wymowa:
IPA[ˈʃkɔdʲɲik], AS[škodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zwierzę wyrządzające szkody gospodarcze; zob. też szkodniki w Wikipedii
(1.2) inform. program, którego celem jest wyrządzanie szkód w systemie komputerowym; zob. też szkodliwe oprogramowanie w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba wyrządzająca szkody
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) W tym roku plony będą z powodu inwazji szkodników nadzwyczaj mikre.
(2.1) Nie potrafię ocenić, czy Paweł to genialny racjonalizator, czy nadaktywny szkodnik.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tępić / zwalczać szkodniki
synonimy:
(2.1) żart. psuj
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szkoda ż, szkodnictwo n
forma żeńska szkodnica ż
czas. szkoda, szkodzić ndk., uszkadzać ndk.
wykrz. szkoda
przym. szkodliwy
przysł. szkoda
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „szkodnik” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.