słuchaczka (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rad. muz. kobieta, która słucha kogoś lub czegoś
(1.2) stud. kobieta, która uczęszcza na wyższą uczelnię, kursy itp.
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Występ przystojnego śpiewaka wzbudził zachwyt słuchaczek.
składnia:
kolokacje:
(1.1) słuchaczka radiowa
(1.2) słuchaczka historii / prawa
synonimy:
(1.2) studentka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) radiosłuchaczka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słuch m, słuchanie n, słuchawka ż, słuchowisko n
forma męska słuchacz m
przym. słuchowy
przysł. słuchowo
czas. słuchać ndk.
związki frazeologiczne:
wolna słuchaczka
etymologia:
(1.1) forma żeńska od słuchacz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: