wiadro
wiadro (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) walcowaty pojemnik, zwykle nieco szerszy u góry, z pałąkowatym uchwytem, służący do przechowywania i ręcznego przenoszenia cieczy lub materiałów sypkich; zob. też wiadro w Wikipedii
- (1.2) ilość czegoś mieszcząca się we wiadrze (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wiadro wiadra dopełniacz wiadra wiader celownik wiadru wiadrom biernik wiadro wiadra narzędnik wiadrem wiadrami miejscownik wiadrze wiadrach wołacz wiadro wiadra
- przykłady:
- (1.1) Jedna zapalone polano z komina schwyciła i z nim jak z gorejącą chorągwią w obronnej postawie stanęła; druga wiadro pełne wody ku ziemi chyliła, trzecia zydel przyciągnęła i drzwi nim przywaliła.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) metalowe / plastikowe wiadro • wiadro z farbą / z pomyjami / z wodą
- (1.2) wiadro mleka / pomyj / wody • wiadro piasku / śmieci / wapna / zaprawy • wiadro agrestu / malin / porzeczek • nazbierać / przynieść wiadro czegoś
- synonimy:
- (1.1) daw. ceber; reg. pozn. wymborek, węborek; gw. (Górny Śląsk) ajm, ajmer, ajmro, gw. (Śląsk Cieszyński) amper
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- przym. wiaderkowy
- związki frazeologiczne:
- walić wiadro • wylać wiadro pomyj na głowę • wylać wiadro zimnej wody na głowę • z próżnego wiadra nikt nie naleje • kijem wiadra nie naprawisz • na wiosnę wiadro deszczu, łyżka błota; w jesieni łyżka deszczu, wiadro błota
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bucket, pail
- arabski: (1.1) دلو, سطل
- białoruski: (1.1) вядро n
- chorwacki: (1.1) vjedro n
- czeski: (1.1) kbelík m, kýbl m, vědro n; (1.2) kbelík m, vědro n
- dolnołużycki: (1.1) zbórk m
- duński: (1.1) spand w; (1.2) spand
- esperanto: (1.1) sitelo; (1.2) sitelo
- fiński: (1.1) ämpäri
- francuski: (1.1) seau m
- hiszpański: (1.1) cubo m
- interlingua: (1.1) situla
- islandzki: (1.1) vatnsfata ż
- japoński: (1.1) バケツ (baketsu)
- jidysz: (1.1) עמער m (emer), שאַף m/n (szaf); (1.2) עמער m (emer), שאַף m/n (szaf)
- kaszubski: (1.1) wãbórk, biadro m
- kataloński: (1.1) galleda ż
- kazachski: (1.1) шелек
- krymskotatarski: (1.1) qopqa
- litewski: (1.1) kibiras m
- niemiecki: (1.1) Eimer m
- norweski (bokmål): (1.1) bøtte
- nowogrecki: (1.1) κουβάς m, γουβάς m; (1.2) κουβάς m, γουβάς m
- nowopruski: (1.1) wūmbars m
- rosyjski: (1.1) ведро n
- shelta: (1.1) ruket
- słowacki: (1.1) vedro n; (1.2) vedro n
- szwedzki: (1.1) hink w, ämbar n
- ukraiński: (1.1) відро n
- węgierski: (1.1) vödör
- wilamowski: (1.1) aomper, ymer m, cu̇ber m
- włoski: (1.1) secchio m
- źródła:
- ↑ E. Orzeszkowa: W zimowy wieczór