rant

rant (język polski)

rant (1.1)

wymowa:

IPA: [rãnt], AS: [rãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wąski brzeg rzeczy, np. monety; zob. też rant w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rant	ranty
dopełniacz	rantu	rantów
celownik	rantowi	rantom
biernik	rant	ranty
narzędnik	rantem	rantami
miejscownik	rancie	rantach
wołacz	rancie	ranty

przykłady:

składnia:

(1.1) rant + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) krawędź, brzeg

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rantowanie n, rancik mrz

czas. rantować ndk.

przym. rantowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Rand

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) rando

źródła:

rant (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) perorować, wygłaszać tyradę

(1.2) narzekać, marudzić

rzeczownik

(2.1) napuszona przemowa, tyrada, wywód

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: