podróżny

podróżny (język polski)

podróżni (2.1)

wymowa:

IPA: [pɔdˈruʒnɨ], AS: [podružny] ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z podróżą, dotyczący podróży

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba, która podróżuje lub udaje się w podróż

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	podróżny		podróżna	podróżne	podróżni	podróżne
dopełniacz	podróżnego		podróżnej	podróżnego	podróżnych
celownik	podróżnemu		podróżnej	podróżnemu	podróżnym
biernik	podróżnego	podróżny	podróżną	podróżne	podróżnych	podróżne
narzędnik	podróżnym		podróżną	podróżnym	podróżnymi
miejscownik	podróżnym		podróżnej	podróżnym	podróżnych
wołacz	podróżny		podróżna	podróżne	podróżni	podróżne
nie stopniuje się

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	podróżny	podróżni
dopełniacz	podróżnego	podróżnych
celownik	podróżnemu	podróżnym
biernik	podróżnego	podróżnych
narzędnik	podróżnym	podróżnymi
miejscownik	podróżnym	podróżnych
wołacz	podróżny	podróżni

przykłady:

(1.1) Przed urlopem kupiłem sobie torbę podróżną i kapelusz plażowy.

(2.1) Uprasza się podróżnych o odsunięcie się od toru – będzie przejeżdżać lokomotywa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bagaż podróżny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(2.1) pasażer, pielgrzym, przejezdny

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. podróż ż, podróżnik m, podróżniczka ż, podróżniczek m, podróżowanie n

forma żeńska podróżna ż

czas. podróżować ndk.

przym. podróżniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) travel, traveller's, amer. traveler's; (2.1) traveller, amer. traveler
• białoruski: (1.1) дарожны; (2.1) падарожны m
• bułgarski: (2.1) пътешественик m
• duński: (2.1) rejsende w
• esperanto: (2.1) vojaĝanto
• niderlandzki: (1.1) w złożeniach reis-; (2.1) reiziger m
• niemiecki: (2.1) Reisender m
• rosyjski: (1.1) путевой, дорожный; (2.1) путешественник m, пассажир m
• słowacki: (2.1) cestujúci m
• ukraiński: (1.1) подорожній; (2.1) подорожній m

źródła: