wymowa:
?/i, IPA[ˈɕɛrpʲjɛ̇̃ɲ], ASerpʹi ̯ė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ósmy miesiąc w roku według kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego; zob. też sierpień w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Sierpień jest ostatnim miesiącem wakacji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) w sierpniu • drugi sierpnia, drugiego sierpnia
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sierpik mrz/mzw, sierp m, sierpniówka ż
przym. sierpniowy, sierpowy
związki frazeologiczne:
zobacz też: przysłowia o miesiącach
etymologia:
nazwa miesiąca pochodzi od używanego w żniwach sierpa[1][2]; inne, dawne nazwy ósmego miesiąca w roku to, za Taszyckim[3]: sirzpień, sirpień, czyrwień, stojączka; za Kłosińską[4]: stojęczeń/stojączeń, stojaczka/stojączka
uwagi:
Niepoprawne jest wyrażenie w miesiącu sierpniu; poprawnie: w sierpniu.
Gdy podajemy datę, używamy wyrazu sierpień w dopełniaczu, a nie w mianowniku, np. pierwszy sierpnia, nie pierwszy sierpień[5].
zob. też sierpień w Wikicytatach
(1.1) zobacz też: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „sierp” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927, s. 489.
  2. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, s. 547.
  3. rozdział XXIII, Nazwy miesięcy w: Najdawniejsze zabytki języka polskiego, oprac. Witold Taszycki, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1976, s. 136-137.
  4. Katarzyna Kłosińska, Skąd się biorą słowa, Świat Książki, Warszawa 2005, ISBN 83-247-0156-7, s. 32.
  5. Jan Miodek, Sienkiewicza 30, mieszkania 5, w: Odpowiednie dać rzeczy słowo. Szkice o współczesnej polszczyźnie, Wrocław 1987.