przymiotnik (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[pʃɨ̃ˈmʲjɔtʲɲik], AS[pšỹmʹi ̯otʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.i → j  ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. wyraz określający cechę rzeczownika np.biały”, „niski”, „ładny”; zob. też przymiotnik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wiele przysłówków jest utworzonych od przymiotników.
(1.1) Przymiotnikiem w zdaniuMam niebieski rower.” jest wyrazniebieski”.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) część mowy
hiponimy:
(1.1) przymiotnik jakościowy, przymiotnik relacyjny
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przymiot m
przym. przymiotnikowy
przysł. przymiotnikowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. przymiot + -nik, kalka z łac. adiectīvum
uwagi:
przymiotniki ulegają deklinacji oraz stopniowaniu
tłumaczenia:
źródła: