stolec

stolec (język polski)

wymowa:: IPA: [ˈstɔlɛt͡s], AS: [stolec]; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fizj. med. odchody ludzkie lub zwierzęce

(1.2) daw. tron monarchy, biskupa

(1.3) daw. przen. władza królewska, książęca, biskupia

(1.4) przen. żart. lub iron. wysoki urząd^[1]

(1.5) st.pol. wypróżnianie się^[2]

(1.6) st.pol. nocnik^[2]

odmiana:

(1.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stolec	stolce
dopełniacz	stolca	stolców
celownik	stolcowi	stolcom
biernik	stolec	stolce
narzędnik	stolcem	stolcami
miejscownik	stolcu	stolcach
wołacz	stolcu	stolce

przykłady:

składnia:

kolokacje:: (1.1) oddać stolec; (1.2) stolec króla / władcy / rektora / biskupa / papieża; (1.5) iść na stolec; (1.6) siedzieć na stolcu

synonimy:: (1.1) med. kał, posp. kupa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. stolcowy, stołeczny; rzecz. stół mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:: W dopełniaczu liczby mnogiej poprawna jest wyłącznie forma „stolców”. Forma „stolcy” jest błędna^[3]^[4].

tłumaczenia:: (1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wypróżnianie się; (1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nocnik

esperanto: (1.1) feko
niemiecki: (1.1) Stuhlgang
rosyjski: (1.1) стул m; (1.2) стул m, престол m

źródła:

↑ Hasło „stolec” w: Inny słownik języka polskiego PWN, red. Mirosław Bańko, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 978–83–01–17799–7, s. 691.
↑ ^2,0 ^2,1 Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 237.
↑ Hasło „stolec” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1107.
↑ Hasło „stolec” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 428.

stolec (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) tron

(1.2) władza (królewska, książęca), wysoki urząd, godność

(1.3) rzad. stolik

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stolec	stolce
dopełniacz	stolce	stolců
celownik	stolci	stolcům
biernik	stolec	stolce
wołacz	stolci	stolce
miejscownik	stolci	stolcích
narzędnik	stolcem	stolci

przykłady:

składnia:

kolokacje:: (1.1) vladařský stolec → tron władcy; (1.2) papežský stolec → urząd papieski • Petrův stolec → tron Piotrowy

synonimy:: (1.1) trůn

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:: Svatý stolec → Stolica Apostolska

etymologia:

uwagi:

źródła:

[1] Hasło „stolec” w: Inny słownik języka polskiego PWN, red. Mirosław Bańko, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 978–83–01–17799–7, s. 691.

[ZKLEM-2] 2,0 ^2,1 Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 237.

[3] Hasło „stolec” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1107.

[4] Hasło „stolec” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 428.

[1]

[2]

[3]

[4]