograniczyć ryzyko. Po ciężkiej pracy i trudach wchodzi się bowiem w górę, gdzie powietrze jest rzadsze i czystsze – z jednej strony odnawia się i wzmacnia w ten sposób siły, z drugiej – człowiek staje się wytrzymalszy także w najtrudniejszych obowiązkach życiowych, ponieważ uczy się odważnie spoglądać na wszystkie niebezpieczeństwa. Podczas oglądania nieskończoności i piękna co rusz otwierających się zaczarowanych widoków nasza dusza unosi się ku Bogu, stwórcy i panu natury.}} |
||
Wspomnienie św. Bernarda z Menthon przypada [[1 listopada]]. |
Wspomnienie św. Bernarda z Menthon przypada [[1 listopada]]. |
||
Wersja z 17:50, 9 sty 2008
Bernard z Menthon (także Bernard z Aosty i Bernard z Mont-Joux; ur. 983 r.[1] lub 923 r.[2] w Menthon-Saint-Bernard, Francja; zm. 15 czerwca 1081 r.[3][2][1] (lub 1086 r.)[3], według innych źródeł 28 maja 1007 r.[1] lub 1008[2] w Novarze) – święty katolicki i od 1923 r. patron mieszkańców Alp i alpinistów. Założyciel hospicjum na Przełęczy Świętego Bernarda, pierwszego punktu ratownictwa górskiego.
Życiorys
Bernard pochodził z rodziny szlacheckiej i był krewnym burgundzkiej królowej Ermengardy. Studiował w Paryżu filozofię i prawo. Jego ojciec, Ryszard z Menthon, chciał go zaręczyć. Bernard się na to nie zgodził i uciekł do Aosty, do archidiakona Piotra, który udzielił mu święceń kapłańskich i mianował swoim następcą. Bernard został wędrownym kaznodzieją w dolinie Aosty i diecezji Novara.
Ok. 1050 r. założył hospicjum na Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda[3]; nieco później także na Małej Przełęczy Świętego Bernarda. Przyczyną założenia hospicjum był fakt, że przejście przez Alpy koło Mont Joux między Wallis a doliną Aosty było niebezpieczne, a wśród podróżujących było wielu pielgrzymów.
Sławę zawdzięczał Bernard również nazwanej od jego imienia rasie psów – bernardynów. Szkolone psy pomagały mnichom, a od połowy XVII w. stały się osobną rasą.
W kwietniu 1081 r. w Pawii Bernard usiłował odwieść cesarza Henryka IV od walki z papieżem Grzegorzem VII. W drodze powrotnej z Pawii zmarł w Novarze. Jego grób znajduje się w tamtejszej katedrze.
Kult
Bernard z Menthon już w XII w. był czczony w całym Piemoncie jako święty. W 1123 r. biskup Ryszard z Novary ogłosił go świętym. Oficjalnie został wpisany do martyrologium rzymskiego dopiero przez papieża Innocentego XI.
Papież Pius XI w 1923 r. ogłosił Bernarda z Menthon patronem mieszkańców Alp i alpinistów, a 20 sierpnia 1923 r. wysłał posłanie apostolskie do biskupa Annency o kulcie św. Bernarda:
W celu rozszerzenia kultu tak wielkiego człowieka, który wśród mieszkańców Alp trwa nieprzerwanie do dziś, pragniemy mocą władzy apostolskiej ogłosić św. Bernarda z Menthon niebieskim patronem nie tylko dla mieszkańców Alp, lecz także dla wszystkich, którzy uprawiają turystykę górską. Zaprawdę, ze wszystkich czynności, w których poszukuje się godnej rozrywki, nie ma bardziej dobroczynnej dla duchowego i cielesnego zdrowie niż ta, trzeba tylko ograniczyć ryzyko. Po ciężkiej pracy i trudach wchodzi się bowiem w górę, gdzie powietrze jest rzadsze i czystsze – z jednej strony odnawia się i wzmacnia w ten sposób siły, z drugiej – człowiek staje się wytrzymalszy także w najtrudniejszych obowiązkach życiowych, ponieważ uczy się odważnie spoglądać na wszystkie niebezpieczeństwa. Podczas oglądania nieskończoności i piękna co rusz otwierających się zaczarowanych widoków nasza dusza unosi się ku Bogu, stwórcy i panu natury.
Wspomnienie św. Bernarda z Menthon przypada 1 listopada.
Literatura
- Fros H., Wegner H., Bernard z Aosty, [w:] Encyklopedia katolicka, t.2, Lublin 1985, kolumny 299-300.
- K. Hofmann, Bernhard v. Menthon, [w:] Lexikon für Theologie und Kirche, Bd. 2, Freiburg im Breisgau 1931, kolumny 205-206.
- ↑ a b c Bernhard von Menthon w Biographisch-Bibliographischen Kirchenlexikon
- ↑ a b c Bernhard von Menthon w Heiligenlexikon
- ↑ a b c Bernhard von Aosta w "Historisches Lexikon der Schweiz"