człowiek w szacie (1.1)
wymowa:
IPA[ˈʃata], ASata] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odświętny ubiór
(1.2) książk. podniośle o ubraniu
(1.3) rzeczy tworzące powłokę lub zewnętrzny wygląd
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Królu, którą szatę zatem przygotować?
(1.2) Na obrazach dziesiątej stacji Drogi Krzyżowej przedstawia się odarcie Jezusa z szat.
(1.2) Piękne jej łono szata rozsłoniona / Dawała widzieć, jak srebro księżyca / Z obłoków nocy, gdy jasne na poły / Oblicza swego wykazuje koło[1].
(1.3) W październiku las przywdziewa jesienną szatę.
(1.3) Ostatnie wydanie dzieł Arystotelesa wydrukowaliśmy w skromnej szacie graficznej.
składnia:
kolokacje:
(1.1) szata liturgiczna
(1.2) przywdziać / wdziać szaty
(1.3) szata graficznaszata roślinnaszata zewnętrznaszata godowa • szata letnia / jesienna / zimowa / wiosenna
synonimy:
(1.1) strój, ubiór, ubranie, odzienie, odzież, okrycie, garderoba, konfekcja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szatnia ż, szatniarz mos, szatniarka ż, szatarnia ż
zdrobn. szatka ż
przym. szatniarski
związki frazeologiczne:
nie szata zdobi człowiekarozdzierać szatyszata Dejanirynie widzi brat brata, kiedy na nim zła szatanie kłaniam się tobie, bracie, jeno twojej szacielepiej mieć więcej bydła w oborze niźli szat w komorze
etymologia:
prasł. *šata < germ. *hētazodzienie[2]
uwagi:
zob. też szata w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Franciszek Dionizy Kniaźnin Pieśni Ossyana, część I Fingal
  2.   Hasło „szata” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.