spokojno
spokojno (język polski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) daw. spokojnie
- (1.2) daw. praw. nie doznając przerwy lub innych przeszkód w posiadaniu nieruchomości[1]
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1-2) st. wyższy bardziej spokojno; st. najwyższy najbardziej spokojno
- przykłady:
- (2.1) Jak się kupowało krowę, to było ważne, żeby była spokojno, łaskómno, żeby za dójki się dała złapać, niełechcywo[2].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m
- czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
- przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny
- przysł. spokojnie, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
- wykrz. spox, spoko, spoczko, spokojnie
- partyk. spoko, spoczko
- ims. uspokojony, uspokajający
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1-2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spokojnie
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spokojny
- źródła:
- ↑ Hasło „spokojno” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
- ↑ 2,0 2,1 Kieleckie - Słowniczek GWAROWY
- ↑ Stefan Ramułt, Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego