Ch-15: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: Bot usuwa zbędny szablon {{stub}} |
int. |
||
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 11 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:AS- |
[[Plik:AS-16 Kickback 2008 G1.jpg|thumb|300px|Raduga Ch-15]] |
||
'''Raduga Ch-15''' ([[kod NATO]] ''AS-16 Kickback'') |
'''Raduga Ch-15''' ([[Nazwy kodowe NATO|kod NATO]] ''AS-16 Kickback'') – [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] pocisk rakietowy małego zasięgu, odpowiednik [[AGM-69 SRAM]]. |
||
== Historia == |
|||
Pierwszą wersją rakiety Ch-15 był pocisk Ch-15P. Była to rakieta przeciwradarowa z głowica atomową. Przeznaczona była dla [[bombowiec strategiczny|bombowców strategicznych]] [[Tu-22M]] i [[Tu-160]]. Później opracowano także wersję przeciwokrętową Ch-15A. W [[1993]] roku zaprezentowano na targach w [[ |
Pierwszą wersją rakiety Ch-15 był pocisk Ch-15P. Była to rakieta przeciwradarowa z głowica atomową. Przeznaczona była dla [[bombowiec strategiczny|bombowców strategicznych]] [[Tu-22M]] i [[Tu-160]]. Później opracowano także wersję przeciwokrętową Ch-15A. W [[1993]] roku zaprezentowano na targach w [[Abu Zabi]] przeciwokrętową wersję eksportową Ch-15S. |
||
Rakiety Ch-15 są przenoszone na rewolwerowych wyrzutniach w [[komora bombowa|komorze bombowej]]. Po odpaleniu silnik rakietowy na paliwo stałe wynosi pocisk na wysokość około 40 000 m po czym pocisk wchodzi w lot nurkowy opadając w kierunku celu z prędkością do 5 [[liczba Macha|Ma]]. Naprowadzanie pasywne radiolokacyjne (Ch-15P) lub aktywne radiolokacyjne (Ch-15A i Ch-15S). |
Rakiety Ch-15 są przenoszone na rewolwerowych wyrzutniach w [[komora bombowa|komorze bombowej]]. Po odpaleniu silnik rakietowy na [[paliwo stałe]] wynosi pocisk na wysokość około 40 000 m po czym pocisk wchodzi w lot nurkowy opadając w kierunku celu z prędkością do 5 [[liczba Macha|Ma]]. Naprowadzanie pasywne radiolokacyjne (Ch-15P) lub aktywne radiolokacyjne (Ch-15A i Ch-15S). |
||
== Dane taktyczno-techniczne wersji Ch-15A == |
|||
*Masa: 1200 |
* Masa: 1200 kg |
||
*Masa głowicy bojowej: 150 |
* Masa głowicy bojowej: 150 kg |
||
*Długość: 4,78 m |
* Długość: 4,78 m |
||
*Średnica kadłuba: 0,455 m |
* Średnica kadłuba: 0,455 m |
||
*Rozpiętość skrzydeł: 0,92 m |
* Rozpiętość skrzydeł: 0,92 m |
||
*Prędkość: 5 Ma |
* Prędkość: 5 Ma |
||
*Zasięg do 150 |
* Zasięg do 150 km |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
{{Rosyjska broń lotnicza}} |
{{Rosyjska broń lotnicza}} |
||
[[Kategoria:Lotnicze pociski rakietowe]] |
[[Kategoria:Lotnicze przeciwokrętowe pociski rakietowe]] |
||
[[Kategoria:Pociski przeciwradarowe]] |
[[Kategoria:Pociski przeciwradarowe]] |
||
[[Kategoria:Przeciwokrętowe pociski rakietowe]] |
[[Kategoria:Przeciwokrętowe pociski rakietowe]] |
||
[[de:AS-16 Kickback]] |
|||
[[en:Kh-15 (missile)]] |
|||
[[it:AS-16 Kickback]] |
|||
[[ru:Х-15]] |
|||
[[sr:Х-15]] |
|||
[[vi:Raduga Kh-15]] |
|||
[[zh:回馬槍超高音速短程巡弋飛彈]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 21:00, 1 sie 2023
Raduga Ch-15 (kod NATO AS-16 Kickback) – radziecki pocisk rakietowy małego zasięgu, odpowiednik AGM-69 SRAM.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszą wersją rakiety Ch-15 był pocisk Ch-15P. Była to rakieta przeciwradarowa z głowica atomową. Przeznaczona była dla bombowców strategicznych Tu-22M i Tu-160. Później opracowano także wersję przeciwokrętową Ch-15A. W 1993 roku zaprezentowano na targach w Abu Zabi przeciwokrętową wersję eksportową Ch-15S.
Rakiety Ch-15 są przenoszone na rewolwerowych wyrzutniach w komorze bombowej. Po odpaleniu silnik rakietowy na paliwo stałe wynosi pocisk na wysokość około 40 000 m po czym pocisk wchodzi w lot nurkowy opadając w kierunku celu z prędkością do 5 Ma. Naprowadzanie pasywne radiolokacyjne (Ch-15P) lub aktywne radiolokacyjne (Ch-15A i Ch-15S).
Dane taktyczno-techniczne wersji Ch-15A
[edytuj | edytuj kod]- Masa: 1200 kg
- Masa głowicy bojowej: 150 kg
- Długość: 4,78 m
- Średnica kadłuba: 0,455 m
- Rozpiętość skrzydeł: 0,92 m
- Prędkość: 5 Ma
- Zasięg do 150 km
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Butowski. Przegląd rosyjskich pocisków kierowanych klasy powietrze-ziemia i powietrze-woda. „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 3. s. s. 15-19. ISSN 1230-1655.