Myców: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
uzupełniono opis zabytku, dodano ilustrację i przypisy źródłowe, drobne techn. |
m →Położenie geograficzne: poprawa linkowań |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
Myców leży na obszarze [[Grzęda Sokalska|Grzędy Sokalskiej]] na [[Wyżyna Wołyńska|Wyżynie Wołyńskiej]], w dolinie rzeki [[Warężanka|Warężanki]], w południowo-wschodniej części [[województwo lubelskie|województwa lubelskigo]]. |
Myców leży na obszarze [[Grzęda Sokalska|Grzędy Sokalskiej]] na [[Wyżyna Wołyńska|Wyżynie Wołyńskiej]], w dolinie rzeki [[Warężanka|Warężanki]], w południowo-wschodniej części [[województwo lubelskie|województwa lubelskigo]]. |
||
[[Podział administracyjny Polski 1975–1998|W latach 1975-1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[województwo zamojskie|województwa zamojskiego]]. |
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975-1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[województwo zamojskie|województwa zamojskiego]]. |
||
==Ludność== |
==Ludność== |
Wersja z 23:18, 21 cze 2016
{{{rodzaj miejscowości}}} | |
Cerkiew św. Mikołaja | |
Państwo | lubelskie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
102 |
Strefa numeracyjna |
(+48) 84 |
Tablice rejestracyjne |
LHR |
SIMC |
0886972 |
Położenie na mapie województwa lubelskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} |
Myców – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów.
W miejscowości znajduje się zabytkowa drewniana cerkiew greckokatolicka św. Mikołaja.
Położenie geograficzne
Myców leży na obszarze Grzędy Sokalskiej na Wyżynie Wołyńskiej, w dolinie rzeki Warężanki, w południowo-wschodniej części województwa lubelskigo.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Ludność
Myców według danych na koniec 2011 roku liczył 102 mieszkańców w tym 54 kobiet i 48 mężczyzn. Było 63 osoby w wieku produkcyjnym, 18 w wieku przedprodukcyjnym i 21 w wieku poprodukcyjnym. Od przełomu w 1989 roku zaznaczyła się wyraźna tendencja spadkowa liczby ludności (w 1998 wieś liczyła 141 mieszkańców, a w 2009 – 113)[1].
Historia
Myców w 1435 roku należał do podkomorzego bełskiego i starosty buskiego Gotarda z Falęcic, którego potomkowie zaczęli się nazywać Micowskimi. Micowscy w 1567 roku sprzedali wieś Matczyńskim. W latach 1693-1698 właścicielem Mycowa był Adam Bełżecki, stolnik bełski. Na początku XIX wieku należała do Głogowskich, a następnie do Wiktora Obniskiego. W tym czasie w Mycowie zbudowano dwukondygnacyjny klasycystyczny pałacyk połączony dwunastokolumnową galerią z oficyna oraz założono park w stylu romantycznym. W 1870 roku drogą koligacji rodzinnych Myców znalazł się w rękach Hulimków. W 1926 roku Aleksander Hulimka sprzedał wieś Janowi Bilińskiemu i był on jej właścicielem do II wojny światowej. Pod koniec wojny zabudowania dworskie i park całkowicie zniszczono. W latach 1945-1947 dominującą we wsi ludność ukraińską wysiedlono. Na znacjonalizowanych gruntach założono PGR[2].
Zabytki
- Drewniana cerkiew greckokatolicka św. Mikołaja z 1859 r., w 1875 r. zamieniona na cerkiew prawosławną, a po 1948 r. na magazyn. Jako własność PGR-u cerkiew niszczała, z czasem opustoszała, a jej stan pogarszał się. Od 2006 r. świątynia służy znowu wiernym jako kaplica rzymskokatolicka parafii w Żniatynie. Jest to obiekt z nietypowym jak na budownictwo greckokatolickie podwójnym chórem[3]. Wewnątrz zachowała się także piękna polichromia o motywach roślinnych, figuralnych i iluzjonistycznych.
- Cmentarz rzymskokatolicki, na którym zachowały się klasycystyczne i neorenesansowe nagrobki ziemiańskie, a także krzyże z ośrodka kamieniarskiego w Bruśnie[4].
- Secesyjna kaplica grobowa Hulimków z roku 1900[5][4]. Zlokalizowano ją na cmentarzu rzymskokatolickim. Kaplica powstała według projektu lwowskiego architekta Władysława Sadłowskiego, a dekorację rzeźbiarską wnętrza wykonał krakowski rzeźbiarz Alojzy Bunsch[6]. Kaplica została zbudowana na planie kwadratu i wieńczy ją kopuła oparta na okrągłym bębnie i zakończona latarnią. Głównym elementem wystroju wnętrza była wielka płaskorzeźba ołtarzowa Zdjęcie z Krzyża[7] autorstwa Alojzego Bunscha, obecnie w kościele w Tarnawie Dolnej. Nad drzwiami znajdował się dawniej witraż przedstawiający Chrystusa upadającego pod krzyżem, po bokach widnieją reliefy z wyobrażeniem aniołów. W grobowcu spoczywa m.in. generał WP Jan Hulimka (1869-1930). W zdewastowanym wnętrzu zachowały się resztki cennych polichromii w stylu Młodej Polski[8].
Turystyka
- Zabytkowa cerkiew św. Mikołaja w Mycowie jest obiektem Transgranicznego szlaku turystycznego Bełżec - Bełz[9].
Galeria
Zdjęcia z 2011 i 2014 roku[10]:
-
Widok na wieś od strony zachodniej
-
Na cmentarzu przycerkiewnym
-
Kaplica grobowa Hulimków
-
Tablica na kaplicy grobowej
-
Cmentarz rzymskokatolicki
- ↑ Bank Danych Lokalnych: miejscowości
- ↑ Katarzyna Warmińska, Dziewiętnastowieczne byłe świątynie greckokatolickie z Chłopiatyna, Lisek, Dłużniowa i Budynina jako przykłady trójkopułowych cerkwi drewnianych z południowo – wschodniej części województwa lubelskiego oraz ich problematyka konserwatorska. [dostęp 2015-12-30]. (pol.).
- ↑ G. Ruszczyk: Architektura drewniana w Polsce. Warszawa: Sport i Turystyka-Muza S.A, 2009. ISBN 978-83-7495-623-9.
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2015-12-22] .
- ↑ "Architekt". Rok VI (1905). Zeszyt 10, s. 159-160.
- ↑ red. J. Langman. O polskiej sztuce religijnej. Wyd. Związek Artystów Śląskich, Katowice 1932, s. 159. Płaskorzeźba ołtarzowa Zdjęcie z Krzyża z kaplicy w Mycowie autorstwa Alojzego Bunscha znajduje się obecnie w kościele w Tarnawie Dolnej koło Wadowic.
- ↑ Płaskorzeźba - kościół Tarnawa Dolna. [dostęp 2016-06-10].
- ↑ Powiat Hrubieszowski - Zabytki. [dostęp 2016-06-10].
- ↑ Bełżec - Bełz. Transgraniczny szlak turystyczny – strona szlaku. [dostęp 2015-12-21].
- ↑ fot. Henryk Bielamowicz, Pece
Bibliografia
- G. Ruszczyk, Architektura drewniana w Polsce, Sport i Turystyka-Muza S.A., Warszawa 2009. ISBN 978-83-7495-623-9
- "Architekt", Rok VI (1905), Zeszyt 10, s. 159-160.
- Internetowy Polski Słownik Biograficzny, Sadłowski Władysław Aleksander (1869–1940). [Dostęp: 18.02.2015]
- Grzegorz Rąkowski, Polska egzotyczna. Część 2, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2012, s. 305. ISBN 978-83-62460-26-7
- Myców, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 822 .